Spiegel der jeugt, voor alle die zig in den huwelyke staat willen begeven

[p. 2]

Spiegel der Jeugt, voor alle die zig in den Huwelyke Staat willen begeven.

WOnder is Gods kragt!
In het menschelyk geslagt,
Die van het begin,
Heeft geplant de zoete min,
In het Huwelyk,
Op het Aardryk,
Op dat door den band
Van de liefde heel constant,
Elk zou leven met zyn paar,
In zuyver' min te gaar.

Eenen Doctoor schoon,

Liefgetallig van perzoon;
Binnen Amsterdam,
Vryd een Juffrouw hoog van stam,
Hy was arm van goed,
Maar van eel gemoed,
Zy gaf hem haar trouw,
Om te zyn als man en vrouw;
En te leven heel constant,
In min en echte band.

Maar den Vader gram,

Van zyn Dochter dit vernam,
Dwong haar met geweld,
Om het goed en om het geld,
Dat zy trouwen zou,
Deze schoon Juffrouw,
Eenen Ryken Heer:
Of hy kreeg haar met verzeer,
Als dat zy met droef getraan;
De dood zou onderstaan.

Tegen wil en dank,

Trouwden zy door Vaders dwank,
Tegen haren zin,
Om het geld, maar zonder min,
Deze schoon Jonkvrouw,
Was vol druk en rouw!
Want zy dagt altyd
Op haar eerste Lief met vlyd,
Die door liefde exelent,
Stond in haar hert geprent.

Na twee jaaren tyd,

Nooit geen uur van gezondheid,
Noch geen kinders zoet,
't Was al druk en tegenspoed!
In een Letturgi,
Door melancoli,
Bleef zy in den nood,
Ieder meende zy was dood,
En zy wierd met veel droefheid
Al in het Graf geleid.

Den Doctoor dit hoord,

't Scheid van rouw zyn hert doorboort
Haaren besten Vrind
Die haar 't eerste had bemind,
In zyn traanen vloed!
Riep [hy liefste zoet]
ô! Myn schoon Jonkvrouw,
Die my had belooft u Trouw,
Schoon myn hoop nu is gedaan,
Myn min zal nooit vergaan.

Mogt ik naar u dood:

Nog eens zien uit liefde groot,
Ach u bleek aanschyn!
Tot vertroosting van myn pyn;
Hy sprak met getraan,
Den Graafmaker aan:
'k Bid u met ootmoed,
My de kist eens open doet,
Ziet voor loon word u getelt:
Twee hondert gulden geld,

In den midder-nagt,

Als 'er niemant op en dagt,
Kwaamen zy aan 't Graf,
En den steen gewentelt af,
Hy ook niet en mist,
Opende de Kist;

[p. 3]

 

En hy riep met rouw,

 

ô! Gy overschoon Jonkvrouw,

 

Legt gy hier in Mortis schoot,

 

Verslonden van de dood.

 

Hy uit 's herten grond,

 

Kusten haaren bleeken mond,

 

Hoord deez' wonder maar!

 

Wat den Minnaar wierd gewaar:

 

Haaren adem gaan,

 

Haaren pols te slaan,

 

En haar jeugdig hert,

 

Klopte nog in deze smert,

 

Den Doctoor stond geheel verstelt,

 

Aanzag dat zoetsten Beeld.

 

Wonderlyk vertoog,

 

En hy regten haar om hoog,

 

Zy bleef zitten regt,

 

Hoord wat den Grafmaaker zegt:

 

Met een kort beraan,

 

Laat ons vlugten gaan,

 

Hy wierd zeer bevreest,

 

Meende het was eenen geest

 

Den Do[...]

 

Grafmaaker hebt geduld.

 

En zyt niet bevreest,

 

Het is hier geenen geest;

 

Stopt u Graf terstond,

 

Swygt maar stil houd uwen mond,

 

Want zy voor gewis,

 

Noch in 't leven is,

 

Ziet dat zoete Lam;

 

Hy haar in zyn armen nam;

 

En hy droeg haar ryn en kuys,

 

Met vreugden in zyn huys.

 

Hy leid' haar heel net

 

Op een zuyver pluymen bed,

 

Gaf haar Medicyn

 

Tot genezing van haar pyn!

 

Door zyn konst met kragt

 

En Gods wonder magt,

 

Op zes weeken tyd:

 

Kreeg zy weer haar gezondheid,

 

Looft den grooten God van al,

 

Hoord wat hier volgen zal.

 

Tot haar eer en lof,

 

Een nieuw kleed van 't zelve stof,

 

Maakten hy haar aan,

 

Zo zy voortyds had aangedaan;

 

En een schoon Maaltyd

 

Heeft hy haar bereid:

 

Nooden haaren Man,

 

En veel Vrinden, die als dan

 

Kwaamen daar verheugd van geest,

 

Het scheen een Bruylofte-Feest.

 

Naar de Maaltyd dan,

 

Doen sprak hy tot haaren Man,

 

Ach myn Heer bekent,

 

Die myn liefde hebt ontwent,

 

Door u geld en goed,

 

Wild gy met 'er spoed,

 

Nog u Huisvrouw zien.

 

Hy sprak hoe kan dit geschien,

 

Myn Huisvrouw is lang in 't Graf,

 

En van de wereld af.

 

[...]

 

De eerste kamer open doet,

 

Ziet die schoon Juffrouw,

 

Zonder druk of zonder rouw,

 

Kwam daar in 't Zalet;

 

Zuyver klaar en net,

 

Fris en wel te pas;

 

Zoo zy in het leven was,

 

Ieder een die stont verstelt!

 

Myn Heer met groot geweld.

 

Hy viel in onmagt,

 

En hy stierf den derden nagt;

 

Maar nog heel prezent,

 

Had gemaakt zyn Testament,

 

Al zyn geld en goed,

 

Land in overvloed,

 

Was voor zyn Huisvrouw,

 

En den Doctoor heel getrouw,

 

Kreeg deez' Juffrouw tot zyn lot,

 

Het is den wil van God.

[p. 4]

 

Korten tyd daar naar,

 

Trouwden daar dat lieve Paar,

 

Ieder was verblyd,

 

Na zyn moeite en groote stryt,

 

Leefde met zyn Vrouw,

 

In de min getrouw,

 

Zeven Kinders schoon;

 

Kreegen zy tot hunnen loon,

 

Benevens geld en goed;

 

In grooten overvloed:

 

Vrinden voor het lest,

 

'k Raad u voor het alderbest,

 

Als gy Trouwen moet,

 

Doet het nooit om geld of goed,

 

Maar uit zuyvere min,

 

Na Gods wil en zin,

 

Tragt den roep van God,

 

Te volbrengen het Gebod,

 

Van den Heer die 't al regeert,

 

De liefde triompheert.