De nieuwe hofsche Rommelzoo



[pagina 330]
Katarinas lof. VOIS: Melis zei by je dronke bloed. 't ZOete gezicht van Katarijn Maakt mijn hertje dronken zonder Wijn, Ja mijn bol Die is heel op de rol, Door zakker-eerze Min Tot die Zottin. 2 Want om haar braafheid is zy 't waard, Ja geen schoonheid leeft op deze aard, Die, Katrijn, By u gestelt mach zijn, Of by u aardigheid, Foei fraye Meid.
[pagina 331]
3 Want op haar veur-hooft, zonder kleur, Leest me de Story van Blance-fleur, En heel fraay Geel hair, gelijk een Kraay, Verçiert dat schoone hooft, Wel waard gelooft. 4 Want door haar wangen Ezels-grauw, En bruin' oogen als een Kabeljauw, Munt zy uit, Gelijk een vuile Bruidt; En met alzulkGa naar margenoot‡ blanket Is zy besmet. 5 Ja dat ik noch meer zeggen wou Van die overschoone zoete Vrouw, Katarijn, Ghy wierdt licht, tot mijn pijn,
[pagina 332]
Van d'een of d'aâr geschaakt, Die na u haakt. 6 Want boven al die schoone leên Heeft zy noch veel and're waardigheên, z'Is niet luy; Maar al heeft z' een goê buy, Werkt zy niet garen veel, Dat lief juweel. 7 't Zoete gezicht van Katarijn Maakt mijn hertje dronken zonder Wijn, Ja mijn bol Die is heel op de rol, Door zakker-eerze Min Tot de zottin. G. Verbiest.	margenoot‡ Snot.