Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[p. 18]

Van Daphne.

Stem: When Daphne bid from,

DOen Daphne d'overschoone Maeght
Van Apollo hare vlucht nam ten bosschewaert in
En van hem snel wiert na gejaecht,
Hy liep en hy riep vast; o schoone Godin,
Toeft wat, toeft wat, weest niet verbolgen,
Ey waerom loopje? jou selven besint,
Leeuwen, noch Beeren, noch Tygers die volghen,
Maer 'tis Apollo die u soo besint,

Wilt u erbarmen// siet

Acht ghy mijn karmen// niet,

Laet ghy mijn Godtheyt dan in de ly?
Hebt deernis o Daphne, hebt deernis met my.

De geen daer ghy soo schuw van vlucht

Is Harder, noch kinckel die 'tVee hoed of weyt:
Maer 'tis een Godt die door de lucht
De gulde glans van zijne stralen uyt spreyt,
d'Oppersten Iupiter is mijn Heer Vader,
Charos en Delphos en Tenedos staen
Tot mijn gebied en bevel allegader,
Ick ben de Son, en mijn Suster de Maen:

Kruyden en bloemen// die

Ick nau te noemen// sie,

Locken mijn stralen alleen uyt d'Aert,

Mach u dit niet locken? o schoone bedaert.

Noyt wort ick out, staegh blijf ick iongh,

Mijn hair en vergrijst noyt, maer blijft even geel,
En dat mijn stem, wanneer ick songh
By de negen Musen, en't spel van mijn veel,
V (o mijn Daphne) mocht komen ter ooren,
Dat ghy soo langh u loopen eens liet,
't Sou buyten twijffel u hartje bekooren
Om my te helpen uyt mijn verdriet;

[p. 19]

 

Och! hoe gerusjes// wou

 

Ick dan met kusjes// jou

 

Liefjen onthalen, als een Godin:

 

Nu Daphnee staet, Daphne hoort doch na mijn min.

 

 

 

Maer 't was om niet wat Phebus riep,

 

Want Daphne vloot van hem soo snel als sy kon,

 

Waerom hy oock soe schichtig liep,

 

Dat hy haer in't loopen ten laetsten verwon:

 

Penaus, Peneus, Phebus bestormt my,

 

Helpt my o Vader, riep Daphne vertsaeght,

 

Kuysse Diana komt (bid ick) vervormt ghy

 

Stracks dese schoonheyt, verhoort doch u Maeght:

 

Want ick wil sterven// eer

 

Hy sou verwerven// meer,

 

Doot ghy zijt my seer wellekoom,

 

En daer mee wert Daphne vervormt in een boom.

 

 

 

Den droeven Phebus bleeck van rou,

 

Omhelsde met tranen den lieven Laurier,

 

En seyd: O boom, beeld van mijn vrou,

 

Blijft altijt jongh, en een vyand van't vier,

 

Spartelt en klatert wanneer men u blaed'ren

 

Werpt in het vier, doet als Daphnee deet,

 

Doen haer het vier van mijn minne wou naed'ren,

 

Strijt dan als Daphnee my weder street:

 

Leert hier de Maegden door,

 

Als men haer jaegt, het oor

 

Nimmer te buygen na geyle lust,

 

En daer mee heeft Phebus den boom eens gekust.