Tiecelijn. Jaargang 14

[p. 261]

epiloog

Eurovos

Tiecelijn sluit zijn veertiende jaargang af met een erg dik nummer van 80 pagina's en enkele forse bijdragen. Marcel Ryssen verdiepte zich in de tot nu toe nooit bestudeerde Reynaertbewerking van Dendermondenaar Prudens van Duyse. De populariteit van deze uitgave uitte zich in vier postume drukken in één decennium op het einde van de negentiende eeuw. Meteen krijgt de vroegere studie van Ryssen over een liberale tijdgenoot van Van Duyse, met name Julius de Geyter, een waardige pendant. Eveneens uitbundig qua lengte is de vertaling van de Oudfranse branche over de Vèpres de Tibert door Paul van Keymeulen. Dankzij deze vertaler slaagt dit tijdschrift er als eerste in een groot project te realiseren, met name de vertaling van (delen van) de Roman de Renart. De boeiende historische bijdrage van Paul Wackers is een voorbode van de nieuwe tekstuitgave van Reynaerts historie (én Van den vos Reynaerde).

Na het grafisch werk van Henri van Straten, Joris Minne en Desiré Acket wordt in dit vierenvijftigste Tiecelijnnummer de (Reynaert-)productie van graficus Frank-Ivo van Damme voorgesteld. Volgend jaar wordt hij zeventig. Een vervroegde verjaardagsgroet en een kennismaking met de kunstenaar die dit jaar de prent voor de steunende leden creëerde.

Door het grote volume van enkele teksten werden andere bijdragen naar de volgende jaargang verschoven, met name de besprekingen van enkele werken van Kenneth Varty en een kennismaking met het boek over de collectie van Friedrich von Fuchs. In het volgende nummer willen wij kort stilstaan bij het overlijden van voorzitter Georges Demey (1919-2001) en lid Bert van Woensel (1918-2001) van de Bibliotheca Wasiana te Sint-Niklaas, de grootste openbare collectie van Reynaertboeken en beiden abonnees van dit tijdschrift. Van Woensel was tevens ridder in de Orde van de Vossenstaart.

2002 wordt in elk geval een sleuteljaar voor de vzw Tiecelijn-Reynaert en voor dit tijdschrift. Er verschijnen in 2002 zeker vier nummers, waarvan één themanummer rond de wolf en als slot van de vijftiende (feest-)jaargang wordt een bibliografisch nummer voorbereid. Dit tweeledig nummer zal een Reynaertbibliografie bevatten die volgens dezelfde principes zal gemaakt zijn als de standaardbibliografie van Jan Goossens (De gecastreerde neus). Dit nummer zal ook een bibliografie van vijftien jaargangen Tiecelijn bevatten.

Hoe Reynaert in tijdschriftvorm nadien het derde millennium verkent, dient nog verder te worden besproken en zal afhankelijk zijn van nieuwe subsidiekanalen en vooral nieuwe medewerkers. Wij verwelkomen in elk geval vanaf het volgende nummer met fierheid en met veel genoegen een nieuwe jonge kracht binnen de Tiecelijnredactie, met name Peter Everaers (antiquaar in Ter Hole, Zeeuws-Vlaanderen). Vanaf 2003 neemt de vzw Tiecelijn-Reynaert de Orde van de Vossenstaart in haar werking op en wordt de literaire bustocht i.s.m. Toerisme Waasland geëvalueerd. De vereniging krijgt eveneens een andere naam, andere statuten en een herwerkte website. Er wordt ook gesleuteld aan een nieuw vijfjarenplan dat de doelstellingen in de volgende werkingsperiode zal definiëren.

Tiecelijn blijft in elk geval zijn oorspronkelijke doelstellingen trouw. De Middelnederlandse en de moderne vos in een Europees perspectief plaatsen, de

[p. 262]

studie van de Reynaert bevorderen en de belangstelling voor de tekst en de stof op allerlei niveaus en in allerlei sectoren stimuleren.

Reynaert is immers een Europese figuur: ontstaan in de naamgeving van een Latijnse tekst in het Vlaamse Gent en vervolgens doorlevend in de volkstalen in Frankrijk, Duitsland, Engeland, Vlaanderen, Nederland, Scandinavië en zelfs IJsland, maar ook in oostelijk en zuidelijk Europa. De vos was en is een Eurovos. Daarvoor hoefde hij niet op de nieuwe munteenheid te wachten.

Vanaf 1 januari 2002 komen de Vlaamse, Nederlandse, Duitse en Franse Tiecelijnabonnees een stukje dichter bij elkaar. Zij zullen op hun overschrijvingsformulier allen 10 euro invullen, de steunende leden (net geen 100!) betalen 25 euro. Dit betekent dat Tiecelijn voor het vierde jaar op rij geen fundamentele tariefverhoging invoert. De afronding bedraagt slechts enkele frankjes of centen. Wij blijven er fier voor uitkomen dat ook de buitenlandse abonnees dezelfde abonnementsvoorwaarden aangeboden krijgen, dit terwijl de portkosten weinig eurogelijkheid betonen. Het abonnementsgeld van een Vlaamse abonnee gaat voor ca. 25 procent naar portokosten, dat van een Nederlandse voor 65 procent. Wij hopen in elk geval dat de Tiecelijnabonnees massaal hun abonnement bij het begin van het nieuwe jaar zullen vernieuwen. Dit bespaart de administratie veel werk en is interessant voor de financiële toestand van dit (wellicht) goedkoopste literaire tijdschrift (prijskwaliteitsverhouding in acht genomen) van de Nederlanden.

Steunende abonnees maken 25 euro over naar onze Vlaamse of Nederlandse rekening. Zoals de vorige jaren krijgen de steunende leden opnieuw een fraai cadeau. In 2002 wordt een grafisch drieluik afgesloten. Na een houtgravure van Gerard Gaudaen in 2000 en een kopergravure van Frank-Ivo van Damme in 2001 is het cadeau in 2002 een houtsnede van Wim de Cock. Voor het vijfde opeenvolgende jaar zal een houtsnede van deze Sint-Niklase kunstenaar de kaft van de nieuwe jaargang van Tiecelijn sieren. Deze prent wordt in het voorjaar 2002 aan de steunende leden toegestuurd. Een verjaardagsgeschenk voor de jubilerende raaf, die intussen sinds 1988 meer dan 2300 bladzijden Reynaertnieuws de wereld heeft ingestuurd.

Rik van Daele