Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


VI. Ongemeten schat der weldaden Godts. Stem: Gallas il n' est plus à propos. WY vallen voor u neer ter aerd', O Goddelijcke Arcke, Verbond-kas van Godts Kercke, Die ons soo rijcken schat bewaert. Waer in den Heer besloten heeft Alle goedt./ om ons te betoonen
[pagina 90]
Een gunstig hert ://: dat in ons leeft, En wilt daer in sijn Tabernakel woonen. Mildtdadigheyt ons toegedaen, En goedtheyt ongemeten, Die niemant magh vergeten, Noch uyt sijn sinnen laten gaen. Noyt en heeft Israëls geslacht Slikken gunst, van den Heer genoten Door 't Hemels broodt ://: eertijds geacht, En in Godts Arck tot danckbaerheyt besloten. Komt al die uyt der Aerde-grondt Baet, en geluck wilt rapen, Tot hooger goedt geschapen,
[pagina 91]
Als gy op d'Aerd' bereycken kondt. Noyt werdt den ongemeten schat Uytgeput/ van Godts milde gaven, Die hier na tracht ://: krijgt altijdt wat, Alwaer hy oock den minste van sijn slaven. O Arck van 't Nieuwe Testament! Wy komen u begroeten, En danckbaer voor uw voeten Aenbidden 't waerdig Sacrament. Wie eertijds raeckte Jesus handt, Boordt, of kleedt/ voelde sijn weldaden, En wierdt getroost ://: met onderstandt. Laet ons, ô Heer, oock voelen uw genaden.