Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

Een nieu Gheestelijck Liedeken. Op de wijse: Ick ligghe op die Steenpoorte ghevaen.

ALs ick peyse om die doot
Die Jesus stierf aent Cruycehout
En zijn bloedighe wonden root,
Ontfanght om onse schout
Sijn lijden swaer, gaet my soo naer
Sijn drucx, lyden ende pijn
Nochtans ist ons een medecijn
Hoe soude ick bly connen zijn.

Wy willen gaen hopen en duchten,
En seynden een vriendelijck suchten,
Den Heere die alle dinck weet,
Bidden voor zijn druck en leet.

[p. 111]

 

Dat hy voor ons heeft gheleden

 

Als een Ridder en Baroen stout

 

Als hy voldede aen't Cruycen hout

 

Voor alder menschen schout.

 

 

 

Een Siele is my bevolen

 

Dat ick die bewaren souwe

 

Dat sy my niet en werdt ghestolen

 

Daer voor lijdt ick grooten rouwe

 

En wilt doch niet betrouwen

 

Want den vijandt denckt nacht en dach

 

Hoe hy die Siele verwinnen mach

 

Ende brenghen int eeuwich ghelach.

 

 

 

O Jesu ghy zijt schoone,

 

Gheboren van eender Maecht,

 

Hy mach wel spannen de Croone

 

Die u in zijn herte draecht

 

Uwen soeten naem / is ons bequaem,

 

Dat bloet dat wt uwer zijden ran,

 

Ghy zijt die liefste boven al,

 

Die oyt was oft wesen sal.

 

 

 

Quade tonghen zijn schoon voor oogen,

 

Maer achter rugghe clappen sy quaet

 

Bloeyende rijsen doen sy verdrooghen

 

Quade tonghen zijn alsoo quaet

 

Een duyfken puer / volcht zijn natuer

 

Ick en keere daer niet om mijn hant.

 

Hoe diere kocht hy den lieven pant,

 

Om te brenghen in s'Hemels Lant.

 

 

 

Die dit Liet te dichten begonde,

 

Godt gheve hem goeden spoet.

 

Dat hy alle zijn sonden

 

Mach af wasschen in Jesus bloet,

 

Want hy is cranck van minnen

 

Ende tracht tot alder deucht,

 

O heylighen Gheest van binnen

 

Weest doch mijns hertsen vreucht.