Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt

[p. 253]

VI.
Aenroepinge van Godts hulpe, ende genade inden gemeynen noodt.

Stem: Als 't begint.

O Grooten Godt, ô Heere der Heyrkrachten,
Laet uw gedachten hooghsten Heer van Sabaoth

Op uw Kerck, en uyt verkoren Volck

Door uw genade krachtigh nederdaelen,

Datse van u niet en dwaelen,

Weyrt van haer dees duyster wolck.

Slaet neer van hoogh op ons uw oogh,

En hoort ons beden aen eer wy vergaen,

[p. 254]

 

Die hier 't alle kant in Oorloghs noodt

 

Staen omringelt torter doodt,

 

En roepen tot u Heer met droever hert.

 

Beschermt u Volck, en Kerck, en troost hun smert.

 

 

 

Sendt neer op d'aerd uw stercke Leger schaeren;

 

Die ons bewaeren tegen 't kryghs gewelt vergaert:

 

En wel eertijts door uw maght verplet

 

Heel Legers hebt in vlucht, en neer geslaegen

 

En u Volck oock vry van plaegen

 

Uyt haers vyands, handt gezet.

 

Toont Heer uw maght, en houdt de wacht.

 

Die hooghmoedt, en gewelt ter aerde velt.

 

Neemt uw wapens, en schildt in de handt

 

Tot ous hulp, en onderstandt:

[p. 255]

 

Want in u Heer is ons betrouw, en rust,

 

Die 't vyer der Oorlogh dempen kont, en bluscht.

 

 

 

Komt suyver Arck, en Moeder der genade,

 

Eer 't wordt te spade tot beschermingh van uw Kerck,

 

Dattet heyligh Huys van uwen Soon

 

Door roovery onteert niet werd geschonden,

 

Maer sijn leeringh magh verkonden,

 

En sijn heerlickheyt vertoon,

 

Dan sullen wy gerust, en bly

 

Uw' hoogen Naem, ô Heer, verheffen meer,

 

En die maecken over al vermaert

 

Boven, om, en onder d'Aerd':

 

Dat oock aen 't Crystalijne Firmament

 

Uw goedheyt, en uw macht gantsch zy bekent.