De ton vol vrolykheid

[p. 76]

Nederlands Treur-gezang, over het droevig verongelukken van zyn Hoogheid Jan Willem Friso, met den Oversten Hilkes, beide verongelukt in het overvaaren van 't Strynsche Sas.

Wat droef geluid komt ons te vooren/

Wat naar geschrei en ramp op ramp

Dat ons komt klinken in de ooren/
Vervuld ons land met naare damp/
Wilt voort uw Tuin met rouw bekleden/
Hollandsche maagd/
Want gy hebt nu wel dubbeld reden
As dat gy vraagt
De Prins van Vriesland/ held der helden/
Dat edele, Nassause bloed/

Die voor ons land zijn leven stelden/

Is nu verdronken in den bloed/
Och staag den vyand deede schroomen
Door vuur en staal/
Is in verdronken in de stroomen/
O droef verhaal.

De Prins in zijn karos gezeten

Met d'overste Hilkes alzo ras/
Kwam uit het leger wilt het weten
Gereden tot 't Strynsche Sas/
Alwaar zy moesten overvaaren
Met vond of schouw/
Om nader dan zijn reis te klaaren
Gezwind en gouw.

Maat als karos en paarden waren

Nu in de schouw en van de wal/
Om over de rivier te vaaren/
Zo komt een dwarrelwind vooral/

[p. 77]

 

Waar door dat de karos omstortte

 

In 't water neer/

 

Dat zo zijn leven deed verkorten/

 

Wat groot hartzeer

 

Schoon dat men alle vlyt aanwende

 

Om hem te redden uit 't gevaar/

 

Men wist niet waar de Prins belende/

 

Verzonken in den vloed aldaar.

 

O dood/ had gy dit lot verschooren

 

Aan dezen held/

 

Om zo in 't water te versmooren/

 

En niet in 't veld

 

Acht dagen na dien tijd verheben

 

Heeft men zijn Hoogheid opgevist/

 

Door dien het lighaam kwam gedreven

 

Niet ver van daar het wierd vermist/

 

Een schipper die daar kwam gevaaren

 

Dan Berg op zoom

 

Die bragt het lijn zonder bezwaaren

 

Tot Dordrecht vroom.

 

Alwaar het doode lijk vol waarde

 

Gebalsemd werd/ en toen gebragt

 

In Vriesland na de stad Leeuwaarden/

 

Om te begraaven met veel pragt/

 

In een grafsteê op zijn voorzaaten

 

En vroom geslagt/

 

De dood regeert in alle staaten

 

En hooge magt.

 

Een held/ wiens daaden dat zo blonken

 

Tot lof van 't edele huis Nassou/

 

Is helaas in de vloed verdronken/

 

Hollanders/ Vriesen/ draagt nu rouw/

 

Draagt rouw vereende zeven staaten

 

Om deeze Dorst/

 

Daar gy u vast op kunt verlaaten

 

Legt nu vermorst.

[p. 78]

 

Op was een die staag deed beven

 

De vyanden van 't huis Nassouw/

 

Dat vaars zal getuigen geven/

 

Als bleek op Bergen Henegouw/

 

Daar op deed wyken de vyanden/

 

Dien jonge blom/

 

Die lyf en leven gaf te pande

 

Door 't Staatendom.

 

Helaas hoe zal nu Vriesland treuren

 

Over de dood van haaren Prins.

 

Dan rouw zo schynt 't hert te scheuren/

 

Bedelt uw aanschyn met een grins.

 

Draag rouw/ leg af uw pronksieraaden/

 

Om dezen held/

 

Die 's jaarlyks met lauwerbladen

 

Kwam uit het veld.

 

Op is nu door de dood verwonnen/

 

Die Scipio en Mavors zoon/

 

Die nooit en vreesde twee baronnen/

 

Een doorn voor de Fransche kroon/

 

Een Jephta voor de Nederlanden/

 

Een Gidion/

 

Een strydbaar held/ die zyn vyanden

 

Staag overwon.

 

Bertzoost dog zyne Gemaalinne/

 

Die schoon en edele Princes/

 

Die haar Gemaal zo ging beminne/

 

Dit is voor haar een droeve les.

 

O Heer/ verzet haar druk en lyden

 

In dit geval/

 

Wy moeten hier dog eenmaal schyden

 

Van 't aardsche val.