Een nieuw lied, tusschen een herder en een herderin

[p. 1]

Een nieuw lied, tusschen een herder en een herderin.

Stem: Laast in het groene kruit.

LAast in het groene kruyt,

Hoorde ik een zoet gewemel,

Ag wat een zoet geluyt,
Van den hoogen Hemel.
Daer ik vont een Magetje schoon,
Nooit geen schoonder vrouwspersoon.    bis.

't Was op een Morgen vroeg,

Dat ik het omwaekten,
En myn hert dat joeg,
Om het zoet te genaken,
By dat zoete Vogel geluit,
Ik trok met myn schaepjes uit.    bis.

Ik hoorde op een fluit,

Zoo lieffelyk speelen,
Ag wat soet geluit,
Wie zou dat verveelen,
Dat al aen een klaer Revier,
Ag wat aengenaem Plaizier.    bis

Ik speelde op myn schallemey,

Ik liet den Echo sweven,
Ik trok door de Wey,
Om myn te begeven,
By dat zoete Vogel geluit.
En ik trok zoo den velden uit.    bis.

Ik heb strak myn hond,

Hier tot myn geroepen,
En ik zei tersond,
Hier valt niet te snoepen,
Want ik zie myn harderin,
Toont een ander wedermin.    bis.

Ik stont hier heel ontstelt,

In de groene bladeren,
En ik stont als een helt,
Kwam hoe langer hoe nader,
En ik zei wel harderin,
Is 't niet een trouwe min.    bis.

Ik zei wel herder zoet,

Ziet de winden keeren,
Weet ik in myn gemoet,
Daer uit kan gy leeren,
Meent gy dat ik een eerbaere maegt,
Meer als een hoer liefde draegt.    bis.

Ik zei ag herderin,

Gy by de wind geleken,
Ik zei ag herderin,
Men zal van u spreken.
Want zoo een maegt wort nooit geëerd,
Die met alle winden keert.    bis.

Ik zei ag herderin,

Is dat liefde dragen,
O gy valsche min,
Moet gy in schyn behaegen.
Om te neemen zoo een maegt,
Die zoo weinig liefde draegt.    bis.

Adie schoone blom.

Adie zoete koren,
Adie schaepjes al,
Die ik van te voren,
Weide uyt een zuyver min.
Adie valsch herderin.    bis.