De nieuwe Hollandsen Boots-gesel, Ofte Bataviers helden-stuk

Behelsende de voor-naamste geschiedenisse, die in 't veroveren van de Spaense silver vloot te Vigos, en in meer andere zee en veldt-slagen is voor-gevallen: als mede verscheydene vryagie, vermakelijke kluchten, herders en matroose gezangen

[p. 29]

Een Samen-Spraeck tusschen een Jonckman en een Dochter,

Stem: Als 't begint.

Schoon Jsabel aenhoort mijn minne-klagen,
Hier leydt de heele fleur van mijn verslagen,
Jck bid ey laet mijn tog niet langer wagten,
Of anders moet ick door de min versmagten.

2.
Jonckman het is nog al te vroeg op heden,
Jck kan mijn dienst nog niet aen u besteeden,
Daer toe ben ick nog al te jonck van jaren
Mijn Ouders soude mijn niet laten paren.

3.
Schoon Jsabel mijn overschoon godinne,
Jck hoop ik sal nog troost van u verwinne;

[p. 30]

 

Gy zijt mijn Bruyd mijn Engel vol van waerde,

 

Geen schoonder maget vond ick oyt op aerde.

 

 

 

4.

 

Jonckman ik sal mijn soetjes aen gaen klede

 

En ick sal terstont met u gaen buyten trede,

 

Buyten in 't veldt onder de groene linde,

 

En hooren daer het Nachtegaeltje zinge.

 

 

 

5.

 

Buyten in 't veldt staet een bosje met blaedre,

 

Daer loopt een haesje door dat boomtjes davre,

 

Daer soeckt soo meenigh Jager door te jagen,

 

't Js om Vrouw Venus werckje te versaden.

 

 

 

6.

 

Schoon Jsabel daer na is mijn verlangen,

 

Jck hoop ick sal dat wilt gediert wel vangen,

 

By een Ryviertje sonder mincken,

 

Daer Cupidootje tracht eens uyt te drincken.

 

 

 

7.

 

Jonckvrouw ik sal mijn voor u nederbuyge,

 

Schenken mijn Trou den Hemel sal 't getuyge,

 

Jck sal u nimmermeer doch niet verlaten,

 

Al souden wy samen doolen achter straten.

 

 

 

8.

 

Jonckman ick legh hier neder voor u voete,

 

Gy kunt u geyle Min nu aen mijn boete,

 

Jck heb u bemint eylaes tot geender schande,

 

Kom toont Vrou Venus Kindt u offerhande.

 

 

 

9.

 

Als hy zijn wille had van de Maegt brave,

 

Die langen tijd lagh in sijn hart begrave,

 

Doe nam hy Oorelof en hy ging vaeren,

 

Al naer Oostinje toe voor seven Jaren.

 

 

 

10.

 

O Hemel wie sal ick mijn noodt gaen klagen,

[p. 31]

 

Daer leydt de heele fleur van mijn verslagen,

 

Mijn lief is wech getrocken uyt de Lande,

 

En ick blijf met mijn kleyne Kindt in schande.

 

 

 

11.

 

Oorelof Dochters en Maegden te gaere,

 

Hebt gy een Lief so wilter mee gaen paere,

 

Eer dat zy gaen en trecken uyt den Lande,

 

Soo raeckt u jonge Fleur in geender schande.