Het nieuwe groote harpje
(ca. 1690)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 95]
| |
Stemme: O Kersnacht schoonder als de dagen.Wat heeft een vroome Ziel te lijden?
Hoe moet het eelste Hert dick strijden,
En klagen over sijn geslaght?
Heeft Godt den mensch met staet gezegent,
Sijn vee en haef met gunst beregent,
Sijn Kinders volgen slemp en pracht.
Dit sag de vroome Iob voor oogen,
Die Godt vreesde na zijn vermogen,
Die slecht en recht was van gemoet,
Rechtveerdigh, en van 't quaet afgrijsen,
Waer van een yeder hem moest prijsen,
| |
[pagina 96]
| |
Doch seer verrijckt van vee en goet.
Hy hadt wel seven duysent schapen
Veel Huysgesints en dienstb're Knapen,
Drie duysent Kemels, en noch 't vee:
Van ossen en van Ezelinnen:
Hoe kost men meerder zegen winnen,
Omschaduwt met een soete vree.
Sijn Kinders daeg'lijcks in Banketten,
Op haer vermaek en wellust letten;
Maer Iob ontstak een offer vyer,
En dacht sy mochten sich verloopen,
By God daer is genade te hoopen;
voor al dit weelderigh getier.
De Satan met Godts volck getreden
Voor Godt, die vraeghd hem na de reeden
Of hy niet had op Iob gelet?
| |
[pagina 97]
| |
Het is de beste van den lande,
En vreest my met hert en verstande,
Ia oock een yv'raer van mijn Wet.
Och! sprack de Satan dats geen wonder,
Ghy zegent hem dus in 't bysonder,
Met overvloet en groote macht;
Maer tast hem aen, hy sal u vloecken:
d'Arabiers vielen uyt haer hoecken,
En hebben Iobs Volck omgebracht.
d'Een Bode op d'ander quam geronnen
En sprak, wat isser quaet gesponnen?
De Blixum schaterd' uyt de Lucht,
En heeft u herders en u schapen,
Tot stof vergruyst, en ick o wapen!
Kom hier alleen en ben 't ontvlucht.
Terwijl noch dees den ramp vertelde,
| |
[pagina 98]
| |
Quam d'ander, en sprack, uyt den velde
Zijn alle u Kemelen wegh gevoert,
U Knechten door de Chaldeen geslagen,
Ick kom alleen de bootschap dragen,
Noch bleef dees Man als onberoert.
Strax volghde een ander Boo daer neven,
En sprack, u Kinders zijn gebleven,
Terwijl sy waren in 't Bancket,
Door storm en vlam zijn sy bedorven,
En seer ellendelijck gestorven
Ick kom te post, dus hier op let.
Doe scheurde Iob sijn Hooft en Kleeden,
En viel ter Aerden met Gebeden,
En sprak: nacht quam ick eerst in 't licht,
Mijn Moeder bracht my naeckt in 't leven,
Naeckt word ick 't Aertrijck gegeven,
| |
[pagina 99]
| |
Ick stae voor 's Heeren aengesisght.
Is niet mijn haes van God gekomen?
Wie anders heeft die weer genomen?
De Naem des Heeren zy gelooft:
Alleen en heeft Iob niet gesondight!
O wel hem die Gods Lof verkondight:
't Zy wat hem God sendt over 't hooft.
|
|