Jonathas ende Rosafiere

[Jonathas ende Rosafiere]

[fol. 1r]

 

Met swaren rouwe, sonder saghen;

 

Die sake was al te groot,

 

Maria datselve ontboot.

 

Hij moeste den rouwe altene draghen

5

In sijn hertte, sonder claghen.

 

Nu hoert, op den lesten dach,

 

Als die scriftuere doet ghewach,

 

Ende Eglentijn hadde onttaen

 

Die crone van goude, sonder waen;

10

Sij was huesch ende goedertieren.

 

Nu keer ic weder tot Rosafiere,

 

Die commen was in haeren sinne

 

Bij Marien, der coninghinnen,

 

Doen ghinc sij met listen,

15

Daer sij scoen hende wele wiste;

 

Doen dede sij aen, sonder beijden,

 

Een hemdeken wan witter sijden;

 

Daerover dede die maghedijn

 

Eene pelse wit eermerien;

20

Daerboven dede die kussche smale

 

Eenen rock die haer stont wale.

 

Doen nam sij, al metter spoet,

 

Eenen mantel van prijsse groet,

 

Ende sette op haer hoot een crone

25

Die rickelijc was ende scoene;

 

Doen sij die crone hadde ontfaen,

 

Was sy scoene ende welghedaen.

 

Doen ghinc sij in de sale,

[fol. 1v]

 

Rosafiere, die scoene smale,

30

In der ghelijcken, in der ghebare

 

Oft eyneghe belde waere.

 

Doen stont op menich heere vrome,

 

Ende hyeten die maghet willecome;

 

Doen soe trac sij achterwert

35

Ende was seer verwaert,

 

Ende seide: "Ghij [heren], wats ghesciet?

 

Des en ben ic werdich niet,

 

Dat ghij teghen my sout opstaen."

 

Doen dede si se sitten saen.

40

Doen ghinc Rosafier altehant;

 

Daer sij haeren suster want;

 

Sij seide: "Suster, quaden dach

 

Ghe[ve] u God, diet wel doen mach!

 

"Hoe waert dij noet soe coene

45

Dat ghij dit bestont te doene,

 

Dat ghij myn lief hebt ghenoemen?

 

Seker het sal u lettel vromen.

 

Ic woude, ic u nu hier ter stede

 

Met mynen handen hadde doet ghescleghen.

50

Ic mach wel segghen: Wach armen,

 

Dat ghij sult ligghen in sinen armen,

 

Dien ic hadde soe seer ghemynt,

 

En hads u ghelovet twint."

 

Hort wat die conijnghinne dede;

55

Sij was hovesch van seden

[fol. 2r]

 

[..............]aen

 

[..............]edaen

 

[.........] ic wil se u gheven

 

[..............]even

60

Ende [daer] tuwe [mijn] conincricke

 

Ende u lief ghetruwichlijcke:

 

Wi en sijn maer ons tween

 

Noch en sullen nemmermer.

 

Onse moeder hebben wij verloeren,

65

Die scone was ende welgheboren;

 

Onse vader liet ons in swaren pijnen,

 

Doen hij voer op die Sarasinen;

 

Nu sijn wij verdreven uutten lande,

 

Dat[s] jammer grot ende scande.

70

Nu gaet sitten in myn side,

 

Ende nempt die crone, die ic u gheve;

 

U camieriere soe willic bliven

 

Totten ende van mynen live. "

 

Als dit hoerde Rosafiere,

75

Die hovesch was ende goedertieren,

 

Sij sede: "Suster, hier ter steede

 

Dwijnghedij my met hoveschede;

 

Mijn lief en mach ic nomen niet,

 

Lieve zuster, wat ghesciet.

80

Hij heeft my seker ghelaten,

 

Maer en wet niet die sake.

 

Het es bij Marien tuwecomen,

[fol. 2v]

 

Dat hebbic herde [wel vernomen],

 

Want hij mint se b[ov]en a[l],

85

Dat hij doer haer doen most [geval];

 

Hij mint se boven allen [er]trick[e],

 

Mar[i]a en moet ons niet beswij[c]ken."

 

"Suster, ic moet die sake weten

 

Oft mijn hertte sal mij breken."

90

Doen liet si haer nedersencken

 

Neven haeren suster sijde

 

Ende seide: "Suster, op edeleheyden,

 

Nu soe doet my eene bede."

 

Sij antworden met dien:

95

"Suster, dat sal u ghescien;

 

Bit my om silver ende om gout,

 

Ic saelt u gheven menichwout."

 

"Het es een ander sake,

 

Ic salt u segghen achter sprake

100

Waer ic bij hem in eenegher listen,

 

Dat daer niement af en wiste

 

Ende hij waenden onghespaert,

 

Suster, dat ghijt selve waert,

 

Hij soude my segghen in corter stont

105

Die waerheijt sijns hertten gront;

 

Ende ic moet die waerheyt weten

 

Eer ic nemmermeer drincke of eete.

 

Lieve suster, sonder beijden,

 

Laet my ter nacht slapen bij siere siden

110

Ende en doet ghij niet, ic moet st[erven]

 

Ende die bidtere doot verwerven."

[fol. 3r]

 

[...............]

 

[....] met eenen oetmoedighen sijnne

 

Ende seide: "Suster, bij waerheijden,

115

Ghij hebt my een bede ghebeden

 

Ic gave u liever sekerlijcke,

 

Suster, half myn conincricke,

 

Maer en wilt u ontsegghen niet,

 

Lieve suster, wats ghesciet.

120

Ghij moetten doen verholen

 

Dat niement te wetene en comme,

 

Ende dat wij gheen scande ontfaen,

 

Lieve zuster, sonder waen.

 

"Nu swijt" seitsij, "edele wijf,

125

Het soude my eer costen dlijf!"

 

Met dien lieten sij die tale.

 

Rosafiere kerde in de sale;

 

Het was den avent haerdde bij.

 

Hoert wat dede dije maghet vrij

130

Sij ghinc in die camere met liesten,

 

Dat daer niement af en wiste

 

Ende decte haer, sonder pine,

 

Al onder eene gordine

 

Rosafiere, die scoene smale.

135

Nu keer ic weder in de sale

 

TOriënten in de stede.

 

Nu hoert, wat feesten men daer dede.

 

[..............]out,

[fol. 3v]

 

Daer was feeste menichfout.

140

Als die feeste was ghedaen

 

Van den avonde, sonder waen,

 

Doen stont op die coninghinne,

 

Mijns lief moeder met sinne,

 

Ende nam die coninghinne metter hant,

145

Van prijsse die vrouwe faeilant,

 

Ende dade stillen dat gheluyt

 

Ende ghinnen beyde toter bruyt,

 

Ende seiden: "In waren saken,

 

Ghij sult gaen rusten ende slapen",

150

Ende namen die bruyt met eeren,

 

Dat doet ons die scrieftuere leeren,

 

Ende ledese met blijden sinne

 

Vriendelijcke ter cameren inne;

 

Ende die tortijssen, doen ic u weten,

155

Waren by der bruyt ontsteken.

 

Sij ghinc te bedde, sonder blame,

 

Alsoe haer eerlijc was ende betame:

 

Doen kerden sij in dat palas.

 

Nu hoert wat dede Jonitas

160

Hy ghinc voet over voet,

 

Sijn sins was hy onvroet

 

Ende riep: "Maria, nu eest tijt

 

Dat ghij mijns ghehuldich sijt.

 

Vrouwe, ic hebbe u langhe dient;

[fol. 4r]

165

Op oetmoet sijt uwe my[n] vrien[t];

 

Wairtuwe es myn lief gheboren

 

Van miere moeder h[ier] te voeren?

 

Eer ic se liet in [groete]r noet,

 

Ic [sou]de hair b[idden] broot.

170

[Mochtic] myn lief op bedde weijden,

 

[Ic s]ouder haestelijc op springhen.

 

Ay vach! lacen! neen ic niet,

 

Dies moet ic doghen swaer verdriet. "

 

Doen dit seede die coninc,

175

In die camere dat hij ghinc,

 

Voir dat bedde ghinc hij staen;

 

Sine cleederen heeft hij uutghedaen

 

Vriendelijcke daer ter steden.

 

Nu suldij hoeren wat hij dede.

180

Men deden die tortijssen uut;

 

Als dat vernam die scoene bruyt,

 

Ghinc sij herde lijsselijcke

 

Van den bedde, die vrouwe rijcke,

 

Ende op dat bedde quam sciere

185

Die overscone Rosafiere

 

Ende strecte haer ter selven tijden

 

Op dat bedde, sonder beyden;

 

Sy was scoene van leden.

 

Nu hoert wat die coninc dede.

190

Doen so ghinc hij metter spoet

 

Lighen op dat bedde goet;

[fol. 4v]

 

Doen [g]hinc hij ooc, sonde[r] letten,

 

[.........] in dat bedde sett[en].

 

Als [hij daer] was tehande,

195

Nam hij s[ine snee]witte handen

 

Ende seinde h[aer; sij se]de "Wader,

 

Hier willic sijn in uw[er g]hen[aden],

 

Dat ic dit houwelijc moe[t anegaen]

 

Ende dat tuwer eeren sijn gheda[en];

200

Ende, als wij niet langher en sullen leven,

 

Moetti ons hemelrijc gheweghen

 

Ende voeren ons, dit sijt wijs

 

In dat soete Paradijs."

 

Dus bewael hem die coninc

205

Ende strecte hem metter dinc

 

Sekerlijcke ter selven tijde

 

Neven Rosafiere sijde:

 

Sinen aerme heeft hij verheven

 

Ende waenden over zijn wijf hebben gheslegen.

210

Hi sloch se over Rossafiere,

 

Die hovesch was ende goedertieren;

 

Hij sede: "Willecom, vrouwe!

 

Met hertten ben ic u ghetruwe.

 

Ghij sijt myn wijf, ic ben u man,

215

Want ic u eere ende ducht an;

 

Wij sijn beyde ende bloet,

 

Edele vrouwe, ende goet,

 

Bi der Heylegher Kerken,

 

God, Ons Heere, die moet ons ghesterken.

220

Maer ic moet u, edele vrouwe,

[fol. 5r]

 

[...............]

 

[...............]

 

Ende mij soe seer verweghet.

 

Ic minne soe seere Rosafieren,"

225

Doen weende die coninc herde sere

 

"Dat sij my doet thertte breken,

 

Soe seere ben ic met haeren minnen ontsteken

 

Ende en wisten wien dat seghen

 

Noch nement te voeren legghen,

230

Ghij sijt haer suster goede,

 

Haers waders kint ende haers moeders;

 

Up trouwe ende op edelhede;

 

Daeromme biddic u een bede,

 

Dat ghij haer, sonder leetten,

235

Sulken clederen wilt doen sceppen,

 

Als ghij sult draghen, edele vrouwe.

 

Dies biddic u op rechter trouwe,

 

Ende laet se sijn bij uwer sijden

 

Allen daghe ende allen tijde;

240

Ic moet se allen daghe scouwen

 

Oft ic blijve doot van rouwe.

 

Sij antworden met stillen talen

 

Dat hijt niet en verstont wale,

 

Ende sede: "Coninc, van allen desen

245

Dinct my groot wonder wesen.

 

Dits emer een groote sake,

 

Daer ghij mynder suster om latet

 

Boven my es sij soe scoene,

 

Dat sij mocht draghen croene.

[fol. 5v]

250

[...............]

 

Op myn [..............]

 

Hi siede: "Vrouwe, oft ghijt ghebie[t],

 

Die sake en moch dij weten n[iet];

 

Sij es seker al te groet,

255

Want my Maria selve ontboet."

 

Doen soe swoer hij eenen neet,

 

Dat hem was herdde leet.

 

"Her coninc", setsy, "moet dit bliven,

 

Ic en ligghe nemmermeer bij uwer sijden

260

Noch en comme in u bedde,

 

Ghij en sult my die waerheyt segghen. "

 

Doen antworde hij tehant:

 

"Vrouwe, gheeft my eenen pant."

 

Sy antworden, sonder tsneven

265

"Heere, wat pant soude ic u gheven?"

 

"Ic saelt u segghen, edele vrouwe,

 

Nyet dan nyale trouwe,

 

Dat ghijt niemet en sult segghen,

 

No man no wive te woeren legghen

270

Voer dat compt den Lesten Dach,

 

Dat ment niet langher heelen en mach."

 

Sij lede haer hant, te dien tijde,

 

Den coninc over sijn side;

 

Daer ghelofde hem trouwe

265

Rosafier, die scone joncvrouwe,

 

Dat sijt niement en soude segghen.

[fol. 6r]

 

Nocht haer suster te voeren legghen

 

"Sonder u, vri edele heere."

 

Dan versuchten herde seere.

280

"Nu hoert naer my, lieve vrouwe,

 

Op susterlijcke [tro]uwe,

 

[Wan]t ic [was] al ghereet

 

Die maghet te truwene welghereet

 

Ende haer te nemenne tenen wijve,

285

Maer, lacen het moeste achterbliven.

 

Ic woude Maria sijn onderdaen

 

Ende in haeren dienste staen.

 

Doen ghinc hij altehant

 

Daer ic Maria belde want;

290

Doen viel ic over myn knieden

 

Ende leide mijn hant tegader mettien.

 

[D]oen seidic: Maria, edele rose,

 

[Be]richt my, al sonder boese,

 

Waert u lijf ende bequame

295

Dat ic myn lyf penne[tencie] name? "

 

Doen ghinc hij hair, sonder letten,

 

Die gherechte waerheijt segghen,

 

Alsoe hem dinghel hadde gheseit:

 

Nu hoert, vrouwe, op edelheit,

300

Doen moest ic die waerheyt w[eten],

 

Dit horde ic den inghel spreken,

 

Hier suldy ontfermerticheyt hooren

[fol. 6v]

 

Onder een planete es sij gheboren,

 

Dat sij haren wader moet draghen kint,

305

Dat en mach achterbliven twint;

 

Ende ooc moet si oppenbaere

 

Der werelt [wijt gae]n VII jaer.

 

Om dese sware sake[n],

 

Vrouwe, moet ic Rosafiere laten."

310

Als dit horde die jonghe vrouwe,

 

Was sij bena doet van rouwe,

 

Ende keerde met snelder vaert

 

Ende versuchte haerde ontsachte,

 

Dat sij cume spreken mochte.

315

"Vrouwe", seet hij, "ghij en doet niet wale,

 

Dat ghij ghewaghet deser talen."

 

Doen antworde sij met desen

 

"Dinc u dat ennich wonder wesen?

 

D[ie] boetscap gaet my al te naer,

320

Des es mijn hertte harde swae[r].

 

Het es ende [was] myn suster goede,

 

Myns v[ade]rs kint ende mynder mo[eder].

 

Nu bidde ic u, her coninc uutvercoeren,

 

Na dien dat sij daer es gheboren,

325

Ende sijt niet en mach ontgaen,

 

Dat ghij hair wilt vriendelijc bijstaen

 

O[m] al te latene sekerlijcke. "

 

"U, vrouwe, ende myn conincrijcke;

 

Wan lande te landen soude ic haer bidden broet

330

Eer ic se liet in eynegher noet.

 

Doen verblijde die joncvrouwe

[fol. 7r]

 

[...............]

 

[..............] wive.

 

[...]s sc[.............]

335

Dan ve[r]droch hem ter [selve]r uren

 

[D]en edele coninc [pu]ere

 

Ende nam in den aerme sijn

 

Rosafiere, dat maghedijn.

 

Doe wart sij seer verwaert

340

Ende trac haer achterwert

 

Ende seide: "Edele coninc fijn,

 

Doer Gode, nu hoert naer my.

 

Ic gheloefde in g[o]ede[r] trouwen

 

Maria, Onser lieve V[rou]wen,

345

Den eersten man, die ic soude truwen.

 

Her coninc, dat suldi s[cuw]en,

 

Dat ic, in waerheden,

 

Maria h[ouden] soude suverhede

 

Ende suver bliven den eersten nacht.

350

Nu bidde ic u, door Maria cracht,

 

Ende doer hare reynicheden,

 

Laet my volcomen myne bede."

 

Die coninc antworde met dien:

 

"Doer Maria salt u ghescieden.

355

Doen kerde hem omme die coninc,

 

Ende sliep met der dinc.

 

Als dat Rosafier wiste,

 

Ghinc sy van den bedde met listen

 

Ende doen quam, sonder gheluyt,

360

Up dat bedde die scoene bruyt

[fol. 7v]

 

[...............]

 

Wie sij [....] eeren [........]

 

Dus laghen si, twaren,

 

Totten daghe, sonder sparen.

365

Als den coninc sach den dach,

 

Stont hij op, alsoe hij plach,

 

Ende grottese hoghelijke,

 

Die vrouwe van Orienten rijcke,,

 

Ende sij groettenne die coninc vroeme.

370

Nu es hij in die sale comen;

 

Hij groette sinder moeder goedertieren.

 

Nu hort wat dede Rosafiere.

 

Uutten cameren ghinc sij met liesten,

 

Dat daer niment van en wijste,

375

Ende quam den coninc daer te ghemoete.

 

Nu hoert hoe sine grotten:

 

"Her coninc", seetsij, "lieve heere,

 

God gheve u lachter emmermere;

 

Ghij sijt dongetrouste een,

380

Die noet sonne ofte mane besceen.

 

Waeromme hebdij my ghelaten?

 

Hets emmer een swaer sake."

 

Al lachende dat hijt verdroech,

 

Sijn oghen hij vriendelijc op haer sloech

385

"Trouwe lief, gheloeves my,

 

Ghen sake en wetic aen dij.

 

Ic minne u boven allen vrouwen,

 

Al en mocht ic u niet trouwen.

[fol. 8r]

 

Ic salle u selke ghiften gheven,

390

Vulmaect lief, alhier ter steden;

 

Scoene wijf es een conincrijcke,

 

Ontfaet dat van my blydelijke."

 

Sij sprac: "Her coninc, dit sermoen

 

En dorfdy aldus voer mi niet doen;

395

Ic segghe u dat, al sonder blijven:

 

Ic lach te nacht bij uwer sijden.

 

Als dit die coninc hoerden,

 

Versuchti metten worde

 

Ende sede: "Scoene, wat vraegdij dan?

400

Sekerlijc ghij wetet al.

 

Wie heeft my ghedaen dese scande?

 

Hij en es soe hoeghe in mynen lande,

 

Al waert oec mijns selves wijf,

 

Sekerlijcke ic nam haer dlijf. "

405

Sij riep: "Ghenade, edele man;

 

Die scoenste, die nie lijf ghewan.

 

Het heeft ghedaen myn suster goede,

 

Mijns vaders kint ende mynder moeder;

 

Verghevet haer, op rechte minne

410

Die wie draghen in onsen sinne."

 

Doen soe sprac hij, sonder tsneven

 

"Vulmaect lijf het es al vergheven,

 

Al hadde sij vele meer mesdaen

 

Doer dinen wille, sonder waen."

415

Si sede: "Her coninc, dat loen u God,

 

Die over allen die werelt heeft ghebot;

[fol. 8v]

 

[N]u bidde ic u op hoveschede,

 

[Dat] ghij my doet eene bede.

 

[Na]dien dat ic ben vercoeren

420

[T]en swaren sonden ende gheboren,

 

Ende ics niet en mach ontgaen,

 

Soe bidde ic u lijf sonder waen,

 

Voert my met ghestade sinne

 

Teenen grauwen cloesteren inne,

425

Ende laet my draghen ter selver tijt

 

Die covele ende dat abijt.

 

Dat bidde ic u, lieve heere,

 

Marien te love, ende thoer eren,

 

Dat sij my moet verdinghen

430

Ende uutten swaeren sonden brenghen."

 

Hij antwoerde haer met dien

 

Vrouwe, dat sal u ghescieden."

 

Up sijn paert nam hij se met liesten

 

Dat daer nienen af en wijste,

435

Ende vordese met blijden sinne

 

Teenen grauwen cloesteren inne.

 

Doen sij in den cloester quam,

 

Ende dabdijsse dat vernam,

 

Viel sij over haer kniden,

440

Ende weende seere met dien

 

Ende sprac: "Vrouwe, om Onsen Heere,

 

Die hem liet pinen herde seere,

 

Ende doer ons sterf die bittere doot,

[fol. 9r]

 

Gheeft my clederen ende broot,

445

Alsoe [lang]he als ic sal l[even]."

 

Dabdijsse sprac: "Men salt u ghev[en],

 

Ende doer den coninc, die hier staet,

 

Die sal u gheven goeden raet."

 

Doen bracht men haer ter selver tijt

450

Die covele ende dat abijt.

 

Nu hoort wat die coninc d[e]de,

 

Hij gaf haer ter selver steeden

 

Den closteren x dusentich po[nt]

 

Doer die minne van haer, sij [on]s cont.

455

Hij sede: "Scoen lief, ende vrie,

 

Allen daghe com ic te die,

 

Ende tr[oste] dij van uwen rouwe."

 

[Si] weende seere, d[ie jonc]vrouwe,

 

[Ende] sprac te hem, sonder tsneven

460

"[Al]dus, lief, en mocht ic niet lev[en],

 

Ende en seeg[t m]ynder suster niet

 

Mynen rouwe ende myn verdriet."

 

Hij sede: "Lijf, wel scoene kint,

 

Soe wair ic herde seere verble[n]t."

465

Doen nam hij orlof aen haer

 

Ende en reet wech, sonder sparen.

 

Doen quam teghen hem die coninghinne

 

Ende groettene met blijden sinne.

 

Doen sprac si: "Her coninc, ter steden

470

Uwen orlof willic nemen;

[fol. 9v]

 

[Mij]nder s[u]ster willic soek[en] gaen;

 

[Met rouwen e]s hair hertte [bevaen],

 

[Si dog]het wel, sy es uut haren sinne,

 

Edele coninc, doer u minne."

475

Doe dit hoerde d[ie] edele heere

 

"[Vr]ouwe", set hij "dese tale en segt niet mere."

 

Doen sweech die vrouwe goedertieren.

 

[Nu] keeric weder tot Rosafiere,

 

[D]ie in den cloestere was ghedaen.

480

[Vore] dabdisse ghinc si staen

 

[...]at aldaer tersteden

 

"[....]en [am]bacht [sul]di mi gheven."

 

"Wat am[bacht ... wil]di hebben?"

 

[Dab]disse [en] willet haer n[iet] ontsegghen.

485

W[..] sij, "voer d[ie] porte willic s[aen]

 

Dit am[bacht] willic aengaen;

 

[Ic] ben haerde goet van [..] uwe [..]

 

[Ic] nam waken sc[...] ende vr[....]

 

Die porte sal ic wel wachten,

490

Beede [bi] daghe ende bij nachten.

 

[Te]r porten sal ic wesen snel

 

[Ende] laten niement in, en kennen wel."

 

[Doe] antworde die abdisse met desen

 

"Dit ambacht sal ic u gheven."

495

Doen ghinc sij ter porten waert

 

Met bitteren tranen onghespaert.

 

Daer stont sij woer VII jaer,

 

Dat segghic u overwaer.

 

Dit dede sij algader.

500

[...............]

[fol. 10r]

 

Ende waende haer ooghen [...]

 

Ontgaen, maer lacen neen si niet.

 

Si wasser seker tuwe gheboren.

 

Nu suldi van haren vader hoeren

505

Hi hadde gheleghen in swader pinen

 

Jeghen die felle Sarasinen

 

Om te wrekene dat soete bloet,

 

Dat doer ons aen cruce stont,

 

Ende es te lande comen,

510

Ende heeft die waerheyt al vernoemen

 

Dat sijn dochter in den cloester es ghedaen

 

Ende heeft die waerheijt al verstaen.

 

Doen swoer hij met sterken moede,

 

Want hem was wee te moede,

515

Dat hij soude, lude ende stille,

 

Met haer doen sinen wille.

 

Hij quam dicke te cloestere ghereden

 

Voer die porte, up ende neder.

 

Sij kendene utermaeten wel,

520

Maer sij sloet die porte snel,

 

Ende en woudene niet enlaten;

 

Dat was hem een droefve sake.

 

Hij quam ghereden met groeter cracht

 

Tusschen dach ende nacht.

525

In den derden dach van Meye

 

Voer den cloesteren in een valleye,

[fol. 10v]

 

[...............]

 

[...............]

 

[Die] sede: "Vrient, waer w[ildi] waren,

530

In desen nacht, al sonder sparen?

 

Hier es menich mordenaer int wout,

 

Al waerdi noch alsoe stout,

 

Ghij en mocht int riden noch ontgaen."

 

Doe antworde die boesse saen:

535

"Wildi mi gheven, sonder blijf;

 

U siele ende u lijf,

 

Ic sal u hulpen, ridder vroeme,

 

Dat ghij in den clostere sult comen."

 

Nu hoert wat dede die kettijf:

540

Hij gaf op siele ende lijf

 

Den viant op die selve stat

 

Om een soende, dien groeten scat.

 

Doe sciep hij hen beijden in twee nonnen

 

Haestelijcke ter dien stonden,

545

Ende hij ghinc al onghespaert

 

Met haren vaderen ten cloester waert.

 

Doen liet haer Rosafiere gheleiden

 

Voer eene venstere ter dien tijde

 

Ende waende twee nonnen hebben ghesien

550

Van haeren cloesteren met dien.

 

Doen liet sij inne die felle gasten

 

Ende sloet die porte waste.

 

Den quaden gheest ende haren waderen

[fol. 11]

 

[..........] noch al gare

555

Nu hoert wat die duvel dede.

 

Hij leedde haren vader ter stede,

 

Daer Rosafiere te sclapene plach,

 

Alsoe haer ordene was.

 

Doen ghinc hi, al sonder letten,

560

Hemselven up dat bedde strecken.

 

Die quaden gheest sciet van daer,

 

Hi en mochte hare doen cleene blame,

 

Aen haer en hadde hij ghen macht,

 

Hij moeste rumen met grooter cracht.

565

Ons seit die Heileghe Gheest,

 

Dat ons trost es aldermeest,

 

Dat gheen kint ghewonnen en mach wesen,

 

In wat sonden dat sij,

 

Gods gratie moeter wesen bij.

570

Nu hoert wat dede die scoene smale

 

Sij las haer ghetijdene wale;

 

Voer Maria ghijnc sij staen,

 

Dat segghe ic u al sonder waen,

 

Ende knielde oetmoedelijcke

575

Voer Maria van hemelrijcke

 

Ende rieppe: "Ghenade, Vrouwe" metdien

 

Mijn hertte wilt mi ontvlieen."

 

Sij riep: "Ghenade, wolle vloet;

 

Sint dat ic in die capelle stoet,

580

My en was noet soe wee.

 

Hadde myn hertte moghen breken ontwee

[fol. 11v]

 

Als tuwe op [deser uere]

 

Moeder ende maghet pu[ere],

 

Wat sal my nu[w]e ghescien

585

Myn hertte wijlt my nu ontflien."

 

Sij rieppe: "Ghenade, edele Vrouwe,

 

Slaet u oghen op mynen rouwe;

 

Ic bidde u, doer dieselve wee,

 

Die ghi claghet an Salomee,

590

Dat ghij my hulpt op dese tijt,

 

Want ghij moeder ende maghet sijt."

 

Doen seide sij: "Salve Regina"

 

Met dien sciet sij van daer

 

Met [ve]le bitteren rouwe,

595

Rosafiere, die scone vrouwe.

 

Doen ghinc sij, sijt seker das,

 

Daer sij altoes te slapene plach,

 

Ende bat haerde vriendelijcke

 

Der fonteynen van hemelricke:

600

"Nu moet dij mijn troester wesen."

 

Hair wader stont aen haer met desen,

 

Die te haer was herde fel.

 

Bi den aedem kendene sij hem wel.

 

Doen riep sij: "Lieve wader,

605

Onser beede hebt ghij ghenade;

 

Ghij wilt ons bringhen in sware plaghen.

 

Om Gode, laet deser sonden ave;

 

Ghij sijt mijn wader, ic ben u kint.

 

Nu laet ons deser sonden ghedenken

610

Ende penst om die moerderlijcke trouwe,

 

Die Maria, Ons Vrouwe,

[fol. 12]

 

[...............]

 

[...............]

 

Dadi die sonden in desen stonden

615

Ghij jacht die siele ter hellen gronde.

 

Wat sij sprac ofte riep

 

En mocht haer al hulpen niet.

 

Daer wan hij al sonder sparen,

 

Een kint in der nacht aen haere.

620

Nu mach sij wel lien,

 

Dat verwlt es die profesie,

 

Die van hare was gheseet.

 

Dies dref sij groote jamerheyt,

 

Ende sij riep: "Onsalege name",

625

Sprac Rosafiere, die scoene smale.

 

Doen sach sij den dach verclaren

 

Dat dede natuere die dwanc.

 

Den wader nam sy bi der hant

 

Ende sede haeren wadere tehant

630

Ende leidde met der waert.

 

Doen nam sij hair rechte hant

 

Ende sede haeren wader te hant,

 

Ende seide: "God, dor uwe oetmoet,

 

Die ant cruce storte sijn bloet

635

Ende ontfinc meneghe wonde,

 

Ontfermt u my miere sonden.

 

Doen quam die coninc ghereden

 

Ende riep lude: "Ontdoet, ontdoet!"

 

Ter porten quam sij duwe

[fol. 12v]

640

[...............]

 

Therte waen haer ontlijden,

 

In ommacht dat sij nedersloech.

 

Daer doghede sij pine ende onghewoech,

 

Doen bette sij neder ter eerden.

645

Nu hoert van den coninc werde,

 

"O lief", seet hij, "edele figuere,

 

Sprect teghen my te deser ure,

 

Ende en sprecti niet, ic blive doot,

 

Soete lief, in deser noot.

650

Heeft u iement iet mesdaen?

 

Segt my dat, al sonder waen,

 

Want ic en machs niet langher vieren,

 

Ic moete weten herde sciere.

 

Nu segt my, vriedele wijf;

655

En sprectij niet, het cost my dlijf.

 

Ic sal my strecken bij uwer sijden,

 

Dan sullen wij te gader ghelijden,

 

Dan sullen wij varen, dies sij wijs

 

In dat soete Paradijs.

660

Daer sullen wij bliven sonder rouwe."

 

Doen antworde die joncvrouwe,

 

Ende becomen van der ommacht

 

Daer sij voer den coninc lach:

 

"Scoen lief", seet sij,

665

En segt niet meer macht te my,

 

Mynen maghedoem es verloeren,

 

Dies heb ic rouwe ende toeren.

[fol. 13r]

 

[...............]

 

Be[.....]n eender[......]per[...]

670

[..............]wel

 

Du[...]te[..] es [.....] ende te snel.

 

Her coninc, doet my eene bede

 

Up trouwe ende op edelheijde:

 

Jonitas, dat scoene joncheere,

675

En bidde u dan [.....] nemmermere.

 

O scone lief ende vrij

 

Updat die bede we[......]

 

Ende ic niet en [.......]

 

Soe wort u [............]

680

Die bede mach [.......] sijn

 

Edele vrouwe ende fijn,

 

En dat se niet om allen goet

 

Dat comt uuter seen vloet."

 

Doen sede sij: "Edele conic stout,

685

Voert my buten in dat wout,

 

Ende set my te middewaert,

 

Dies bidde ic u al onghespaert;

 

Dan sal ic sijn te ghemake.

 

Ic vergheve u sonden ende sake,

690

De dieren sullen my hebben saen verbeten

 

Metten tanden, ende gheten,

 

Dan en sal niement, sonder sparen,

 

Weten waer ic ben ghevaren."

 

"Laet staen die tale, edele wijf,

695

Ic name my selver liever dlijf.

[fol. 13]

 

Troest u lijf op Onser Vrouwen,

 

Die sal u altoes sijn ghetruwe,

 

Ende sij en sal u niet begheven

 

Doer haer groote ontfermicheiden,

700

Ende als ghij, lieve vriendinne,

 

Hier niet langher en moghes sijn inne,

 

Dan segt my hoe met u staet.

 

Ic sal u gheven raet;

 

Ic sal u voeren in vremden landen

705

Daer suldij bliven sonder scande.

 

"Ic wille my [t]rosten [......] man

 

Ende met Maria overal;

 

En segt mynder suster niet myn elende,

 

Waerwert dat ic my bewende."

710

Doen reet die coninc onghespaert

 

Droeffelijcke tuuswaert.

 

Doen quam teghen hem die coninghinne,

 

Die hovesch was ende vroet van sinne.

 

In elleke hant brocht sy een kint

715

Ende sede: "Willecome, edele coninc

 

Metten derden ghinc sij swaer,

 

Want sij en ghinc niet langhe daernaer

 

Doen sede sij: "Edele coninc,

 

Gheeft my orlof ende mijn kint,

720

Want ic moet, sonder waen,

 

Mynder suster soeken gaen,

 

Die in swaeren elenden sijn

[fol. 14r]

 

[...............]

 

Ontfermt der vruch in mynen lichame.

725

Comter af u eyneghe blame,

 

Vrouwe, het soude u costen dlijf."

 

Doen soe swech dat edele wijf,

 

Die hovesche was ende goedertieren.

 

Nu hoort weder te Rosafiere.

730

Si diende altoos ghetruwelicke

 

Der moeder Gods van hemelricke,

 

Dat si se moeste verdinghen

 

Ende uutten swaren sonden brenghen.

 

Ende allen daghe reet die coninc

735

Ende troeste dat scoene kint;

 

Ende alse die coninc wiste, sonder waen,

 

Dat sij bijna hadde volgegaen,

 

Alsoo hij hem hadde gheseet,

 

Ghinc die coninc wel ghemeit

740

Ende sat op een dier ghesneden

 

Ten cloester waert voude hij riden

 

Ende nam over hem met ghewout

 

Beede silver ende gout.

 

Dat was op derden dach van Meye

745

Quam hij ghereden in een valleye

 

Voer den colosteren alsoe saen.

 

Die porte heeft hij wijde ontdaen.

 

Doen groetten sij den coninc rijcke

[fol. 14v]

 

Ende hij haer vriendelijcke.

 

"Nu segt my, lief, hoet met u staet,

 

Ic sal u gheven goeden raet.

 

Hoert, lief, ic doen u ghewach,

 

Blivic hier noch eenen dach,

 

Sij sullent allen werden ghewaer

755

Van den cloesteren haer ende daer;

 

Hier es myn paert ende mijn ghesijnde,

 

Wij sullen te gader henen rijden.

 

Sij seide: "Her coninc, bij mynder trouwen,

 

Ic wille gaen dienen Onser Vrouwen."

760

Ende sij riep ontfermelijcke

 

"O fonteijne van hemelrijcke,

 

Nu soe moet ic van u sceeden

 

My en ghescie noet soe leide.

 

Ic moet dolen, en wet hoe naer

765

Achter landen, ic en wet waer.

 

Wat sal ic doen, allendich wijf,

 

Dat ic noet ontfinc lijf

 

Hoe sal ic my ter werlet setten?

 

Sij es soe vol quader trecken,

770

Die draghic in myn hertte verdriet."

 

Die conic sprac: "Volmaec lijf,

 

Maria en sals u niet afgaen,

 

Ende ic sal vriendelijcke u bijstaen.

 

My en rout myns lievens niet,

775

Ic ville doen, lijf, dat ghij ghebijt

[fol. 15r]

 

[...............]

 

[...... d]oet my een bede."

 

"Her [c]oninc," setsy, "wat myns ghesciet,

 

En hebbe u te gheven niet."

780

Die coninc sprac aldaer ter steden

 

"Al hadde ghij, lijf, [......] heden

 

Diere lijf en begher ic [n]iet,

 

Mijn herte doghet swaer verdriet,

 

Maer ic bidde u, scoene smale,

785

Tghelt dat ghij went met uwen lichaem[e],

 

Dat ghijt niet en sult verteren,

 

Maer ghevet dor die moeder Ons H[eren],

 

Dat sij u moet verdinghen

 

Ende ter hoogher blijsscap bringhen.

790

Ic sal u alsoe wele gheven,

 

Ghij sult er VII jaer af lieven.

 

Al soudic van hongher bliven doot,

 

En sal u laten in ghender noet.

 

Hovesch lief ende vrie,

795

Ic sal hier oec comen te dien

 

Telker maent, scoene joncvrouwe,

 

[Ende tro]osten u bij goeder trouwen.

 

[Ic] soude van rouwe blijven doot."

 

"Ghy so[ut m]y bringhen in sulker noot,

800

Maer als die VII jaer sijn leden,

 

Suldij co[men] hier ter steeden

[fol. 15v]

 

[...............]

 

[...............]

 

[...............]

805

[..............] u ghescieden

 

[..............] niet om besien

 

[...] sal [.........] doen soe[...]

 

Hij gaf h[aer] selver ende gout

 

Ende cleederen menichfout;

810

Hadde sij ghewilt, overwaer,

 

Sij hadder of gheliev[et] VII jaer.

 

Sij sp[raken] menich soete wort

 

[.............daer]tuwe behort

 

[...............] spreken

815

[Den coninc] dochte, therte soude hem breken.

 

Doen reet die coninc tuswaert,

 

Sijn hertte was hem seere beswaert,

 

En hadde die moeder Gods ghedaen,

 

Hij hadde verdoelt gat, sonder waen,

820

Mer dinghel van den Paradijs[e]

 

Moeste hem den wech wijsen

 

Rech tot dat hij thuus quam.

 

Sine vrouwe dat hij vernam;

 

Doen custen sine aen sinen mont

825

Vriendelijcke aldaer terstont.

 

Doen sede sij: "Coninc, edele here,

 

Vaerom droefdij aldus seere?

 

Ghij hebt al ander dinc

[fol. 16r]

 

Int hertte dan ic weet, edel coninc.

830

Gheeft my orlof, maecht ghesc[ien],

 

Met mynen kinderen allen drie

 

Mynder suster moet ic soeken gaen,

 

Haer doghen gaet my al te naer."

 

Doen sprac die coninc, die edele heere:

835

"Vrouwe, dese tale en segt niet mere."

 

Doen swech die vrouw goedertieren,

 

Nu keric weder to Rosafiere,

 

Die buten vech was ghegaen.

 

Haer doghen suldij nuue verstaen;

840

Sij riep: "Sone ende Wader,

 

Ende Heylege Ghest algader,

 

Wat sal ic nuue bestaen?

 

Ter quader werlet moet ic gaen.

 

Wat sal ic doen, aerme kettive?

845

Troest my nu van den lijve

 

Doer u groote ontfermicheit!

 

Een jonghelijnc quam daer ter steden

 

Up een ors van stercker lede.

 

Nu mochdij hoeren wat hij sede:

850

Hi sede: "Troest u, scoene joncvrouwe,

 

In desen doghene, in desen rouwe!

 

Ghij s[ult] myn vriendinne bliven

 

Totten ende van dinen lijvve."

 

Sij sede: "Wat dat myns ghesciet,

855

Uwen [am]ye en blivic niet,

 

Maer en verbiede u, lude noch stille,

[fol. 16v]

 

Met my te doende allen uwen wille."

 

[Dit] was dierste dat sij misdede

 

Buten wineghem, dats die waerheyde.

860

Doen ghinc haer, sonder letten,

 

In die quade werelt setten,

 

Ende waert dat quaeste wijf

 

Die nie ontfinc van moeder dlijf.

 

Haer eeden waren soe groot,

865

Ende dicke swoer sij Gods bloet

 

An den cruce, daer hij stont,

 

Daer hij ons allen gaf sijn bloet.

 

Ghelt, daer sij op soude hebben ghelevet VII jaer,

 

Dat hadde sij in seven weken verdaen.

870

Allen, dat haer die coninc seede,

 

Hadde sij vergheten, in waerheiden.

 

Si en achte op God, groet noch clene,

 

Maer emmer diende sij die maghet reijne

 

Der fonteyne van hemelricke

875

Dat si se niet en moeste beswijken.

 

Daer soe ghinc sy, overwaer,

 

In swaeren sonden VII jaer,

 

Niet wele men, niet vele meere.

 

Nu suldij hoeren van den heere

880

Die bij synder vrouwen was gheleghen,

 

Alsoe hij dicwille dede.

 

Sinen aerm sloech hij over h[are]

 

Ende sede: "Scoene smale,

[fol. 17r]

 

Morghen moet ic onghespaert

885

Waren te Sinte J[aco]p waert."

 

Doen sprac die [e]dele vrouwe:

 

"O coninc g[oet ende] ghetruwe,

 

So moet ic waren bij uwer sijden,

 

Binnen den muren (?) en willic niet bliven."

890

"Edele vrouwe, ghij hebt onrecht,

 

Met my en sal waren man no knecht."

 

Dus laghen sij totten daghe

 

Onder hen beiden met groten claghen.

 

Als die coninc sach den dach,

895

Stont hij op, allen dat hij mach.

 

Doen ontboet die coninc goede

 

Beijde wader ende moeder.

 

Hij sede: "Wader, bewaert myn kint,

 

Het es u herde wel becant;

900

Ende ghij, moeder, bewaert myn wijf,

 

Ghelijc u selves lijf,

 

Ende myn kinderen allen drie,"

 

Op sijn paert sat hij met dien,

 

Ende allen dat volc van den lande

905

Hadde rouwe ende vranc sijn handen

 

Ende [re]den metten coninc, twaren,

 

Tot dat sij quamen aen sijn palen.

 

Doen dese wederkeeren,

 

Die coninc ende die eedele heere,

910

Ende nam allene die waert

 

Te Sente Jacop in Galissie waert,

[fol. 17v]

 

[Ende] als die coninc s[ach]

 

Dat men niet meer s[ien] en mach,

 

Doen liet hij die w[ae]rt

915

TSintte Jacop [waert]

 

Ende voer ter steden, daer hij se liet;

 

Dat en woude hij laten niet.

 

Ende als hij ter stat quam

 

Ende hij se daer niet en vernam,

920

Doen soe maecti jamer groot

 

Ende seide: "Lief, sijdij in u sonden doot,

 

Dats groete jamerheijde.

 

Ende wende seer ter steden

 

Ende sede:"Eynich quaet meensche, sonder blijf,

925

Sal u hebben ghenoemen dlijf.

 

Constic uwen licham vinden,

 

Seker ic souden ter eerden brenghen

 

Ende bidden over dij

 

Ende uwer sielen ghehulpich sijn."

930

Doen dede die coninc, sonder leten,

 

Over in Venegen setten

 

Om te soekene die scoene figuere.

 

Soe langhe reet hij die stat duere,

 

Daer sij voer eenen kelder sat

935

Met VII putiers, ende at.

 

Nu verstaet my herde wel,

 

Metten terlinghen oppenbaer

 

Werp sij die cansse, verstaet my wale.

 

Haer overste cleet hadde sy uutghereet

940

Ende teender canssen bijgheseet

[fol. 18r]

 

[...] coninc [.............]

 

Doen hief hij op sijn hant,

 

Ende sede hem te hant,

 

Ende seide: "God, hemelsche wader,

945

Waerom onwerpt haer die mensche algader?

 

Waertoue es dese joncvrouwe comen?

 

Sij en hadde niet eenen eet in haer ghenoemen

 

Over X jaer om een conincrijcke;

 

Sij swersse nu om een mite.

950

Mochtic in den kelder comen,

 

M[aer] ic duchte, het soude my lettel vroemen.

 

Haer gheselcap es so fel,

 

Sij souden mij doeden, dat wetic wel."

 

Met desen heeft sy hem ghesien,

955

Ende quam op die strate met dien,

 

Ende begonste wast te houdene

 

Bi den breydel, fijn van goude,

 

[Ende] seide: "Coninc, ic cenne u wel,

 

Al ben ic quaet ende fel;

960

Maer die trouwe, sonder waen,

 

Die ghij mi dicke hebt ghedaen,

 

Soe willic van u scouwen, heere;

 

Waert vech ende blijf in u eere.

 

Myn ghesellen sijn soe fel,

965

Heere, ghij en sijt hier niet wel;

 

Ic ben een dat quaeste wijf,

 

Die nie ontfinc van moeder dlijf

[fol. 18v]

 

[...............]

 

[...............]

970

Soud[e ic] langhe bij u [staen],

 

Letter ere soudi van mi ontfaen.

 

Vaert wech, blijft in u eere;

 

Te mynen ghesellen willic keren."

 

Hi antworde van haren g[as]te

975

Ende sprac, al sonder raste

 

"Al stontdi xx daghe bij my,

 

Edele lief ende vrij,

 

Ghene scande en soude ic ontfaen,

 

Scoene lijf al sonder waen."

980

Doen nam hij haer hant al metter [spo]et

 

Ende dwansse, dat er bloet

 

Te haeren naghele uut woet.

 

"Saghent myn ghesellen, heere, ghi waert d[oot];

 

Vaert vech, het es u eere groet."

985

"Segt my dan, lyf, hoe met u staet

 

Ic sal u gheven goeden raet.

 

God heeft sin aermen ontdaen,

 

Hij sal u vriendelijc ontfaen

 

Ende sal u vergheven uwe sonden

990

Ende toghen u sijn opene wonden."

 

Doen begonste sij te lachene zeere

 

Ende sede: "Swijcht, lieve heere;

 

Sage ic ghender, sonder leetten,

 

Eene scoene tafele sette[n],

995

Daeraf soude ic wesen blijde,

 

Ende IJc terlinghen te selven tijde

[fol. 20(19)r]

1048

Alse die me[sse was ghedaen],

 

Voer Marien moeti gaen

1050

Ende bidden ghetrouwelicke

 

Der moeder Gods van hemelricke

 

Dat sij my doen verstaen

 

Hoet met my sal vergaen,

 

Ic en ben niet alsoe stout.

1055

Dies droef ic menichwout

 

Dat ic voer haer derre gaen;

 

Haer suverheyt es soe claer

 

Ende myn senden sijn soe groet.

 

Edele coninc ende ghenoot,

1060

Ic soude my scamen al te zere

 

Te gaene voer die maghet reine;

 

Hovesch lijf ende vrij,

 

Sij sal u bat hoeren dan mij.

 

Sij es wolmaect ende goet,

1065

Gaen wij te gadere metter spoot.

 

Sij es moeder ende maghet bleven

 

Doer die sonden, dats vergheven."

 

Hij heefse bij der hant ghenoemen,

 

Ende sijn voer Maria comen

1070

Ende vielen over hare kniden,

 

Ende leiden hare handen te gader met dien.

 

Sij riep: "Ghe[na]d[e, mo]eder Ons Heeren

 

Nu moett[i ............ k]eeren

 

[...............]ren

[fol. 20(19)v]

1075

Moeder Gods werdi vercoren,

 

Wij bidden u doer die bitter wee,

 

Die ghij claghet an Solome,

 

Ontfermt ons, Rosa bloeme!

 

Up uwen trost ben ic her comen."

1080

Sij begonsten seer te kaermen.

 

Der moeder Gods begonste tonfermen

 

Ende liet haer dalen daer ter steden

 

Met eender groeter claerhede.

 

"W[e]llecome", seet sij, "soene mijn,

1085

Saleghe moeder sal ic u sijn;

 

Ghij hebt goed middelaer ghewest,

 

Van sonden sijt ghij ghenesen

 

Ende uwen lief sijn vergheven

 

Haer sonden alhier ter steden.

1090

Siet, soene, sonder waen,

 

Wat ic doer u hebbe ghedaen.

 

Ic hebbe voer die portte ghestaen

 

Ende heb se gheloeken ende ontdaen,

 

Dat daer niement af [.....] sinne,

1095

Sij en was altoes te[n cloesteren] binnen

 

Dat es voer dij, lieve [kin]t!

 

Met hertten heb ic u g[hem]int,

 

Rosafieren, sij [..] voer [......]

 

Haer sonden in [...........]

1100

Morghen sal sij o[ntfaen]

[fol. 19(20)r]

997

Ic ken se bat dan ymen el;

 

Sij es hovesch ende velgheraect

 

Ende in allen duechden volmaect.

1000

Oec sal sij morghen, sonder waen,

 

Dat abatscap ontfaen.

 

Haer soete lijf es hier ontboden,

 

Dat hij ter festen soude comen,

 

Ende oec sijn goede wijf,

1005

Ende sijn kinderen, sonder blijf,

 

Ende oec sijn wader ende sijn moeder;

 

Die waerheyt maec ic u vroeder,

 

Ende oec heeft sij, overwaer,

 

Porttersse ghewest VII jaer.

1010

Alse die coninc dat hadde verstaen,

 

Dancte hij Maria saen.

 

D[oe]n seidi: "Lijf, al sonder waen,

 

Al u doeghen es ghedaen;

 

In den cloestere suldi comen

1015

Tuwer eeren ende tuwer vroemen."

 

Sij antworde: "Wats myns ghesciet,

 

In den cloestere en come ic niet;

 

Mynen lichaem en mochs niet bestaen,

 

Dat ic in die kerke soude gaen.

1020

Ic wille voer u [k]nielen ter eerden,

[fol. 19(20)v]

 

Myn hooft afte sclaende met een en swerde

 

[...............]

 

Ende sijn ooghen op my sclaen."

 

Jonitas seide: "Lief sonder gheno[ot],

1025

Ic soude eer selve bliven doot."

 

Doen nam hi se in den aermen sijn,

 

Jonitas, die joncghelinc fijn,

 

Ende droechsse ter kerken doere,

 

Al wert hem noch soe suere.

1030

Maria was wel bedacht

 

Ende heeft [ha]er dabbijt bracht,

 

Haer cledere mijnlyc ende soete

 

Vanden hoofden totte wotten,

 

Vriendeiijc, sonder beyden.

1035

Hoert wat Rosafier seede

 

"O lijf; ghij hebt mij gheleyt met listen,

 

Dat icker niet af en wiste."

 

Doen was sij uutermaten bly[de].

 

Die nonnen quamen te strijde;

1040

Doen quam die abdisse

 

Ende seide "Lijf kint, sengt u lesse."

 

Doen antworden sij met dien:

 

"Vrouwe, dat sal u ghescieden."

 

Si nammer tuwe w[..........]

1045

Ende ghinghen te g[ade]r [...]

 

Ende begonsten [...........]

 

Een mese v[..............]

[Hier ontbreken drie folia: oorspr. fol. 21-23]

[fol. 21(24)r]

1101

Dat abdisscap, sonder waen.

 

Dat heb ic ghedaen, lude ende stille,

 

Lieve kint, om dinen wille;

 

Ende dinen wader ende diner moeder

1105

Heb ic altoes in goeder hoeden,

 

Ende u kinderen allen drie

 

Heb ic in hemelricke met my

 

Hierboven in den hoeghen troone,

 

Daer die enghelen singhen scoene.

1110

U goede wijf die es alleene

 

In rouwen ende in groeter wenen.

 

En hadde myn troest ghedaen

 

Sij vaer doot, sonder waen.

 

Nu vaert thuus te dien lande

1115

Ende troest u wijf te hande,

 

Ende segt haer, sonder waen,

 

[Hoet] met haeren suster es vergaen

 

Ende dan gheeft u conincricke

 

Doer myn k[in]t mindelijcke.

1120

Van henden [........] XL daghen

 

Sal ic comen s[.......]aghen

 

Ende nemen u [.......] kinde

 

Alle drie s[...........]

 

Up eenen dac[h ............]

1125

Ende ic sal [...] u [.........]

 

Ende breng[h]en u [..........]

[fol. 21(24)v]

 

Alhier ten cloestren binnen;

 

Dan sal ic halen die joncvrouwe,

 

Die ligghen sal in groeten rouwe;

1130

Ic sal haer vraghen ghevaerlijcke

 

Oft sij wilt waren in hemelricke,

 

Ende sclaet dijn oeghen, overwaer,

 

In den hemel, die scoene es ende claer;

 

Siet wat lieve ghij sult ontfaen

1135

Voer die [dueg]het die ghij hebt ghedaen."

 

Doe[n] scloech [...]i op onghespaert,

 

Sin[e] oeghen ten hemel waert;

 

Doen sach hij in den troone staen

 

Drie setelen welghedaen

1140

Aen elcken hinc een croone,

 

Die rickelijc was ende scoene.

 

Doen riep hij: "Maria, vrouwe,

 

Laet my desen setele scuwen

 

Moeder ende maghet reyne,

1145

Ghen andere blijsscap en ghere

 

Dat es een cleyn[n]e [........]

 

Als ghij s[u]l[t ..........]

 

Ende sin over [...........]

 

Dan sal [..............]

1150

Maria nu [..............]

 

Ic saelt s[..............]

 

Dat doer d[..............]"

 

Als [..............]

 

[...............]

[fol. 22(25)r]

1155

O soete lijf hebdij ghehort

 

Van Maria dese wort?

 

"Ja ic", seetsij, "ghebenedijt

 

Moetti sijn op dese tijt;

 

Lief, het es al bij uwen sculden

1160

Dat ic sekeren ben behou[de]n.

 

Nu troest u selven, scoene smale;

 

Te mynen lande willic waren.

 

Doen weendes herde bitterlijcke

 

Ende hij voer wech, die coninc rijcke.

1165

Alsoe Maria selve seide,

 

Troeste hij sijn wijf, sonder beiden;

 

Ende hoet metter suster is ghesciet

 

Seede hare, ende ic en lieghe u niet.

 

[Do]en dancte hij oetmoedelijcke

1170

[De]r moeder Gods van hemelrijcke.

 

[Doe]n ghinc die coninc metter spoet

 

[Ende ga]f om Goede allen sijn goet,

 

[Pennetienc]ie dedi XL daghen.

 

[Doen] quam Maria, sonder saghen,

1175

[Ende] seide: "Soene, sonder wanc

 

[Wildi] waren int soete lant

 

[............]m hij met ghenent

 

[..............]ken der sacrament

 

[..............] myn

1180

[..............] sin

 

[............]e v[roe]men conroot.

[fol. 22(25)v]

 

Sij nam die ziele met haesten groot

 

Alle beide, onghespaert,

 

Ende voer dese ten cloestere waert.

1185

Doen was daer groot hantghesclach;

 

Menich riep: "O wij, o wach!

 

Wat sal dit cloester nuue verliesen?

 

Waer sullen wij nu ander kiesen?

 

Dies hebben wij wel groeten rouwe;

1190

Noet en was ghen soe ghetrouwe."

 

Doen liet haer dese Rosa bloeme

 

Dalen, die daer was comen,

 

Met grooter inglenscare,

 

Ende songhen oppenbare.

1195

Maria seide: "Dochter mijn,

 

Ghetruwich vrient sal ic u sijn,

 

Wilt ghij met mich waren seke[rlic]ke

 

Rechte voert in hemelricke?

 

Sij sede: "Vrouwe, wat myns ghesciet,

1200

In hemelrike en wille ic noch niet."

 

[Do]en songhen dinghlen herde clare

 

Met eender stemmen, dat was waer.

 

Maria sprac: "Wats u ghesciet,

 

En vildij waren ten hemelr[icke] niet?"

1205

"Vrouwe, soe waer ic dat quaeste wijf

 

Die nie [ontfi]nc van moeder dlijf,

 

Con[stic minen] wader laten

 

In d[...........] sake,

[Hier ontbreken 7 folia: fol. 26-32]