Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt


[Ach! vervloekti wereldts lust] Toon: Laas! doen ik dees Linde, &c. ACh! vervloekte wereldts lust, Hoe hebt ghy mijn ziel ontrust Door uw' snoô begeerlijkheidt!
[pagina 261]
Ey! voor 't laatst, verban uw' zucht: Laat mijn ziel een zoeter lucht Erven, die nu deerlijk leidt In een poel; Daar de stoel Van 't gewoel Is snoodt bekleedt; Kenne vry, Dat ik bly Eens in vreugt mijn quaal vergeet. 2 Dan zal ik mijn Herderin, Die de prikkel van mijn min Voelt, in 't middel - punt van 't hert, Als mijn echtgekoren Bruidt, Voeren tot haar quelling uit; Als mijn ziel gebonden werdt
[pagina 262]
Aan haar lust, Op de kust, Daar de rust Een rust-plaats vindt, En beleeft Daar ze sweeft: Rust, naar lust, van elk bemindt. 3 tZa dan, vlugge voetjes, draa, Sweeft het spoor, der Minn'-godt, naa, Die, geblindt, u lichten zal Daar uw' min, in heerlijkheidt, Door een echte knoop geleidt, Teelt, in schaamt', een eerb're val. Ach! 't geboomt' Leeft; zy koomt. Goôn! hoe stroomt
[pagina 263]
Mijn hert in vreugt! Kom, mijn ziel, Spoeit u kiel Op de kust van liefd' en deugd. I. d. Groot. Niet al te.