Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens
(ca. 1625)–Anoniem Schoon suverlijck boeckxken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Ick legghe op de steenpoorte ghevanghen.Als ick peynse om de doodt,
Die Iesus sterf aent Cruycen hout
En om zijn bloedighe wonden root,
Ontfanghen om onse schout,
Sijn lijden swaer gaet om so naer,
Sijn druck, lijden ende pijn,
Nochtans ist ons een medecijn
Hoe soude ick blijde ghesijn.
Wy willen gaen hoopen en duchten
Ende seynden een vriendelijck suchten,
Den Heere, die alle dinghen wel weet,
| |
[pagina 86]
| |
Bidden door sijn druck ende leet,
Dat hy voor ons heeft gheleden,
Als een Ridder, een Baroen stout,
Als hy vol dede aent cruycen hout
Voor alle der menschen schout.
Een ziele is my bevolen,
Dat ick die bewaren souwe
Dat zy my niet en worde ghestolen
Daer voor lijde ick grooten rouwe
En wilt doch niet betrouwen
Want die vyant denckt nacht ende dagh
Hoe hy die ziele verwinnen mach
Ende brenghen in eeuwigh gheclagh.
O Iesu ghy zijt so schoone
Ghebooren van eener maeght
Hy mach wel spannen die Croonem
Die u in zijn herte draeght
Vwen soeten naem, is ons bequaem,
Dat bloet dat uyt uwer zijden ran,
Ghy zijt die liefste boven al,
Die oyt was, oft wesen sal.
Quade tongen zijn schoon voor oogen
Maer achter rugghe clappen sy quaet
Bloeyende rijsen doen sy verdroghen,
Quade tonghen zijn also quaet
Een duyfken puere, volght zijn natuere
Ick en keere daerom niet mijn hant
Hoe diere cocht hy dien lieven pant,
Om te brenghen in ’s Hemelsch Lant.
Die dit Liedt te dichten begonde
Godt gheve hem goeden spoet
Dat hy alle zijn zonden
mach afwasschen in Iesus bloet,
Want hy is seer cranck van minnen
Ende traegh tot aller deught,
O heylighe Gheest van binnen
Weest doch mijns herten vreugt.
Amen. |
|