Nephtunis Zee-wagen
(1671)–Anoniem Nephtunis Zee-wagen–
AuteursrechtvrijStemme: Als 't begint.
SIet hoe geluckigh zijnse dan,
Die een schoon lief mach spreken,
En mee gaen wandelen kan,
En hy geeftse dan een kus,
Dan is zijn hart gerust,
Dat komt al van de lust.
| |
[pagina 22]
| |
'k Heb twee bruyn Oogjens in mijn sin,
Die mijn jonck Hart beminnen,
Och kreegh ick weder min,
Och mocht ick by haer zijn,
Zoo was ick uyt de pijn,
Hart alderliefste mijn.
2.
Ick heb soo dick en meenighmael,
Over u schoon Lief gevallen,
En weder op-gestaen,
Ick heb u langh gevrijt,
Maer ghy soo spijtigh zijt,
En maeckt my niet verblijt.
3.
's Nachts als ick legge in mijn rust:
Komt sy in mijn gedachten:
In 't midden van de lust,
Keer ick mijn hooft eens om,
En segh schoon Liefje koom,
Het is maer eenen droom.
4.
Savonts staen ick voor haer deur:
Roep ick met luyder stemme
Schoon Lief ick bender veur,
Moet ick noch langer staen,
En geenen troost ontfaen,
Waer sal ick henen gaen.
5.
Ick blijf daer dan heel treurigh staen,
Sy wil mijn droeve klachten,
Niet eensjes horen aen;
Of ick wat singh of queel,
En voor haer deurtjen speel,
Sy acht dat niet heel veel.
6.
Iongman al loopt ghy voor mijn deur
| |
[pagina 23]
| |
Ick mach u doch niet luchten,
Ick heb een Serviteur;
Veel beter na mijn sin,
Hy staet geschreven in
Mijn hartje, door de min.
7.
Die blijft daer vast gewortelt staen:
Ick sal hem niet verlaten,
Ghy mooght wel heenen gaen,
En soeckt een ander Maeght,
Want ghy my niet behaeght,
Hoe dickwils ghy ‘t my vraeght.
8.
Als eens de liefde is vast geset,
En dat sy is verzegelt
Voorts op 't Echte bedt,
Voorwaer een bruydtje teer
Is dan geen Vrijster meer,
Sy doet haer Liefs begeer.
9.
Sy mach dan niet meer speelen gaen,
En na die tijdt geen minnaers
Uyt liefde spreecken aen,
Dus Ionghman houdt u rust,
Ick heb al wat mijn lust:
Mijn hart is al gerust.
10.
O dood! wat komt mijn hier aen boort
Mijn hart is seer verslagen,
Nu ick dit heb gehoort:
Nu wensch ick dat de doodt,
In desen grooten noodt,
Met sijne Pijlen schoot.
11.
Adieu ô alderliefste mijn,
Kan ick geen troost verwerven,
Soo sterf ick vol pijn:
| |
[pagina 24]
| |
Adieu dan lieve Vrouw,
U Minnaer is ghetrouw,
En sterft om u van rouw.
't Is droevig voor een Iong Minnaer,
Wanneer een wreede Vryster
Niet en wil hooren naer
De klachten van haer Lief,
Noch doetse hem gerief
Al schrijft hy haer een Brief.
|
|