Hans Michel Goedbloed zingt de voornaamste en nieuwste liederen
(1805)–Anoniem Hans Michel Goedbloed zingt de voornaamste en nieuwste liederen. Nooit te voren gedrukt.–
Auteursrechtvrij
[pagina 45]
| |
Stem: Van Biron.1.
Wat akelig geschrei
Klinkt my thans in de ooren.
Wat schrik ontroerde my
Toen ik dees maar kwam hooren.
Is dan, geduchte God!
Die wind en golven temt,
Is dan ’t rampzalig lot
Voor zo veel Volk bestemd.
2.
Ik zag, nog scheurd my ’t hart,
By hemelhooge baaren,
Een schip door storm benard,
In duizende gevaaren.
’t Is Vreede, waar ik van
Een ramptooneel beschouw,
Waarop zo meenig Man
Ontrukt wierd aan zyn Vrouw.
3.
’k Ontdekte zulks terstond
Aan ’t dryven van veel vaten,
Geslingerd aan den grond,
Waar aan geen hulp kon baaten,
Een schoone jonge Vrouw
Zag ‘k werpen op het strand,
Gantsch naakt, verstyft door kouw,
Van golven overmand.
| |
[pagina 46]
| |
4.
Een andere moest in ’t lot
Van deeze aanstonds deelen.
Beeft voor den arm van God,
Zyn oordeel treft ‘er veelen.
Veel goederen, wapentuig,
Zag ‘k dryven aan het strand.
O Menschdom! vreest, en buig
U voor des Heeren hand
5.
Het was een Hollands schip
Zo ver ik ’t eerst ontdekte,
Het welk in ’t kort zyn cours
Na de Indisch heenen strekte.
O ja, ’t is ’t Schip de Vreê
Wat oordeel van Gods hand,
Wat aklig ach en wee
Vervuld myn Vaderland.
6.
Het schip was binnen kort
Een wrak, geheel ontbonden.
Het gantsche scheepsvolk werd
In deeze storm verslonden.
Ik telde lyk aan lyk,
Tot honder twinyig toe.
O Hemel welk een blyk
Van uwe geesselroe.
7.
De mast viel over boord
Waardoor nog agttal zielen
In de oceaan gesmoord,
De hulp geheel ontvielen
Van hun die in het wand
Trouwhartig en met moed
Haast waren uitgerad,
Ontnomen aan den vloed.
| |
[pagina 47]
| |
8.
Wel honderd in ’t getal
Die vleiden zig nog ’t leven,
En dat hun ’t wrak aan wal
Zou hebben aangedreeven.
Maar ach, een hooge zee
Benam in ’t kort die moed,
En voerde hun eensklaps mee
Tot d’afgrond in den vloed.
9.
Veel Officiers, die trouw
Hun eed en plicht vereeren.
Veel Kinders, Man en Vrouw,
Zag me in de golven keeren,
Zyn alle aangespoeld,
Een wicht, agt maanden oud,
In ’s Moeder arm gedrukt,
Ontroofd aan haar behoud.
10.
Men redde in ’t geheel
Maar agttien van die zielen,
De and’ren wierden ’t deel
Die ’t noodlot overvielen.
Een vierdehalf honderd man
Vond in de zee hun dood,
Die men niet redden kan
Uit storm en hoogen nood.
11.
Leer, leer by ’t treurgezicht
Dat uwe ziel moet treffen,
Leer uit dit droef bericht
Gods grootheid tog bezeffen.
Zyn macht, zyn donderwoord
Berst met een groot geluid
Hy brengt de stormwind voort,
Die niets in ’t woeden stuit.
| |
[pagina 48]
| |
12.
Behoud ons Vaderland
Van welverdiende plaagen.
Laat uw Almachte hand
En schip en scheepsvolk draagen.
Stuur gy de kielen voort
Langs een getemde zee,
Dat ze uit een ander oord
Ons voeren schatten mee.
|
|