Een nieuw lied. Op het beklag der dochters

[p. 1]

Een nieuw lied.
Op het beklag der dochters,

Op een Vrolyke Wys.

Ach God wat droevige dagen,

De Meisjes zyn vol van pyn,

Men zou wel mogen vragen,

Waar dat haar Vryers zyn,

Want men zien ze aankomen,

Vyf zes met een Jongman,

En dat is nog een Vrouw,

Die onder de armen kan.

De kloekmoedigheid stryd,

Al van vyftien jaaren,

En die nu gaat uit vreid,

Dat word ieder wel gewaar,

Dat is nog beter als genen,

dat men met een klein gaat,

Al moest men er een gaan leenen,

Voor het gezigt op de Straat.

Catriena roept vol benouwen,

Myn Minnaar die is van kant,

Zy zal het wel onthouwen,

Eer hy trok uit het Land,

hy kogt haar schoone kleeren,

Schoermantel, Muts, Jak en Rok,

Zy zag een schoon man geern,

Om dat hy voor geld vertrok.

Moet de jongeling vertekken,

De dogters die zyn in de staat,

Zy zyn er met een regten,

Zy pronken op de straat,

't is goed om te gaan vryen,

die voor een ander gaan,

Moet de Jongmans gaan stryen,

de dogters leeven galant.

dat heb ik eens eer geweeten,

Ik schrei tot aan de Poort,

Zy kost het niet vergeeten,

Als zy de Trommels hoord,

Zy is hem wel getrouwen,

Zy vrye als met een Soldaat,

Om in het gedagt te houwen,

Van zyn lief Cameraat.

Men hoort veel dogters roepen,

hoe fier zyn de Jongmans,

Wy zou wel mogen loopen,

Won men nog een ievers an,

En die nog mog blyven,

Wy kregen hem niet op de hand,

Want zommige getrouwde wyven,

die sleipen hem op de kant.

dogters wil u dan beleijen,

want het kan niet anders zyn,

Ophouw uw maar aan het vreijen,

Al is den Jongman klein,

Laat u dan carresseeren,

Zoo graag gy uit uw leed,

Laat gij hem dan marscheeren,

dan word gij weer gekleed,

EYNDE.