Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

[p. 27]

Kluchtige vrees voor ’t Houlick,

Voys: Lestmael twee gelieven.

WEl pots seldermenten,
Ick moet vrijen gaen,
Nochtans elementen,
’t Staet my gantsch niet aen,
Schoon dat my mijn moertje
Zijt mijn sachte Broertje,
Za ghy sult de keucken uyt
Die aen ’t minne-snoertje
Treckt die is gebruyt.

Zien ick na een Vrijster

Die heeft machtigh goet,
Die maeckt mijn ’t hooft bijster,
met haer hooge moet,
Zy sal willen Snappen,
Dat haer Schyven klappen,
dat ick leef van haer absent,
Ja dat hare Lappen
Zijn van ’t grootste ent.

Trou ick met een schoone,

met een soet Aenschijn,
die sal my licht Kroone,
Osje kenje mijn,
Horens als de Herten
Of als Koeye starten,
En daer by dan proncke wis,
Schoonheyt heeft die parten,
dats hovaerdigh is.

Trou ick met een wijfje,

dat is wel ter Tael,
wacht u voor ’t gekijfje,
Dan ten eenemael,
Zy sal arguweren
wilje disputeeren,
’t Leste woort dat blijft aen haer
Schoon ghy kost ageeren,
Of ghy Hansje waer.

[p. 28]

 

Neem ick dan een Ouwe,

 

Die is voort Jaloers,

 

Want ’t is altijt krouwe,

 

Of men spinter vloers,

 

Altijt met u beyden,

 

Moetje d’Os om leyden,

 

Zoo ghy weygert dit verstaet,

 

Zeyt sy onder ’t scheyden,

 

Na u Hoeren gaet.

 

Trouje dan een jonge,

 

Die weet nergens van,

 

Qualijck eens bespronge,

 

Of moer isser an,

 

Zy kan qualijck stoken,

 

Ja noch minder koocken

 

dus de Karnemelcks kan,

 

die staet vast besproocken,

 

Voor den Armen man.

 

Trou ick dan een diertje

 

Uyt een Rijckmans huys,

 

Die wil volgen ’t swiertje

 

En het munt en Kruys,

 

Kan soo veer niet streecken,

 

dus soo raeckt het decken,

 

Wech, en haest tot Arremoe

 

Sullick treckebecke,

 

Is men haestigh moe.

 

Trou ick dan een Naeyster,

 

Popje uyt de mant,

 

Stopster, Stijfster, Braeyster

 

Of die Werrickt Kant,

 

Al den bruy Laudaetjes,

 

’t Best dat sijn haer gaetjes,

 

Maer voor seecker voor de rest,

 

Acht ick al haer praetjes

 

Nichel op ’t Request.

 

Nochtans moet ick Trouwe,

 

’t Is mijn moertjes sin,

 

‘k Weet het sal mijn rouwe,

 

Zoo haest ick begin,

[p. 29]

 

Om mijn vreucht te dencken

 

dat ick die sal schencken,

 

Aen een opgetoyde meyt,

 

Soo komt voort het krencken,

 

Van mijn Vrijigheyt.

 

Ja wel dan patiency,

 

‘k Sal bedencken my,

 

maer o Penitency,

 

Slechte Vryery,

 

Schoon de soete Vrijsters

 

Singen fraey als Lijsters,

 

‘k Hiel mijn liever by de kan,

 

Want het sijn de pleysters,

 

En de plaeghder man.