|
| |
| |
| |
| |
Samen-spraeck, tusschen Cloris ende Galathee.
Stem: Mijn Wijngaert staet en groeyt.
Uytverkoren Velt-Goddinne,
Dit wens ick u met ootmoet,
Ach schoone Son, mijn waerde blom,
Gunt doch aen mijn u weder minne
Want mijn Siel verlanght met pijn,
Wel soo Cloris dit gaet wel,
Mijn dunkt ghy ’t School hebt gelegen,
Daer men leert het minne-spel
Altijt spreecken van gequel,
Maer Cloris hoort, Gaet van my voort,
Want ghy en sult mijn niet bewegen,
Want de Jonckmans gewent sijn,
Staegh te spreecken van haer pijn.
Als een Schip mijn Siel gaet Varen,
Door de Baren van de min,
| |
| |
Ende met vlijt, Mijn Ancker smijt,
Van goede hoop sonder beswaren,
Op u Lief mijn goede Ree,
Of mijn Lief genaden dee.
Schoon al krijt de Krokedil,
Moet men hem daer aen niet kreunen,
Want terwijlen loert hy stil,
Om te krijgen sijnen wil,
Soo doen altans, Oock de Jonckmans,
Met Lammenteren, suchten, steunen,
Maer onder dit Schapen vel,
Schuylen Wollefs klaeuwen fel.
Nooyt is Leeu soo wreet bevonden,
Die sijn lieve weerga mee,
Aen hem eenigh letsel dee,
Sou dan een Mens, Sijn hertens wens,
Door Echten Trou sijnde gebonden,
Aen sijn eygen Vlees doen leet,
O Neen Lief! dats geen bescheet.
Ja het is wel geen bescheyt,
Maer hoe dick sietmen gebeuren,
Dat een Jonckman lieft en vleyt,
En de Dochters soo verleyt,
Dien hy sijn Troost, Noemden een poos,
Als hy haer Eer heeft gaen verscheuren,
Dan laet hy haer treurigh staen,
Is die Maeght dan niet verraen.
Galatee die sullicks doen,
Dat sijn monsters, maer geen menschen,
maer sout ghy op mijn vermoen,
Dat ick geyle lust gongh voen,
Neen maer ick zweer, Dat Nimmermeer,
Ick Yemant anders dan u sou wenschen,
‘k Heb langen tijt dienst betoont,
Aen u Lief, my die beloont.
| |
| |
Cloris tegens uwen praet,
Weet ick niet veel op te seggen,
Maer ick weet hoe het die gaet,
Die haer licht geseggen laet,
Eens licht gewaeght, wert licht beklaeght,
Daerom moet men eerst overleggen,
Want het Ja-woort licht geseyt,
Dee dick krijten menigh meyt.
Op het naeusten alles gaen,
Muggen siften, zwaer gepeynsen,
Dat kan oock een Dochter schaen,
Want sy kan haer nooyt beraen,
Om eens voor goet, een Jonckman vroet
Zijn Trou t’ontfangen, maer gaet deynsen
Oock seyt men te langh bedocht,
Heeft dickmael berou ghebrocht.
Cloris ’t ander woort ons leert,
Verzint eer ghy gaet beginnen,
Want die met Venus aenveert,
Licht den Knippel overheert,
Daerom ick schou, Eer ick berou,
Krijgen mocht van het Kall’ver minnen,
Eens begaen een quade slach,
Doet ons Suchten Nacht en Dach.
Hebt ghy u niet langh genoegh,
Lief ick bidt dat ghy u voeght,
En mijn Trouwe min vernoeght,
Weest voor mijn pijn, Een medecijn,
Ende helpt mijn uyt ’t beswaren,
Liefste wert doch eens mijn Vrou,
En ontfanck van mijn de Trou.
Cloris meent ghy het oprecht,
Zoo sal ick u Trou aenvaerden,
Cloris. Ja mijn Lief ghelijck ick segh,
Galatee. Wel dan is mijn vreese wegh,
| |
| |
Cloris. Liefste nu vry, Een kusje ey,
Galatee. Soetjes wat Cloris wilt u bedare
Cloris. Noch een Kus mijn Galatee
Hier mee Wens ick u de Vree,
|
|
Auteursrechtvrij
