't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[p. 128]

Op de Eer, en uitvaart van Pieter Florisz. Tot Hoorn.

Voys: Ik drink de Nieuwe Most.

DUs praald deez' Groote Held
Midden in d' Eer geveld:
Maar ach! al dood, daar van 't Land dienst bequam,
En Brit, en Zweed als op zijn tanden nam.
Eilaas rampzaalig Lood,
Moest gy daar treffen een die hem aan-bood,

[p. 129]

 

Om al die geen die naa hem volgen,

 

Hen te geven stof,

 

En tragt' naa Marcus Lof.

 

De daad van Curtius

 

Is in geheugenus

 

En draafd al-om op Vleugels van de Faam

 

Door Aard' en Wolcken! ô! loff'lijke naam.

 

Maar nu, niet zonder reên,

 

Mogen wy roemen op deez' Held, die geen

 

Gevaar, nog dood wilde ontvlieden:

 

Maar in 't spits geschaard,

 

Van strijd-lust niet ontaard.

 

Ei! ziet hoe yder een,

 

't Zy Rijke of Gemeen,

 

Het doode Lijk, en d' Uitvaard nu by-woond,

 

En hem het hooft met Lauwerieren kroond.

[p. 130]

 

Den Yzer-God, die schijnd

 

In hem t' her-leeven: maar eilaas! 't verdwijnd

 

In rook; ey ziet, daar gaat hy heenen,

 

En daald in het Graf,

 

Die aan 't Land winsten gaf.

K. Krook.