Inhoudsopgave
Aenden seer edelen ende voor-sinnigen heer mijn heer Franciscus
de s.t Victor
O roose-blom in 't Lovens sael Gy zegen-prael van
altemael.
Tot Den MIN Haeter.
Tot den goet-gunstigen leser.
Op den minnelycken Roosen-knop
Aen de konst en sangh-minnende lief-hebbers van de
Hooft Rethorycke Kaemer van Brabant binnen de School-rycke Stadt van
Loven
Loff-rym ter eeren den konst-vloyenden boeck genaemt
dēn Minnelycken roosen-knop haudende veel vermaeckelijcke
Nieuw-Liedekens ten thoon gestelt door de Lieff-hebbers vande Hooft
Rethorycke Kamer van Brabant genampt de Roos.
Eer-dicht op den Minnelycken roosen-knop.
Op den Minnelycken roosen-knop.
Op den Minnelycken roosen-knop.
Voor den diep-sinnigen leser.
Toe-matje.
Liedeken.
Men magh op u ô Roose roemen Dat
ghy syt de schoonst' der Bloemen.
Het LoVens roosken InCarnaet, DIe DanDer
Ver'te boVen gaet.
Minne-liedekens.
Schoone Maeght met deught beperelt Ghy trotseert
de heele VVerelt.
['T Soet beginnen,,Vande aengenaemste vreught]
Vlucht wyt,, van nyt,, die vrydt,, en syt,, verblijt,,
met vreught, Hy leyt,, verwyt,, die stryt,, maer
gryt,, altyt,, naer deught
Elcken Minnaer mynt voor gewis Als dat syn Lief de
schoonste is.
Een Minnaer inden duystren nacht In 't Bosch,
weent, dat hy wordt veracht.
Daphne raeydt de MIN te
schouwen, En te schricken voor het Houwen.
Tis wonder wat een Minnaer schryft
Als Venus-Kindt sijn Penne dryft.
Die geduldigh kan verdragen, Vindt daer-naer eens blijde daghen.
Een Minnaer klaeght met druck,, dat
hy de doot moet sterven Om dat hy het geluck,, van sijn Liefs MIN
moet derven.
Een Minnaer vlijt zijn Liefste
aen:
Mijn licht, mijn Son, mijn schoon Diaen; Maer als den lust wat is
vergaen, Dan schynt sy nauws een halve
Maen.
Ick sal nu sijn tot jders spot, Vermidts ick eertydts was soo sot.
Geen wonder ist dat menigh hert VVordt dickwils
inde MIN verwert.
Een Minnaer pryst syn Lief om haer
daer door te trecken Die in het eynde tracht om haer tot MIN te wecken.
V Wesen boven maeten soet, My
menigh leet, en smert aen-doet.
De Liefde schynt wel te wesen soet,, Maer menigh Mensch
groot leet aen doet.
Geen steyl gebauw, noch Gevel
hoogh, Belet de wellust van sijn Oogh.
t' Is ongeregelt quaet, te Minnen
eene Maeght Wanner sy dien haet, die trauwe Minne
draeght.
Wanneer den Mey het al
verheught, Wat dat men siet, het baert
ons vreught-
Een Minnaer die sucht, ende klaeght Om dat sijn Lief geen weer-liefd'
draeght.
Met reden eenen Minnaer klaeght
Die niet en vanght, en lange jaeght.
MInt nV aLtoos,, DIt WensCht ons roos.
Klinck-dicht.
Wie weet hoe 't hert hem lijden,, doet, Die geirne bleef, en
scheyden,, moet.
De Pylen vande MIN die in mijn boesem
steecken Die sijn met bitt're gal besprenckelt, en
bestrecken.
Een Minnaer over-straet in
een-saemheyt by nacht Ontrent sijn Nymphkens deur stort uyt sijn droeve
klacht.
Een Vrouwe woordt (soo men 't
bevindt:) Is min te achten als den windt.
MIN te draegen is verdriet VVanneer men geenen
troost en siet.
Wat helpt de vreught die staedigh sweeft, Wanneer de MIN geen voedtsel geeft.
Wat baet den Toom aen 't Perdt, oft
Roer aen eenigh Schip Als die het stieren moet, laet
dryven op een klip.
Geen druck het Hert noch leet vermelt, Als wordt de Liefd' met Liefd' vergelt.
Wanneer de Bruyt, is in het
schuyt, Syn eeden, en beloften
uyt.
Mijn gemoet dat wordt onstelt Als ick Beoogh
Lucinas Belt.
Daer den schat is, is het hert,
En de handt is by de smert, En de Oogh die
swiert alteyt Daer een jeughdigh herte leyt.
Des Minnaer vreught is kleijn maer groot zijn sijn
verdrieten Hy moet veel moeyten doen eer hy komt aen 't
genieten.
Al waer eens inde Vrouw gesette Liefde staet Men
selden siet dat oyt die licht uyt haer vergaet.
VVie isser schoonder van gelaet! Dan een die in mijn herte staet.
Al valt den Eycken Boom just niet in eenen slach
‘Men siet dat hy in 't lest noch wel te boogen
plach
Eenen Minnaer die beklaeght Dat sijn Lieff geen
weer-min draeght.
Het tweede deel bestaende in herders
sanghen
Wat is den droom, en sijn bediet;
Een eydelheyt en anders niet.Herders sanghen.
Coridon pryst syn Lieff in schoonheyt uyt-gesondert
Om dat hy selver is in haer gestelt verwondert.
En acht noyt 't eenigh vlegers Tongh?
Die u met valsheyt komt beproeven:
Hoe soet sy smeeckt; hoe schoon sy
songh
s'En soeckt u jeught maer te bedroeven.
Al de wellust datmen vindt, Is
in 't sien van 't geen men mindt.
Tis een lust datmen mindt; Als
men sijn vernoegingh vindt.
Coridon die pryst sijn Lieff
Die hy wenscht tot sijn gerieff.
Het is een killigh hert, en sonder
goeden raet, Dat om den eersten, Neen, een lieve vryster laet.
Tyter gaff sijn Lieff een soen, Doen hy haer vondt in het groen.
Enceladus beweent, en klaeght sijn
droevigh leven
En seydt: dat hy hem wilt tot stille rust
begeven.
Floras schoonheyt Tyter preyst;
Want de reden dat verheyst.
Laura wenscht wel om Silenus Vrauw
Te sijn; maer vreest oft hy waer ontrauw.
Door Jaloesij, en nyt, oft diergelijck plaegen
Soo sietmen menighmael de soete MIN verjaegen
Tyter begint met Thyrsis te spreken
Van hun voorgaende MINNE treken.
Als de Liefde maer en blaeckt: Is de
droefheyt haest gestaeckt.
Wat vreught kan 't wesen! oft wat lust Daer geene
MIN in 't hert en rust.
Coridon beklaeght hem seer’ Om datmen
't goet nu kiest voor d'eer.
Coridon is verblijt van sin Dat hy ontmoet
sijn Herderin.
De Herders vrolijck inden nacht,
Gaen vreughdigh daer de Liefste wacht.
Met bedroeft hert vrolijck te sijn Is groote
konst, en swaere pijn.
Soete schoonheyt vreede Maeght Siet wie ghy naer
d'aerde jaeght.
Coridon Jeloes gesint Tuyght dat hy oprecht
bemint
Coridon stedts singht, en tiert
Door een eydel hoop gestiert.
Leander seer bedroeft aen 't groene Bosch vermelt
Dat hy met Florimond' niet worden kan
verselt.
Paurinius die klaeght dat hy mint die hem haet En
haet die hem bemint, gelijck het meest al
gaet.
Den Minnaer pryst sijn Lief, maer
noemt haer vreet te wesen Om dat hy haer na wensch niet wel en kan
belesen.
't Schynt Coridon van MINNE sterft
VVanneer hy strax geen troost verwerft.
Leander gaet den Loff van sijn Lerind' verheffen, Om dat sy, soo
hem dunckt, schynt jder t' overtreffen.
O slim bedrogh van Jonghe-Mans Die trof mijn
teere Maeghden-Krans.
Het is een droeve saeck, en
overgroote pijn, Te MINNEN eene Maeght, en niet bemint te sijn
Het derde deel bestaende in fabelen.
De Liefde van Thysbe die was soo
groot Dat sy om Piramus stierf de Doodt.
De Goden selff en sijn niet vry
Noch vande MIN noch Jaloesy.
Voor die de Jacht hanteert, dient
voor-mael op-gelet Soo komt geen Venus Dier soo
dickwils selffs in't net.
Nieuws-gierigheyt die baert (wanneer, sy is te groot) Somwylen
aen den mensch een onverwachte doot.
't VVelck Mopsus songh voor
Pallas bed Daer al de Goden loegen med.
Ballet.
Dat niemant MIN ontkomen kan,
Getuyght dit Fabelken van Pan.
Daer de Liefde komt tot val’ Siet-men menigh
ongeval.
Men seyt den droom is een bedrogh Kackt in 't bed'
soo vindt het nogh.
Het derde deel bestaende in
drinck-liedekens.
Iet 't geen van jonckx wordt ingeplant, Door heel het leven haudt dat stant.
Al-waer op Feesten Bier, oft Wyn
Manckeert, en kan geen vreughde zyn.
Niemandt en kan aen ons ten vollen reden geven,
Wat een vermaeck het is, altyt in vreught te
leven; Al schynt ghy oock soo slecht als eenen
Boer te sijn, V dunckt ghy syt een Prins soo
't hooft u' is vol VVyn.
Daer Bacchus schenckt den klaeren
wyn’ Verjaeght m' uyt 't hert de sorgh, en pyn
Sa gasten die hier syt versaemt, Syt vrolijck soo het recht betaemt.
Noyt sien wy vreught op jongher dagh ‘VVeest vrolijck alst gebeuren magh
Die 't meeste drinckt hier in 't gemeyu Verdient
den naem van Capiteyn.
Hannegat,, die,, bemint,, de Bint,, VVant,,
dat,, sie,, dint,, wel gekint,,
De borst te smeren is wel goet,, Als
ment wel van passe doet,,
Peer,, soeckt eer,, Jan tracht,
naer pracht, Ick naer het drincken dagh en
nacht.
Wy hauden ons seer geirne aenden dis Al-waer men
met knuysen genoegh'lijck is.
Drinckt vry nu lustigh om, en tom
Men rekent hier niet voor den brom.
Ick sien geen meerder vreught m'en boet Dan 't
geen m'ons selven aen en doet.
VVat heeft het Lovens bier niet
in,, Dat ider maeckt soo blij van sin.
Een dronckxen wil ick wachten,
Al sau de wysheyt duycken; Al
dronck ick noch twee kruycken, Ick sal my niet
versmachten.
Die Minnaers sijn van Pint en Pot Syn Kinders
vanden Bacchus Godt.
Als-men is by goy Cadullen,, Maghmen wel het buycxken
vullen,, Met het Lovens Bier, en smullen,, Wat is
beter als goy snullen,,
Die wilt naer staet, en eere
staen, Die moet voor eerst ten oorlogh
gaen.
VVat vreught, oft aen-genaemer
locht,, Is nutter dan wel Bacchus vocht.
'k Hoor gerne wat praeten,, van vaeten,, en Fluyt,
Enblaesen,, als Baesen,, Gelaesen’ vonck uyt.
Op eenen Altyt-klaeghenden,, laet-dunckenden waen sot.
Het vyfde deel bestaende in
boertige-liedekens.
VVie sit en Lolt, off sit en
vrydt, Verlet sijn werck, verget
sijn-tydt.
Een Dichtjen vanden Lolle-pot, Waer op de Dochters sijn versot.
Kost wel jmandt Niemandt vinden,
Soo kost jmandt Niemandt binden.
Het MINNEN is wel soet, jae boven Honingh raet, Doch 't is een
bitter gal, te MINNEN sonder
baet.
Het staet geschreven op den neert Soo gewonnen soo
verteert.
't VVilt al hauwen,, t'wilt al
trauwen,, al wat Lepel lecken kan, Oft 't berauwen,, doet vergrauwen,, jder heeft den bras daer van.
Die Minnaers willen sijn van Pint, en
Snellen Die komen in 't Loth van Bacchus gesellen.
Gaept als-men u den Lepel biet Oft nader-handt en
kryght ghy niet.
VVanneer de Borse is versien,, Van Gelt, thoont Claes een blijde mien.
Als Kindt de Moeders Huyck begint te passen, dan Is 't tydt dat Moerken haer versiet van
eenen Man.
Gy Vrysters die soeckt eenen Man Nemt vry lijck
een model hier van.
Tygers, Beiren, Semmen,
Die kanmen wel temmen: Maer't is eenen stercken
Man, Die een quaet wyff temmen kan.
Daer is niet 't geen dat Peer kan
deren Als hy maer de borst magh smeren.
VVanneer het Bier is in 't hooft’ VVordt droesheyt
haest door vreught verdooft.
Dirick was niet wel bedacht,, Als hy Lys tot danssen bracht.
Ten is geen audt Mans doen een harde Not te
pellen, Daerom siet m' hem van 't VVyff twee
Ossepluymkens stellen
Daer is geen quaeder quaet ter-werelt oyt
gevonden, Dan aen een pestigh Wyff sijn
leven sijn gebonden.
Een Vrauw is seker wel gebrilt,,
Als haeren Man niet deugen wilt.
Als de Vrouw de Broeck heeft aen, Daer valt vechten ende slaen.
Geen Fabel is 't maer waer geschiet, 'tGeen u verthoont wordt in dit Liet.
Hoe is oock eenen Man met een
quaet Wyff gebrilt Dat hy het strax moet doen het
gene dat sy wilt.
Tafel.
Druck-fauten
Auteursrechtvrij