Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
AuteursrechtvrijStemme: Wilhelmus van Nassouwen.
ALs men schreef sestien hondert
En acht en twintigh Iaer,
Was menigh mensch verwondert
Als men sagh openbaer,
Sulke Armade schepen
West-Indisch Compagny,
Elck een heeft moet gegrepen,
Men was vrolijk en bly.
De reys heeft aen genomen
Den Generael Piet-heyn,
Met syn Capiteyns vol vroomen
En Officieren reyn,
Zijn uyt Tessel gevaren
Mey den twintighsten dagh,
Godt die wil ons bewaren
Voor jammer en geklagh,
Met voorspoet en verblijden
Langhs Engelant gelaveert,
Kregen de Barels besijden,
Madere gepasseert,
Sint Vincent t’ onser vromen
Quamen wy vrolijck aen,
Daer Water in genomen,
| |
[pagina 37]
| |
Zeylden daer weer van daen.
Quamen naer ons behagen
Aen Ylie blance doen,
Gingen daer Bocken jagen
Al op de bergen groen,
Soo veel na ons begeeren
Brochten wy daer van daen,
’t Was om te lamenteeren
Een Iongen bleef daer staen.
Doen wy nu ververst waren
Zeylden wy weder voort,
Quamen, hoort myn verklaren,
De spanjaerden aenboort,
Langhs de Kuste wy voeren
Van Cuba na West ent,
Trompetten en Tamboeren,
Hoorden men excellent.
Doen vonden wy twee schepen
Van onse Compagny,
Wy hebben moet gegrepen,
Matroos was lustigh bly,
Elck wenschte met verlangen
Al na de silvere Vloot,
Wy namen onse gangen
Na Kaep Antony bloot.
Daer hebben wy gehouwen
Op de Kust van Cuba,
Op Godt was ons vertrouwen
Allen tijdt voor en na.
Twee Visschers daer gekregen,
Vraeghden na de Vloot haer,
Die hebben ons verslegen
Dat sy niet in en waer.
Den Generael onverdrooten,
Als een Heldt delicaet,
Heeft een schoot geschooten
Al om den breeden raet,
Om eenen raet te sluyten
Tot dienst van ’t Vaderlandt,
Om maken goede buyten
Al uyt des spanjaerts handt.
Daer na al sonder feylen
| |
[pagina 38]
| |
Zeylden wy metter spoet,
Wy sagen weer ses zeylen,
Men hadde goede moedt,
Ons dacht hier sullense komen,
Verblijden altemael,
Maer het was sonder schroomen
Onsen Vijs-Admirael.
Oock het schip van Enckhuysen,
De Groeningers bekent
Die quamen daer aen bruysen
Wy hebben weer gewent
Des nachts hoort mijn verklaren,
Voor den morgen-stonde root,
Doen quamen wy gevaren
Recht in de Silvere Vloot.
Ian Cornelissen moedigh
Ons vrome Kapiteyn,
Sprack sijn matroosen goedigh
Goe Moedt aen groot en kleyn,
Hier mee, sprack hy gepresen,
Zijn wy al t’ samen rijck,
Wy riepen sonder vreesen
Couragie alle gelijck.
Rept handen ende voeten
’t Was over al te doen,
Den buyt sal het versoeten,
Elk als een Campioen,
Eer de middagh was gekomen
Lagen daer acht in ’t sout,
Wy trachten t’onser vroomen
Na haer silver en gout.
Ses Gailjoens daer waren
Te loever van ons plat,
Wenden sonder beswaren
Terstont al naer haer gat,
Sy sijn voor heen geloopen
Al na de Bay montant,
Meenden te sijn ontloopen
Wy hebbent by haer geplant.
De Generael kloeck-moedigh
Heeft haer terstont beknelt,
Want sy vluchten spoedigh
| |
[pagina 39]
| |
En vreesden ons gewelt,
Lieten de Buyt in handen
Van den Ed’len Generael:
Fy u wat groote schanden
Ghy specken al te mael.
Wie heeft oyt sulcks bedreven
Sirre van Haukes niet,
Noch draeght ghy moet verheven
Lord Commerland daer siet,
Syn Vijs-Admirael aerdigh,
Moest blijven metter daet,
Lof onse Generael waerdigh
Soo langh de werelt staet.
De Matroosen gemeene
Op ’t Enteren gestelt,
De scheepen groot en kleene
Quamen in ons gewelt,
Den Generael verheven
Die sagh den schoonen buyt,
De scheepen daer beneven
Haelden het goet daer uyt.
Gout, silver gingh men laden
’t Was een lust om te sien,
Daer wy soo langh om baden
Dat sagh men daer geschien,
Concenillie seer schoone,
En Indigo heel goet,
Wy warent ongewoone,
’t Gaf de Matroosen moedt.
Hoe sou men konnen swijgen
Die groote kostelijckheydt,
Dat men daer uyt sagh krijgen
Van ’t silver daer geleydt,
Seer groote sijde Balen,
Seer groote sijde Rollen schoon,
Ick moet het u verhalen,
Met eenen Konincks Kroon.
De slechtste waer gepresen
Dat was Campechy Hout,
En huyden uytgeleesen,
Soo gingen wy in ’t wout,
Orientaelsche steenen
| |
[pagina 40]
| |
Werden gevonde mee,
Den Koninck mag wel weenen
Syn herte doet hem wee.
Zoo langh des werelts gronden
De gulde son om-kruyt,
Soo is tot geenen stonden,
Gekregen sulcken buyt,
Als daer nu heeft gekregen
Den Generael Piet Heyn,
En niet daer voor geslegen,
Looft Godt vry algemeyn.
Ghy Neptuna seer vlugge
Verblydt u t’ eenemael,
Ghy draegt op uwe Rugge
Den Ed’len Generael,
Eenen Zee-Heldt verkoren,
Die geen gelyck en heeft
Van die oyt is geboren,
Of tegenwoordigh leeft,
Bidt nu doch allegader
Voor den Generael bemint,
Die ons als eenen Vader
Doet voor syn eygen kint:
Dat Godt hem langh wil sparen
Met gesontheyt heerlyck,
En hier na vergaren
Al in het eeuwigh Ryck.
Wy zyn na huys gevaren
September seventien,
Ick hoop Godt sal bewaren
Ons schepen algemeen,
Vyf Galjoens mee genomen,
Den Plat luys in den brant,
d’ Ander zyn sonder schroomen,
Al in den gront geplant.
In Ianuary verheven
Den tiende dagh voorwaer,
Sagh men Piet Heyn gepresen
Tot Rotterdam seer klaer
Aen-komen met syn schepen
En den Admirael Loncq,
’t Geschut wiert aengesteken,
| |
[pagina 41]
| |
Men gaf daer lustigh vonck.
Soo haest in ’s Graven-Hage
De tijding was verstaen,
Dat den Generael brave
Daer was gekomen aen,
Den Prins (wilt hier op letten)
Heeft sijn Garde geree,
Terstont met haer musquetten
Daer salvo schieten dee.
Prijst Godt den Heer gestadigh,
Out, jonck, groot ende kleen,
Die ons tot noch genadigh
Bewaert heeft algemeen,
Wilt hem Lof-sangen singen
Uyt dieper herten grondt,
Nu hy ons heeft gaen bringen
In rust op deser stondt.
|
|