Den dubbelden en vermeerderden Goese nachtegaal

[p. 29]

Naomys Klagt,
Ruth. 1. v. 21.
Vol ben ik uytgetogen, dog ledig heeft de Heere my weder t' Huys gebragt.

Wijse: Nerea schoonste van myn gebuuren.

HOe zijn vergaen de Goude Dagen,
Die 'k heb gesmaakt in tijdt voorheen,
Verandert laes in treurig klagen,
Daer aen te denken baert geween.
De Hongers-noodt in Bethlems Palen,
Staeg meerder wies van hant tot hant,
Ik ging met Man en Zoonen dwalen,
Tot in der Moabiten Lant.
Veel tegenhe'en zijn my ervaren,
Ik leefde daer een kleynen tijdt,
En dat omtrent tien heele Jaren,
Ik raakte Man en Zoonen quyt.
Gantsch hoopeloos soo moet ik treuren,
Gelijk een Duyfje in het Wout,
Wat troost of vreugd' kan my gebeuren,
Die nu mijn klagten wederhoudt.
O Doodt, O doodelijke schigten!
Waerom en treft gy my ook niet?
Ey komt en wilt u werk verrichten,
En maakt een eynd van mijn verdriet.
Siet Beth'lems Burgers my beschouwen,
Terwijl ik op haer straten ga,
'k Wiert eer geagt een Vrouw der Vrouwen,
Sy zijn beroert over mijn scha.
Vol ben ik eertijdts uytgetogen:
Maer dit vermeerdert staeg mijn kruys,

[p. 30]

 

Ik seg met tranen ongeloogen,

 

Nu kom ik ledig weder t' Huys.

 

Wel Burgers leert uyt allen desen,

 

Des Heeren Hant is niet t'ontgaen,

 

Daer 'k meende 't sekerste te wesen,

 

Doen quam hy my op 't harst te slaen.