|
| |
Liet.
Op den voys: De werelt es nu al in roere....
O edel Maeght van Ghendt, wilt trueren,
Claeght, weent, maect eenen drouven moet;
U Leeuwen willen u nu verschueren,
Zy stellen u liefde bezyden zoet,
En gheven al het cloosters goet
Men ziet wat u den conynck doet,
Het wert verandert door menich guyt.
| |
| |
't Jaer tzeventich zeven wilt vervloucken
Dat van Calainge den Prince quam
Al binnen Ghendt om u vercloucken,
In 't schijn van dueghden, in boosheit clam.
Den Leeu schanck hem zijn herte lam,
Dwelc hy, eylacen, met valsheit nam;
Paeys, liefde, accoort wiert doen gheschurst.
In 't schijn quam hy al van schaeps cleeren.
Ghelijc den wulf naer de prooye gaept,
Om te verlossen die edel heeren,
Die binnen Ghendt waren betraept.
Hy sprack: ‘'t Gemeente niet en slaept
By haer te commen ben ic verknaept:
Het lossen let my menich vileyn.’
Die edel heeren dat wel ghevoelden,
Gaven 't Gemeente goeden raet.
Zoo langh, als zy haer keelken spoelden,
Tooghde die wachte schoone daet;
Maer naer den eten alle haet
De Heeren zeyden: ‘O burgers zaet,
Den Conynck toch ghetrauwe zijt.’
| |
| |
‘Wy zegghen 't u al van te vooren.’
Spraken die Heeren zeer constant.
Zy en wilden daer niet naer hooren;
't Jaer zessen tzestigh abundant
Hem menich mensche zeer rijcke vant,
Door 't goet der kercken triumphant;
De galghe hy voor zijn kercke koos.
Den tijt voorgaende es al vergeten;
Het zelve hebben zy weêr ghedaen:
Autaren, beelden om verre ghesmeten,
Priesters en nonnen ooc ghevaên,
Jonghe kinders in 't vier doen braên,
De rijcke doen pillieren zaen,
Nommende hemliên Papauwen slecht.
Te Ghendt heeft Hembijs en
Ryhove mede
Dit spel subtylick eerst in ghebrocht,
Al deur den Prince, schender van vrede,
Die se daer toe ooc heeft verzocht.
't Ghemeente heeft hy aen hem gheknocht
Zegghende hemliên te pillieren zocht
Kercken, cloosters en thiende schoof.
| |
| |
Dit spel heeft Montengny eerst verdroten,
Die met zijn Walen in Meenen track;
En in den Westcant monseur
Lamote
Openbaer teghen dees schelmen stack.
Ghendsche Maeght, ghy zit nu naect en lack
Berooft van al u ghesinde vlack,
Om u t'ontschaecken, 't is openbaer.
Het heeft eens gheweest op goede mate,
Al is de zaecke anders voorzien;
Hadt doen gheweest, 't waer t'uwer bate,
U wacht moest van die vesten vliên.
God die en liet doen niet gheschiên
Hy wilt u meerder straffe biên;
Want u misdaet al te groot es.
Waer zijn u Leeuwen, o Maeght idioone?
Lacen, zy werden al verkeert;
Dat doen die Malcontenten schoone
En d'Albanoysen te peerde expeert.
Uwen val nu daghelicx vermeert,
Met slaghen werdy allom gheëert;
Dus blijft voorts t'huys, in uwen nest.
| |
| |
De waerheit mueghdy daeraf ghevoelen,
De smerte u noch aen 't herte let.
Voor
Gheertsbeerghe moest ghy u eerst coelen,
Te Willebrouck leendy u zet,
T'Inghelmunster waerdy om slane vet,
Ontrent Cassel waerdy al bet,
Daer ghy u Iperlynghen verloost.
Waert noch te vechten teghen haut oft steenen,
Beelden, die staen aen mueren vast;
Die privilegie zaudy verleenen
En hemliên gheven zulck fraey last;
Maer te Quatrecht ghiliên wiert verbast
Elc Albanoys u clouck aentast,
En 's Conyncx volck schiet al met loot.
Ic seghe, u naken noch al veel plaghen,
't Waer goet dat ghy bekeerde nu.
De lasten cuendy qualick ghedraghen,
Die Orainge straf legt up u.
Thiende en vijfste pennynck schu,
De groote excysen maken u gru,
Hooft- en fluweel-ghelt met bedwanck.
| |
| |
't Scheen als den Papegaey waer vervloghen
Dat dan den Weyten zau zijn ghepaeyt.
De groote Catten zijn wech ghetoghen,
Daer up dat by ooc heeft ghecraeyt,
Maer 't Calf maecketer al verdraeyt
Want daer allom zynen naet naeyt;
Den Leeu die wert van 't Calf gheschent.
Oorlof, schoon Maeght van Ghent verheven,
Met al u Leeuwen, goet en quaet.
De goede laten wy hier beneven,
Van de quade nu dit liet gaet.
Wy bidden God, ons toeverlaet,
Dat hy vergheve ulieder misdaet,
Ende verleene een beter werck.
|
|
Auteursrechtvrij