Op de wijse, Ick seg Adieu.
DOor liefde blint, leef ic in onrust sware
Ic heb besint, een vroutgen wijs eerbare
Van wesen schoon, fier van ghelaet,
Van lichaem cloec, en soet van praet
Ick vry met raet, maer sonder baet,
Want als sy siet, mijn wil en cleyn geslachte
T'is min dan niet, ic moet wt haer gedachte,
Sy stuert de schuyt aen d'ander cant
En houdt haer aen een beter landt,
Dus tot een pandt, voor trou ick schandt
In't nieuwe Jaer verwachte.
Ic soec mijn hart // met reden te bedwingen
Op dat ick smart, en droefheyt mach ontspringhen
Maer als ick haer voor my sie staen
Ick loop' weer in den selven baen,
Ic spreeckt haer aen, dan moet sy gaen
End' sien nae ander dinghen.
Ben ick niet sot, dat ick haer niet can laten
Nu sy haer spot, met my houdt op der straten
Waer door mijn val wert openbaer,
Ick loop noch even stijf nae haer,
End' hoop' voorwaer, in't nieuwe Jaer
Een yder hoor, ic van haer goetheyt spreken
Dit is het spoor, dat my eerst heeft ontsteken
Dit doet my minnen even seer,
Al heeft haer hart van my een keer,
T'comt noch wel weer, ist Gods begheer,
Troost sal my niet ontbreken.
Al is v knecht, Princes een slecht persoone
Zijn hart oprecht aensiet, bruyckt wijsheyt schoone,
| |
Auteursrechtvrij