De Tweede Ronde. Jaargang 1

[p. 30]

Intensive Care
Jean Pierre Rawie

I

Daar lig ik, door mijn ingewand geveld,
op de Interne Afdeling, vier hoog,
waar men mij prikt en tempt, mijn polsslag telt
en flesjes aftapt voor de uroloog.

Verpleegsters houden haarscherp in het oog
hoe het met mijn genezing is gesteld
en komen steeds opdat ik niet verdroog
met allerlei infusen toegesneld.

Ook wordt op die manier, intraveneus,
de hele mens terdege aangesterkt.
Het gaat dus goed:

de slang mocht uit mijn neus

en nu ik fijn weer alles ruiken kan
blijft ook het ongeremde ruften van
mijn kindse buurman niet onopgemerkt.

[p. 31]

II

Als zieke heb je de godganse dag
bij alles hulp van anderen van node
en geeft daardoor bij elke prik of po de
verpleegsters de illusie van gezag.

Maar de als arts geïncarneerde goden
vervullen ook verpleegsters met ontzag,
want ieder weet dat zo'n chirurg iets mag
wat aan gewone mensen is verboden.

Hoe hij ook snijdt en wroet en hakt en kerft
in andermans verziekte lijf en leden,
geen hond die onze dokter tegenhoudt.

En als je niet onder zijn handen sterft,
word je tot slot weer dankbaar en tevreden
geheel aan de verpleegsters toevertrouwd.

[p. 32]

III

Het Lab heeft monsters van mijn bloed en plas
met vakkennis en ijver bestudeerd,
naar aanleiding waarvan men concludeert
dat er iets loos is met mijn pancreas,

de alvleesklier, waardoor je spijsverteert.
En thans geschiedt waar ik al bang voor was,
want onheilspellend in zijn witte jas
staat daar de internist, en decreteert:

‘U moet de drank voorlopig laten staan,
want alcohol - jenever, wijn of bier,
noemt u maar op - verkleint uw levenskans.’

- En dat terwille van zo'n dwaas orgaan.
Wat is dat nou voor naam, ‘de alvleesklier’,
en dan die ‘eilandjes van Langerhans’?!

[p. 33]

IV

Zo nu en dan klinkt uit de ziekenzalen
een onderdrukt gejammer en gekerm:
dat zijn de evident of hypoderm
voortwoekerende ijselijke kwalen.

De zusters schuiven opgewekt en ferm
de bedden langs met po's en urinalen
en leggen voor het oog de meest letale
gevallen heel discreet achter een scherm.

Deze patiënten zullen niets meer merken
van het bezoekuur en het vloeibaar maal;
ze krijgen iets waardoor ze blijven slapen.

Het is voor ons wat moeilijk te verwerken
maar toch zijn wie hier liggen allemaal
naar Zijn Beeld en Gelijkenis geschapen.