Utrechts zang-prieeltjen

[p. 165]

[Philis, Vooghdesse van mijn Hert]

Stemme: Object Adorable, &c.

P Hilis, Vooghdesse van mijn Hert,
Mijn Tranen in der daet betuygen u mijn smert:
Maer de droef heydt beneemt my nu de spraeck,
Soo haest ick aen 't klaghen gheraeck.
En hoe-wel mijn Hert is ontsteecken,
Van 't Minne-vyer derf ick niet spreecken;
Van 't Minne-vyer derf ick niet spreecken.

2 Sints dat ghy my dus lijden doet,
Is alree gepasseert drie Maenden, Lieftste soet.
Daer is geen Harder noch geen Harderin
Of wordt gheloont met weder-min:
Elck een gheniet, en ick moet derven;
Elck leeft in vreught, en ick moet sterven,
Elck leeft in vreught, en ick moet sterven.

3 Twijffelt ghy aen mijn trouwe Min,
Of mijn standtvastigheydt? segh vry mijn Harderin,

[p. 166]

 

Ick sweer alwaer de prijckel noch soo groot,

 

Iae de pijn swaerder dan de doodt,

 

Die ick om uwent wil moet lijden,

 

Noch soud' ick my daer in verblijden,

 

Noch soud' ick my daer in verblijden.

 

 

 

4 Maer dewijl dat ghy my niet en acht,

 

Sal ick met groot getreur alleen doen mijne klacht'

 

In een Bosschagie, langhs een klaer' Fonteyn,

 

Daer sal ick doen mijn klacht alleyn,

 

En tuyghen dat ick daer moet sterven,

 

Om dat ick u, Phylis, moet derven,

 

Om dat ick u, Phylis, moet derven.

 

 

 

5 Adieu Phylis, mijn soete Lief,

 

Ick wensche dat den Prins mach zijn tot u gerief,

 

En ick sal blijven u slaef totter doodt;

 

Doch bidd' ick, eer ghy my verstoot,

 

Dat ick een kusje mach verwerven.

 

Dan sal ick veel gheruster sterven,

 

Dan sal ick veel gheruster sterven.