Het hofken der geestelycker liedekens(1577)–Anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Als ick peyse om die doot] Op die wyse. Ick ligge op die steenpoorte gheuaen. Als ick peyse om die doot Die Iesus sterf aent cruycen hout En om sijn bloedighe wonden root Ontfanghen om onse schout Sijn lijden swaer gaet mij soo naer Sijn druck sijn lijden ende pijn Nochtans ist ons een medecijn Hoe soude is blijde ghesijn. Wij willen gaen hopen ende duchten Ende seynden een vrindelijck suchten Den Heere die alle dinck wel weet Bidden door sijn druck ende leedt Dat hij voor ons heeft gheleden [pagina cxxxi] [p. cxxxi] Als een ridder baroen stout Als hij voldede aent cruycen hout Voor alle der menschen schout. Een ziele is mij beuolen Dat ick die bewaren souwe Dat sij mij niet en worde gestolen Waer voor lijde ick grooten rouwe En wilt toch niet betrouwen Want den vyant denckt nacht den nacht Hoe hij die siele verwinnen mach Ende brenghen int eewich gheclach. O Iesu ghij sijt soo schoone Gheboren van eender maecht Hij mach wel spannen die croone Die v in sijn herte draecht Vwen soete naem is ons bequaem Dat bloet dat wt uwe sijde ran Ghij sijt die liefste bouen al Die oyt was, oft wesen sal. Quade tongen sijn schoon voor ooghen Mer achter rugge clappen sij gaet Bloyende rijsen doen sij verdrooghen Quade tonghen sijn alsoo quaet Een duyfken puer volcht sijn natuere Ick en keere daer niet om mijn hant Hoe diere cocht hij den dieren pant Om te bringhen in tshemels lant. Die dit liedeken te dichten begonde Godt gheue hem goeden spoet Dat hij allen zijn sonden [pagina cxxxij] [p. cxxxij] Mach aff wasschen in Iesus bloet Want hij is seer cranck van minnen Ende traech tot alder deucht O heylighe gheest van binnen Weest doch mijns herten ieucht Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij