Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

De hopende minnaar.

Toon: Thirsis zig in een Bosch bevond.

Myn uitgelezen honigdief,

Myn uitgelezen honigdief,

Is my gedurig even lief;

Ik zweer, haar steeds te minnen;

Ik zweer,

'k Bemin haar teêr.

Mogt ik haar ook zoo waardig zyn,

Mogt ik &c.

Ik zag wel haast myn minnepyn,

Hoe groot, door haar verwinnen;

Hoe groot,

Door haar gedood.

[p. 25]

3.

 

Als ik haar lieve lipjes druk,

 

Als ik &c.

 

En roosjes van haar kaakjes pluk,

 

Dan brand myn hart van binnen;

 

Dan brand

 

Myn ingewand.

Laat ik het oog dan lager gaan,

Laat ik &c.

En zie ik 't reizend dalen aan,

Dier twee albaste klipjes,

Dier twee,

By Paphos reê.

Dan roep ik, ach! kan niet meer,

Dan roep &c.

Wyl ik geheel en al verteer

Van min, myn zielsvoogdesje,

Van min,

Myn Engelin.

Slaat zy dan slechts haar oog op my,

Slaat zy &c.

En lonkt zy my eens van ter zy',

Wat vreugd doet my dit hopen,

Wat vreugd,

Hoopt dan myn jeugd!

[p. 26]

7.

 

Ach! mogt ik eens het waard genot,

 

Ach! mogt &c.

 

Dier schone tot myn huwlykslot,

 

ô Goôn! van u genieten:

 

ô Goôn!

 

Schenk my dit loon.