Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt

XXII.

Stem: Carthuysen bruyn.

MAria Maeght een yder by u klaeght,
Als inden noodt ons hert tot u versucht,
En onder uwe bewaerenisse vlucht.
Wy roepen, wy bidden, ô Moeder om vrêe;
Slaet neder uw oogen, en hoort onse bêe.

[p. 193]

 

Siet onsen druck, verdriet, en ongeluck

 

In soo benauwden staet, en Oorloghs tijdt,

 

Toont aen uwe vrienden, dat ghy Moeder zijt,

 

Als Trommels, en Stucken ter Zee, en te Landt

 

Gaen roeren, en donderen aen alle kant.

 

 

 

't Schijnt dat gewis voor ons gesloten is

 

Het Hemels Hof, en throone der genae,

 

En Gods gericht ons met straffe tegen stae.

 

Het vier, locht, en water, en 't aerds element

 

Ten dienst vanden Heere ons boosheden kent.

 

 

 

U dan alleen, ô Moeder in 't gemeen,

 

U in 't besonder roept een yder aen:

 

Wilt een troostigh oogh op uw' gemeente slaen.

[p. 194]

 

Wy roepen, en bidden, ô Moeder, om vrêe.

 

Doet 't Hemelrijck open, en hoort onse bêe.

 

 

 

Dan sullen wy in danckbaerheyt, en blij,

 

Met Lauwer-kranssen, en Victorie-dicht,

 

Brengen uwen naem triumphantelijck in 't licht.

 

En singen Maria Godts Moeder, en Maeght,

 

Victorie, en glorie in u wapen draeght.