De nieuwe Amsteldamsche schouwburg
(ca. 1775)–Anoniem De nieuwe Amsteldamsche schouwburg–
AuteursrechtvrijStem: Ik drink de Nieuwe Most.WAer is ’t Fortuyn nu ras,
dat mijn laest gunstig was,
En voor mijn zelfs geluk in overvloed,
maer ik als blind,
Ik schopten met de voet,
Ik was wijs sonder verstant,
en
| |
[pagina 23]
| |
eerst gekomen uit Oostinjes Land,
Al mijn vermaek was dronkedrinke,
Ik had nooit geen rou,
Als ’t geld maer duren wou.
Ik was nauw in de Stad,
Of ziet een Maegd die had,
Haer oog geslagen straks op mijn Persoon,
mijn zyde Kleeren blonken wonder schoon
En mijn goud geel krul haer,
Lag op mijn schouders,
Of een Wijngaert waer,
ik danste pasjes op vier winden,
Ik zong een deuntje toe,
Dat schoon kind wierd niet moe.
Terwijl ik zong en sprong,
Een zugjen haer ontgong,
doe dogt ik mede op die selfde stont,
dat zugje komt al uit een diepe grond,
maer die Oostinje kend,
die zyn zulke zugjes wel gewent
Ik sprak haer aen met zoete reden,
dogter ik wou gij,
Ook dansten eens met my.
Toe schoot zij mij een lonk
maer ik rook dadelyk vonk,
dat was gezeit,
Kom gaen wy hier van daen,
Ik heb dat lonkje met ’er haest verstaen,
Ik heb adieu gezeyt,
dat schoon Kind heb ik met my mee geleyd,
Iongman zey zy in Oostinje heb gy lang verkeerd,
maer wat word daer geleerd.
Toen ik in Inje waer,
leefden ik als een baer
maer metter tyd wierd ik een brakje stout,
En ik ging werke in zwart Ebbenhout,
Baert je Propewang,
daer maekte voor mijn Boutkets en Pinang,
myn Mackau en mijn Campot Cydore,
was gecallefaert,
maer hy kreeg nooit geen baerd.
Ik heb na mijn begeert,
dat Ambagt wel geleert,
Ik heb een Korfje basen wel behaegt,
zy
| |
[pagina 24]
| |
hebben van mijn werk nooit geklaegt,
mijn goude Poery kleur,
dat gaf mijn bij de Nontjes groot faveur
Al moet ik drie vier schoft snagts werken,
Ik was altyds bereyd
´K verzuimde nooit geen tyd.
Gij spreekt een tael Iongman,
die ik niet verstaen en kan,
maer Prompewang is dat geen Vogel struis!
Neen ’t is te zeggen Hospes van het huys,
Ik dagt gy vraegt myn veel,
Verstond gy ’t regt gy maekte wis krakeel,
ik bragt se by de musicanten,
Iongman zey zy fijn,
Komt danst een reys met mijn.
Daer op was ik niet luy:
Ik dogt dats niet een bruy;
za Speelman strykt eens op de Laviloon;
En schroom geen snaren:
maer denkt op u loon.
Terwijl de snaren gaen;
mijn radde leden hier niet stil en staen,
Ik scheen als van de wind gedreven;
Kamperjolen ras,
Sny ik hier op zijn pas.
Toen zei zy laet ons gaen;
Gy heb mijn wil voldaen,
maer van uw Ambagt daer gij zoo van spreekt;
Word dansen op een winkel niet geleert
Bent gy nog ongetrouwt,
misschien word ons bier hier te zaem gebrouwt:
Mijn Ouders ryk zijn hier woonagtig,
Binne deze Stad
Vorsten van Geld en Schad.
Toen dagt ik in mijn zin,
dat maekt een goed begin,
Wel dogter hoe zou ik zijn gepaert,
daer ik mijn Maegdom zoo lang heb bewaert,
Wel Ionkman zei zy weer,
Blyft myn getrouw ik maek u tot een Heer,
Laet voortaen al u zorge varen,
Geld en Goed genoeg,
Heb ik tot ons
| |
[pagina 25]
| |
behoef.
Zy bragt mijn in een Zael,
Het scheen een plaets Royael,
de koele Wijn heeft daer zoo zoete smaek,
Waer door haer hooft wat ligter is geraekt,
het raekte haer in ’t hooft,
zy schonk myn ’t plekje daer zy was geklooft,
het Bosje digt met jonge boomen,
daer nooit Iager door,
En had gejaegt te voor.
Uyt min greep ikze ras,
daer zy het smalste was,
wy vielen t’zamen op het Swane-dons,
de pot aen twee,
het was een vreugt voor ons,
Ik heb ’er op gelet,
Een dronke Griet,
Een Engelin in het Bed,
maer eer ik ’t wist begont te dagen,
zulken vroegen dag,
Ik nooit in Indien zag.
Toen was zy nog niet te vreen,
zy ging haer naekt ontkleen,
Silver, Gout en al haer Kostelykheid,
dat heeftse op malkaer neergeleyd,
En zei kiest na gewoon,
wat heb gy liever voor u arbeids loon,
dit lyf in t’hembd,
Of de Iuweelen,
maer de kostelykheid,
heeft myn eylaes verleid.
Toen zei zij weg booswigt,
Gaet straks uit mijn gezigt,
versmaed gy my om dat ik hier in naekt,
zoo zijt gij uit mijn gracij heel geraekt,
Strijkt weg u laeste gaef,
die gy zelfs kiest,
En blijft een anders slaef,
Ik berst van spijt,
En ga vertrekken,
Wat gij zult gewis
Niet ruiken daer ik pis.
Terstond zoo ging zij heen,
En liet mijn in ’t geween,
In myn gemoet vervloekte ik zeer boos
Dat ik het gout voor ’t schoone Lichaem koos,
| |
[pagina 26]
| |
Dus Iongmans leert hier door,
wilt beter kiese als ’t u zoo komt voor,
dan zult gy prys en eer behale,
Ik was ziende blind,
En vong een hand vol wind.
Oorlof tot een besluit,
’t Fortuin is met mijn uyt,
wat baet nu al dat overschoon pleizier,
dat ik gehad heb met dat Venus dier:
Hoort dit gy Vryers aen,
Wilt beter doen als ik nu heb gedaen,
Ik was gewent in de Hel te leven,
want meenden gewis,
dat daer geen Hemel is.
 |
|