Een aardige ontmoeting, dat een jonkman op schaffen ryden
gehad heeft, met een ryke madamme.
Stem: Schoon Isabel, vertaet myn reden wel.
Ging uyt om haer pleizier,
Al na een Eyland om daar de Zee te zien,
Wat vond zy daar ook staan,
Zy vroeg of hy eens met haar uit reyen wilde gaan,
Om u te dienen met myn vleesch: en Bloed,
Alzoo zagtjes Ryen als gy wezen wilt.
Tot dat zy quamen aan een Herberg klaar
Daar men tapte Wyn en bier
En zit by een groot vier,
De Juffrouw met de Ryer maakt een Pleizier;
En bed op spreiden klaar,
Daar die twe Liefjes op rusten met malkaar;
brogt die twee Liefjes samen ook te bed.
't Was om te speelen het zoete spel van Min,
Tot dat den dag quam aan,
Klein Cupido die had zyn Pligt voldaan.
Zy moesten scheiden gaan,
Zy zey Jongman gy kunt Wel heene gaan,
En sprak daar is een Kroon,
Ik heb myn genoegen al van u Perzoon.
Myn Loon is meer als myn arrebeid,
Met vreugden doorgebragt,
Ik ben geconsenteert Al voor de gantsche Dag
Wel jonge Dogter wat zyt gy zo ongezond,
Gy zult het myn zeggen voor de waarheid klaar.
Te regten weet ik 't niet,
Maar Adrianus die zal my helpen uit 't verdriet,
hy heeft zyn dingen heel wel gedaan.
Die quam daar in de kraam
Al van een zoon Adrianus was zyn Naam,
Want hy kon zyn Ambagt wel van pas.
EYNDE
|
|