Een hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid
(1565)–Anoniem Hantboecxken inhoudende den heelen Psalter des H. propheete Dauid, Een–
AuteursrechtvrijOp den naeuolghenden thoon. | |
[Folio 49v]
| |
 Verhuecht u lieue Christen ghemeen,
En laet ons vrolijck springhen:
Dat wy ghetroost zijn al in een,
Om liefelijck te singhen:
Wat Godt aen ons hier heeft ghewent,
Door syne macht en liefde ient,
Om ons by hem te brenghen.
Den Duyuel ick gheuanghen lach,
In den doot was ick verloren.
Mijn sonde quelde my nacht en dach, /
Daer ick in was gheboren:
Ick viel dieper int sondich fenijn,
Daer en was niet goets int leuen mijn,
| |
[Folio 50r]
| |
Die sonde wou my versmoren.
Mijn goede wercken en dochten niet,
Het was met my verdoruen:
Den Vrijen wille Godts oordeel vliet,
Hy was int quaet verstoruen:
Den angst my tot wanhope dreef,
Dat niet dan steruen in my bleef,
Die helle had ick verworuen.
Doen iammerde Godt in eewicheyt,
Mijn cranckheyt bouen maten:
En dacht met syn ghenadicheyt,
Wou hy my helpen laten:
Dat Vaderlijck herte want hy tot my,
Ten was by hem gheen spelen vry,
Tcoste hem tot onser baten.
Hy sprack tot synen lieuen Soon,
Den tijt is hier om erbermen:
Vaert heen mijns hertens weerde throon,
Laet u der armen ontfermen:
En helptse wt der sonden noot,
Verworcht voor hun die bitter doot,
Die hun hout in alermen.
De Sone den Vader was subiect,
En quam tot my op eerden:
Van eender Maghet onbeulect,
Hy wou mijn broeder werden:
Seer heymelijck deed hy syne macht,
Hy ghinck in mijn ghedaente veracht,
Den duyuel wou hy omscherden.
| |
[Folio 50v]
| |
Hy sprack tot my hout u aen my,
Het sal u nu ghelinghen:
Ick gheue my seluen heel voor dy,
Ick wil daer voor u wringhen:
Want ghy zijt mijn, en ick ben dijn,
En daer ick ben, daer sult ghy zijn,
Den vyant sal ons niet dwinghen.
Vergieten sal hy oock mijn bloet,
Daer toe mijn leuen beroouen:
Dat lijdick al voor u te goet,
Vaet dit met vasten gheloouen:
Die doot verslingt mijn leuen daer,
Mijn onschult draecht u sonden swaer,
Daer compt u salicheyt bouen.
Ten Hemel tot den Vader fijn,
Gae ick nae desen leuen,
Daer wil ick zijn, den meester dijn,
Den Gheest sal ick u gheuen:
Die u in droefheyt troosten sal,
Oock my bekennen in dit dal,
En die waerheyt leeren verheuen.
Wat ick ghedaen hebbe en gheleert,
Dat sult ghy doen en leeren:
Op dat Gods rijcke sy vermeert,
Int louen en int eeren:
Wacht u voor menschen leeringhe wel,
Daer door verderft dit pant edel,
Dit ghedenckt en wilt tot my keeren.
|
|