Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

Mey-lied.

Vois: Menuet a la duchesse.

DE Winter is vergangen,
De Mey komt met zoet verlangen,
De Velden die staan groen,
In dit lieffelyk Zaizoen,
De Schaapjes in de Wyden,
Die ziet men zig verblyden,
Den Harder met zyn fluit,
Die maakt een zoet geluid.

[p. 47]

2.

 

De Visjes ziet men zwieren

 

En de Vogels tiere liere,

 

Gedurig, hier en daar,

 

Een ieder zoekt zyn Paar

 

En ik zoek myn Beminden,

 

Om by haar troost te vinden,

 

Zeer bly, al met gevly,

 

In dezen koelen Mey.

My dunkt het hart moet breken,
Zo voel ik het myn ontsteken,
Met een brandende Min,
Tot myne Herderin;
Ik wil my dan verkloeken,
Om myn Lief te gaan zoeken,
Zeer ras, al op dit pas,
Hier in het groene Gras.

Van verre zie ik komen,
Onder deze groene Bomen,
Myn liefste Herderin,
Die staat in myne zin,
Zy alleen kan myn behagen,
Aanhoord myn droevig klagen,
Verfoeid gy, die gy ziet
En u zyn liefde bied.

Ziet deze zoete Tyden,
Komen elk een hier verblyden

[p. 48]

 

En al wat men hier vind,

 

Is nu met de Mey gezind,

 

Zo wel 't Vee als ook de Menszen,

 

Ziet men niet anders wenszen,

 

Als om alhier op Aard

 

Met malkaâr te zyn gepaard.