Het nieuwe groote harpje
(ca. 1690)–Anoniem Nieuwe groote harpje, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 81]
| |
Stemme: Het voerder een Scheepken over de Rijn &c.Dat Hemelrijck is een schoon prieel,
Daer inne rust soo meenigh Ziel
Van Mannen en van Vrouwen,
Rijck Godt mocht ick na desen tijdt,
Dat schoon prieel aenschouwen.
En dat verhoorde een Werelts kint,
En sy al tot haer Vader ginck:
Vader wilt my goed raet geven
Te komen in dat Hemels Prieel,
Ick soeck dat eeuwigh Leven.
| |
[pagina 82]
| |
O Dochter! soekt gy dat eeuwig leven,
Ick wil u daer goeden raed toe geven,
Ghy moet u daer nae setten,
Alle Wereldts gheneugt, en haer solaes,
Dat moet gy varen laten.
O Vader! dat wil ick geerne doen,
Ick ben noch jonck en daer toe schoon,
En begeer noch langh te leven,
Als my de Werelt niet meer en lust,
Ick wil my dan bekeeren.
O Dochter! wilt gy u dan bekeeren,
Als gy de Werelt niet langer meught eeren,
En gy bestaet te krancken,
Als u de Werelt niet meer en lust,
Waer af sal Godt u dancken?
O Vader! ick dank u voor dese leer,
Nu wil ick tot Godt nemen mijn keer,
Van alle Creatuyren:
O Werelt! ghy toont my vrolijckheyt,
| |
[pagina 83]
| |
En zy loont my met truyren.
O Dochter! drie vyanden snel,
De Werelt 't vleesch en den Duyvel,
Moeten wy eerst verwinnen,
Onder onse voeten vertreden fel,
Wilt gy ten Hemel binnen.
O Vader! de werelt wil ik versmaen,
Den Duyvel door 't Geloof wederstaen,
't vleesch en lust sal ick vertreden,
Om in het Hemels Prieel te gaen,
Door Godts genadigheden.
O Dochter! u sonden seer beschreyt,
Een kroon des Levens is u bereyt,
En gy sult eeuwigh leven,
Een Trouring en een Bruyloftskleyt,
Sal u werden gegeven.
O Vader ik danck u voor alles goet,
Gy hebt my gegeven so goeden moet,
De Werelt wil ick
| |
[pagina 84]
| |
verlaten,
En hoopen op het Nieuw Ierusalem
Dat is met gouden straten.
Ia Dochter de straten zijn daer gout,
En 't Fondament heeft Godt ghebout,
Ghy meugt het klaerlijck lesen,
Die vast van herten op Godt betrout,
Die sal daer eeuwigh wesen.
Adieu ghy valsche Wereldt snood,
Die mijn Ziel verleydt tot der doot,
By mijn Bruydegom sal ik rusten,
Van nu tot in der eeuwigheyt
In dat Prieel met lusten.
O Prince! wilt van 't quaet afstaen
Neemt een boetvaerdig leven aen,
Gelijck dat Meysken dede:
Wilt de Schriftuer te recht verstaen,
Sy leert ons Liefd' en Vrede.
|
|