Libertinage. Jaargang 4

[p. 335]

J.B. Charles
De zonnebril van plastic

Mijn dag is goed,
mijn zonnebril van plastic doopt de bomen,
het gras, de stoepen en de deuren
in transparante zachte groene olie,
er kan mij niets gebeuren.

Het ochtendblad is tevergeefs gekomen,
de bus wordt niet geleegd: ik zet
mijn zonnebril van plastic op en leg
een film van waterdunne zomerolie over
de wereld en ik leid u zacht naar Hollywood.

De daken van de oude huizen gaan op onze wenk
zacht aardbeienrood gloeien en de wijde tent
des hemels wordt doorschijnend edelstenenblauw
en krijtwit als de as van kostbare sigaren
gaan kleine wolken met geheime opdracht varen.

De duif landt dankbaar voor mijn voet
en toont dat ik hem met mijn transparante
zachtgroene balsem witter en leiblauwer maakte.
Klapwiek nu maar weer heen, vandaag is alles goed,
vandaag zijn wij bereid ons voort te planten.