Reijnsburchs angier-hoff
(1641)–Anoniem Reijnsburchs angier-hoff–
Auteursrechtvrij
[Folio P4r]
| |
Stemme: Een Schip dat sonder Roer moet sweven.'T Vergaren is een vreught in 't wesen, Ga naar margenoot+
Maer wat vergaert, eens scheyden moet,
Ghelijck als wy by Syrach lesen,
Hoe-wel dat dickwils scheyden doet
Verwecken droefheydt, ende klaghen,
Vroegh ende spa,
Nochtans moeten de scheyde-daghen,
Mee volghen na.
I I. Het lief en vredigh soet vergaren,
Dat is de Heer wel aenghenaem,
In rust, in vreught, in vrede-paren,
Ghelijck als wy hier al te saem
Hebben gheweest, in vreed' eendrachtigh
En wel ghesint;
En vreuchdigh by het Woordt is krachtigh,
Al t'saem bemint.
I I I. Ghelijck als wy in vreughden scheyden,
Soo hopen wy te paren we'er;
Maer den tijdt moeten wy verbeyden
Al van ons Opper-Vooght en Heer,
Die 't al regeert hier op der Aerden
Na synen sin,
By rijck, by arm, hoe hoogh van waerden,
'tEynd' en 'tbegin.
I V. Den Opper-Here wy alle prijsen,
Voor dese goe bequame tijdt,
Die hy aen ons heeft gaen bewijsen,
Waer door was menigh Hert verblijdt;
Maer nu den tijdt hier is ghekomen
Die scheyden baert;
Wenschen wy u (met Godt) den vromen,
Gheluck, welvaert.
V. Ghy die u thoont als Batavieren, Ga naar margenoot+
In al u doen, en daden hier,
Als Spruyten van de Groen Lauw'rieren,
Die nu scheyden van 't Rood' Angier,
Met vreught, in Deughden, en in Eeren,
In Liefd' gheacht;
Godt gheeft, dat ghy meer meught vermeeren,
Door 't Woordt vol kracht.
| |
[Folio P4v]
| |
V I. Adieu aen u, die zijn aen 't scheyden,
Ga naar margenoot+Roo Roosjen soet, en wijdt vermaert,
Den Opper-Vooght wil u gheleyden,
Die 't al door syne Macht bewaert,
Op Aerd', in Zee, ende Revieren,
Zuydt ende Noort;
Voorspoet wenscht u de Roodt Angieren,
Door 't Krachtigh Woort.
V I I. Het Angier wenscht den Troost der Ooghen,
Ga naar margenoot+In als gheluck ende voorspoet
In 't scheyden, dat wy hier na moghen
By een paren, in Liefden soet:
Dit is het wenschen van d'Angieren,
Nu 'tscheyden komt,
In Vrede, als den goedertieren,
Liefdich beromt.
V I I I. Uyt Liefd' ghepijnt, waerdt ghy ghedreven
Ga naar margenoot+By ons in vreught, te komen hier;
Maer nu ghy ons soeckt te begheven,
Soo wenscht u hier het Roo-Angier,
Voorspoet, gheluck, heyl, ende vrede,
Soo dat betaemt,
Ghelijck als ghy na ons quaemt treden
Wt Liefd' versaemt.
I X. Adieu, O voedtbaer Koren-Aren,
Ga naar margenoot+Godt u gheluck, voorspoet, verleent,
Ghelijck wy by malkander waren,
In vreught, en in Liefde ver-eent;
Soo hopen wy, bly, sonder schromen,
Na dees tijdt we'er,
In Vrede goet, by een te komen,
Op Deught, en Eer.
X. Adieu Lely onder den Doren,
Ga naar margenoot+Die schrijven 'tWoordt, Uyt Liefd' bestaen;
V scheyden dringht ons door de Ooren,
Doch 'tscheyden moet elck nemen aen.
Dus wenschen u de Roo-Angieren,
Daer 't Woordt heeft Kracht:
Gheluck, en Vree, met goe manieren;
Adieu goe'- Nacht.
'tWoordt is Krachtigh.
FINIS. |
|