Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


V. Stem: Quon' son la trompette cornette. TYter siet die Sterre Van verre, Sy geest soo schoone licht, En blaeckt in ons gesicht. Ah hoe wonderlijcke nacht! Wat magh sijn desen schijn? Het is ons wel onverwacht.
[pagina 13]
My dunckt dat ons Schapen Al slapen, De Lammers sijn oock wel, En maecken vrolijck spel. Wie sagh oyt soo schoonen nacht? Weetge niet wat 't bediet? Het gaet anders als het plaght. Hoort toch dese fluyten, En luyten; Ick hoor een soet geschal Niet verr' van desen Stal. O vermaeckelijcke Nacht! Laet ons sien, oft misschien Ons yet wonders is gebracht.
[pagina 14]
Waer toe al dit klingen, En singen, Seght Coridon, seght Maet, Is 't dat ghy dit verstaet? Hoort wat lieffelijcken sanck, Gloria, Gloria, Gloria is al 't geklanck. Herders gaet den Heere Vereeren: Hy light in eenen Stal, Die Schepper is van al. Siet eens hoe hy weent van pijn: Gaet'er by, en weest bly. Ghy sult d'eerste Vrienden zijn.