't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[p. 150]

Nieuw'-Jaers-Liedt.

Stemme: Ay! Schoone Nymph.

'T Is heden tijdt, mijn ziel, dat ghy Godt prijs geeft
Voor al 't ontfangen goet:
't Is over-tijdt, mijn ziele, dat ghy wijs leeft,
En sijn bevelen doet.
Het Oude Iaer is als een roock verdweenen,
Het Nieuw' staet reê, en treedt al voort.
O! Godt, ghy zijt mij in u woordt

Heden verschenen.

Reys dan, mijn ziel, en set uw' kours na boven,

En siet uw' Heylandt aen:

[p. 151]

 

Gedenck, hoe hy op aerden was verschoven,

 

Om voor u in te staen:

 

Hy liet sijn Throon, en quam hier om te weenen,

 

Ia selfs van d' uur van sijn geboort',

 

En steld' u met Godt in accoort,

 

We'er als voor heenen.

 

Yverich sal ick dan dit jaer beginnen,

 

En dienen Godt met lust.

 

Mijn Heylandt, en Verlosser, stiert mijn sinnen,

 

Tot dat ick by u rust:

 

Maer t' wijl ick leef in suchten, en in steenen,

 

Wilt my (soo 't vleesch my stoort,)

 

Of soo de Wereldt my aen boort

 

Komt) hulp verleenen.

 

Noyt komt my in 't gedacht, o Groot Coningh!

 

Hoe ghy u hebt verkleent,

[p. 152]

 

Of ick denck altijdt om uw' rijcke wooningh,

 

En hoe ghy 't met ons meent;

 

Al laeght ghy in een Beeste-stal te slapen;

 

Al was de wereldt voor u schuw,

 

De wereldt is nochtans door u

 

Alleen geschapen.

 

'T blijckt dan, hoe dat ick altijdt ben verbonden

 

I n u o Groote Godt:

 

E llendigh lach ick noch in mijne zonden,

 

I a tot des Duyvels spot,

 

A ls ghy niet waert in ned'richeydt gekomen;

 

N iet ons, niet ons, maer u, o Heer!

 

S y altijdt lof, en prijs, en eer,

 

O! troost der vroomen.

V.D.H.