Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Granida de droefste van d' harderinne]

Stemme: La Royale.

GRanida de droefste van d' Harderinne,
Die nu verlaten is van haer beminde Heldt,
Ach blijde Cupido God der Minne,
Moet ick verdragen van u schicht het sterck gewelt,
't Geen sellefs de Goden soo overwon
Dat niemant zijn schicht weerstaen en kon?

2 Ach wreede Aminrer wat kant u baten

Dat ghy een swacke teed're Maeght aendoet dees pijn,
Komt weder mijn lief wilt niet verlaten,
De droefste Maeght, die nu op der Aerden mach zijn,

[p. 242]

 

Kom luystert het klagen het droef geween,

 

Van die u bemint en anders geen.

 

 

 

3 Doch 't is te vergeefs Granida u klagen,

 

De wreed' Amintas is helaes te veer van hier,

 

Vriendinne Echo mijn bootschap wilt dragen,

 

Hoe dat mijn borst, gepijnt wort door 't inwendigh vyer,

 

Wilt Nimphje Goddinne mijn laetste beed,

 

Toch bootsen aan d' Harder al te wreed.

 

 

 

4 Misschien u stemme zijn wreede harte

 

Vermurwe dat hy noch zijn trou Granida mint,

 

Of anders ick sterf van groote smarte,

 

Als Dydo Coningin geheel door Min ontsint,

 

Deed scheyden haer ziel door 't punt van 't stael,

 

Als d' onversaeghde naer Plutoos Zael.

 

 

 

5 Sult ghy o Wreede noch na mijn leven

 

U wolligh Vee noch dryven op dees Klaver-weydt,

 

Denckt op dees plaets mijn Geesje sal sweven,

 

So haest de doot mijn droeve Zieltjen van hier scheyt,

 

Mijn schimme / sal glimme / staegh voor u heen,

 

Tot ghy o Harder daelt naer beneen.

 

 

[p. 243]

 

6 Denckt dat de Nimphen en Bos-Goddinne

 

U sullen haten als sy myne doot verstaen,

 

Komt Atroys haest u en wilt beginne,

 

En ruckt mijn leven van dees bange aerdt van daen,

 

Om lustigh / gerustigh / in 't salige Velt,

 

Van liefde te leven ongequelt.

't Moet verwacht sijn.