Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1853

De Slavernij, door Harriët Beecher Stowe.Vervolg en sleutel op de Negerhut, van dezelfde Schrijfster. Eerste gedeelte. Te Haarlem, bij A.C. Kruseman. 1853. In gr. 8vo. VIII en 178 bl. f 1-80.

Men zou gevaar loopen van wansmaak te worden verdacht, als men niet met hoogen lof van ‘de Negerhut’ sprak. Zeker zou men u medelijdend aanzien, wanneer gij er voor uitkwaamt, het wonderboek, dat waarschijnlijk reeds in alle Europesche talen is overgezet, nog niet gelezen te hebben. Maar of allen die het werk van de Amerikaansche vrouw bewonderen, waartoe juist zoo veel verstand niet noodig is, ook de kracht van het werk en zijne strekking kennen, mag wel betwijfeld worden. En toch is het niet geschreven alleen om leesgezelschappen bezig te houden, en om tranen te doen storten: er klinkt eene stem uit tot de menschheid, om die te doen ontwaken, en terugkomen van een verkeerden weg.

De Europeanen, in de nieuwe wereld, hebben door een dubbel onregt zich aan de natuurlijke regten der menschheid vergrepen. Zij hebben de inwoners en regtmatige bezitters van den grond, van hun eigendom verdreven, of wreedaardig doen uitsterven; en daarentegen den Afrikaan, om den overweldigden grond te bebouwen, uit zijne familie weggesleurd, en tot een lastdier verlaagd, om uit zijn zweet en tranen, koffij, suiker en katoen te trekken.

[p. 613]

Die schanddaad wordt nog heden, onder bescherming van de wet der beschaving, door vrije Amerikanen gepleegd. Misschien zal dat, wanneer 't kwaad zal zijn voorbijgegaan, als een wonder klinken; maar vrijheid en slavernij zijn in de Vereenigde Staten aan elkander gegroeid, als de bekende Siamesche tweeling. Het is waar, de slavernij bestond er reeds vóór dat Amerika zich vrijmaakte van het Moederland, en de Amerikanen waren - menschen, die liever anderen van gezag berooven, dan zelve een gezag afleggen. Daarenboven was de slavernij een gebruik, waarvan niemand het regt betwistte, hetwelk op de gewoonte was gegrond, en dat voorwerpen gold, die, naar 't heerschend gevoelen, met den vloek des hemels, in hunne zwarte kleur zigtbaar, beladen waren.

Wel is waar gaf reeds in 1776 het Congres een verbod uit tegen den invoer van slaven; maar niemand dacht er aan, of had den moed om de aanwezige slaven in vrijheid te stellen. Het zou ook een offer zijn geweest onberekenbaar groot; maar daarom ook te edeler dan de afschaffing van erfelijke titels, waarmede het opgewonden Frankrijk, in de vorige eeuw, de regten van den mensch dacht te herstellen. Echter zijn niet alle de Staten slavenhoudend. De slavernij bestaat niet meer in Connecticut, New-Hampshire, New-Jersey, Illinois, Indiana, Maine, Massachusets, Michigan, Ohio, Pensylvanië, Vermont, Rhode-Island, en New-York. Het is opmerkelijk, dat de slavenhoudende Staten op verre na niet zoo sterk in bevolking zijn toegenomen als de anderen. Zoo bedroeg de bevolking der vrije Staten in 1790: 1,930,000, en in 1840: 9,782,000; der slaven Staten in 1790: 1,394,000, en in 1840: 4,793,000, terwijl de bevolking van 1830 tot 1840 steeg:

in de slaven Staten	omstreeks 23 percent.
in de vrije Staten	omstreeks 38 percent.
in Virginië	omstreeks 2 percent.
in New-York	omstreeks 39 percent.

Men gevoelde dan ook het kwaad; want door eene betere behandeling der slaven is het wel verzacht, maar niet weggenomen of geregtvaardigd. Er kwam daardoor eene vereeniging van mannen tot stand, die zich afschaffers, abolitionisten noemden. Deze verceniging won in krachten aan, toen de slavernij in den nieuwen Staat Missoure werd ingevoerd, en in Columbia en te Washington behouden. Hare werkzaamheden

[p. 614]

veroorzaakten beweging, tegenspraak, vijandschap en haat; omdat zij het kwaad in den wortel aangreep, en misschien te veel op eens verlangde. Het bleek nu, dat er meer dan twee duizend millioenen guldens benoodigd waren, om de slavenhouders schadeloos te stellen. En waar dan heen met die massa van ongevormde menschen? Wat is de Neger in de vrije Staten, waar hij als eene paria geschuwd, en zelfs van spoortreinen en uit omnibussen geweerd wordt?

Onderscheidene gewesten maakten bepalingen, om de beweging der abolitionisten te stremmen. In Georgië wordt de toestemming der eigenaren vereischt, tot elke wet betreffende de vrijlating. - In Maryland mag de opheffing of wijziging der slavernij slechts in overweging komen op het eenparig besluit van twee wetgevende vergaderingen. - In Kentucky is de wetgevende magt onbevoegd de slaven vrij te laten, zonder schadeloosstelling; terwijl andere Staten de vrije Negers het land uitdrijven, is hun hier het binnenkomen verboden. Niemand mag een slaaf als koopwaar invoeren. - In Zuid-Carolina mag geen vrije Neger of kleurling zich vestigen; of wanneer dit om bijzondere redenen vergund wordt, moet elk hunner jaarlijks vijftig dollars betalen. Vrije Negers, die den Staat verlaten, mogen er nimmer terugkeeren. Bevrijding van slavernij is er geoorloofd, doch zij moet door de wettige overheid bewilligd en geregeld worden; opdat zij niet geschiede om zich van een hulpbehoevende te ontslaan, en ook opdat de vrijgelatene in staat zij voor zich-zelven te zorgen. Wie zich in Zuid-Carolina komt vestigen, mag zijne slaven medebrengen tot eigen dienst, maar niet om ze te verkoopen; voor elken verkochten slaaf betaalt hij honderd dollars boete, en de slaaf wordt vrij verklaard. Wie Negers tegen de wettelijke bepalingen koopt, betaalt voor elk hunner honderd dollars boete. Elke vrije Neger moet een borg voor zijn goed gedrag stellen, anders wordt hij niet geduld. Niemand mag van een Neger katoen, rijst, maïs of tarwe koopen, op straffe van duizend dollars boete en een jaar gevangenis. Geen Neger mag vuurwapens bezitten. Vergaderingen van Negers en kleurlingen mogen na zons-ondergang en vóór zons-opgang, doch nimmer met gesloten deuren gehouden worden. Wie, de slaven tot oproer aanspoort, wordt gestraft met duizend dollars boete en een jaar gevangenis. Negers mogen niet leeren

[p. 615]

lezen of schrijven. De blanke die hen leert betaalt honderd dollars boete en wordt zes maanden gevangen gezet; is de onderwijzer een Neger of kleurling, dan betaalt hij vijftig dollars en krijgt vijftig zweepslagen. - Is zij niet opmerkelijk die overeenstemming tusschen hen die het ligchaam, en hen die den geest verslaven. Gelijk de Amerikaan den Neger het lezen verbiedt, zoo verbiedt Rome het lezen aan zijne leeken. Die geestverwantschap zal Rome bewogen hebben, om ook het lezen van de Negerhut aan de geloovigen te ontzeggen.

Amerika staat met zijn slavenwezen als in een doolhof. Men beseft, dat het er niet behoort, en heeft er hinder van, als van een ligchaamsgebrek dat men voelt doch niet kan verwijderen.

Vandaar dat de ‘Negerhut’ luide toejuiching, maar ook scherpe berisping vond.

In het werk waarvan het eerste gedeelte voor ons ligt, maakt de S. de poëzij van haar verhaal tot proza, de verdichting tot werkelijkheid, en daarbij is haar doel: ‘Zoo ver mogelijk, de waarheid en alleen de waarheid te zeggen, zonder acht te geven op den indruk, welken deze op eenig persoon of eenige partij kan maken. Zij hoopt dat datgene wat zij gezegd heeft, zonder bitterheid zal onderzocht worden, in dien ernstigen geest, welke bij het onderzoek van zulk een ernstig onderwerp voegzaam is. Het zou ijdel zijn wanneer zij zich met de hoop wilde streelen, dat zij geheel vrij van dwaling zal zijn. In het ruime veld, dat zij heeft moeten bewandelen, was het doen van vele misstappen mogelijk. Zij kan alleen zeggen, dat zij eerlijk en ernstig alles heeft gedaan wat zij kon, om zich van de waarheid te verzekeren.’

In dit eerste gedeelte verzamelt zij bijdragen, ten bewijze dat hetgeen zij in de Negerhut geschreven heeft, op historische gronden rust. Zij levert een aantal anecdoten, ten blijke dat hare personen geene scheppingen zijn der verbeelding, en hun toestand geene droomgedachte. Alleen heeft zij in 't werkelijke leven geene evangeline kunnen aanwijzen; maar die onschuldige engel verpersoonlijkte ook het Evangelie-zelve.

Wij gelooven dat dit boek in Amerika nog meer indruk zal maken dan haar roman; de historische feiten zullen daar, gelijk alom, dieper treffen dan de tafereelen der verdichting.