Een nieuw lied: Niets anders kan myn vermaken, als dat de zomer aankomt

[p. 7]

Lente-zang.

Wys: Schoonste Rosette.

Ziet ginds naar Auroor aan de purpere kimmen,
Met heerlyke glans in 't Oosten opklimmen,
Dit lokt ons om ons zamen in 't Groen te begeeven,
De Lente doet alles op nieuw als herleeven.

Hoe lieflyk voor 't Oog en aangenaam van geuren,
Ziet men hier de Bloemen in alle Couleuren,
Men ziet elk Vogel zyn Nestje vergaaren,
De Lente die lokt hen om zaamen te paaren.

Het Vee dat des 's Winters op Stal was gebleeven,
Word nu door den Landman het Veld opgedreeven,
Daar 't zig met het jeugdige Gras kan verzaaden,
Ginds werkt een Boertje met Ploeg en met Spade.

Het Meisje komt vrolyk den Hut uit- getreeden,
Om 't Koeitje van Melk t' ontlasten in vreeden,
Het Boertje gaat Stadwaards zyn vrugten verkoopen,
Zo kan hier de Landman zyn voordeel van hoopen.

Ziet ginds daar een Herder zyn Meisje lief koosen.
Zy sierd haaren Hoed en Borsjes met Roosen,
Zyn Wollige Schaapjes zyn dartel aan 't Graasen,
Terwyl hy een deuntje op zyn Fluit gaat blaasen.

De Liefde die heerscht in de Landman zyn Wooning,
Zo wel als in 't prachtig Paleis van een Koning,
Vergenoegd en te Vree met 't lot hem gegeeven,
Zo slyt hier de Akkerman vrolyk zyn leeven.

Waar men zig keerd men vind rondom behagen,
Den een is aan 't Visschen den ander aan 't Jaagen,
Het zilver Vischje in de kabbelende Stroomen,
Word fluks door den Visscher tot buit meegenoomen.

Allengs ziet men Phebus in 't Westen verdwynen.
Dan komt ons de zilvere Maan weer beschynen,
De vruchtbaren Dauw komt op 't Land nederdaalen,
Keert men Boschwaards daar hoord men de Nachtegaalen.

Nu gaan wy ons zaam na ons Woning begeeven,
Daar doet ons de Liefde en vreugde herleeven,
Men legt zig te rusten vry van kommer en zorgen,
En slaapt zo gerust tot aan de vroege morgen.

EYNDE.