|
| |
| |
| |
Een klugtig Liedeken, van de goedigheyt van een goede en eenvoudige Vrouw tot haren Overleden Man.
Wijse: Met een pluymken op, &c.
Weduw Vrouwkens al te mael,
Stelt u droefheyt aen een kant,
Ik sal u wat gaen verhalen,
Geschiedt in het Luykerland,
Van een Weduw-Vrouw eylaes,
Die haer Man gestorven was,
Seven weken en drie dagen,
Hoort eens hoe doe daer quaem vragen,
Een Schoenmaker na Logys,
Die quam reysen van Parijs.
Was den Armen goedertier,
Sy sey Vrient komt van der strate,
Sit in Huys wat by het vier:
Hy sprak haer met goede woorden toe,
Vrouwken lief ik ben soo moe;
Sy vraegde hem met goe reden,
Vrient van waer komt gy treden?
Van Parijs sprak dese Knegt,
Daer het gaet alles slegt.
Komt gy van 't Paradijs getreden,
Vrient gy zijt my wellekom,
Mijn man is ook overleden;
Maer en komt niet eens we'erom,
En den Pastoor maakt my wijs,
Dat hy is in 't Paradijs:
Zijt gy nu van daer gekomen,
Hebt gy hem dog niet vernomen?
| |
| |
Het was een soo goede Man,
Die wel Klompen maken kan.
Ja ik ken hem wel ter degen,
Sprak dees sijn geslepen Knegt,
Hy heeft op mijn Logijs gelegen,
Och het gaet met hem soo slegt,
Hy is wel in 't Hemels Perk;
Maer hy loopt daer sonder werk:
Wel dit zijn de meeste plagen,
Niemant mag daer Klompen dragen,
Dus soo loopt hy sonder schoen,
En sonder kleeren aen te doen.
Lieven Heer mijn leden beven,
Sprak die Vrouw geheel belaen,
Hy kost hier soo weeldrig leven,
Moest hy daerom van my gaen;
't Is waer hy was heel naekt gestelt,
Sonder Kleer of sonder Gelt:
Ey zwijgt dog van meer te spreken,
Sprak de Knegt, mijn hert moet breken:
Want hy is gelijk een Doodt,
Vrient keert gy haest wederomme,
'k Sal terstont maken gereet,
Twintig Guldens Gelts in somme,
En daer by sijn beste Kleedt,
'k Sal het steken in een sak,
Gy kunt 't dragen met gemak,
'k Sal 't doen sonder falen,
Maer dat moet gy my betalen,
Sy sey 'k en weyger u geen gelt,
Siet dat gy 't maer wel bestelt.
| |
| |
Doen sprak dese Vrouw eylacy,
Dat's noch gelt dat mijn Man won.
Heeft dat pak hem opgeleyt,
En heeft hem Adieu geseyt,
Doen ging sy by haer gebuuren
Vertellen haer avontuuren,
Wat dat sy van hare schat,
Aen haer Man gesonden had.
Wel wie drommel sou dit eerden,
Sprak een Man gy zijt dit quyt,
Ten zy dat 'er een te Peerde,
Met 'er haest soo achter rijt,
Hy sprong op sijn Paert aldaer,
Maer de Knegt keek dikmael omme,
En doen hy dat Paert sag komen,
Stak het Pak daer in een Gragt,
En hy wenste hem goeden dag.
Vrient hebt gy niet een vermomen,
Met een groote sak gelaen?
Ja sprak hy, 'k hem hem sien komen,
Maer hy is in 't Bos gegaen,
Hy sey, ey houdt mijn Paert doch wat,
'k Sal hem loopen achter 't gat:
Dat was 't dat de Knegt begeerde,
Hy sprong haestelijk te Peerde,
Met het Paert soo reet hy voort,
Dat van hem nooyt is gehoort.
Doen hy 't Bos wel had doorkeeken,
Maer de man stont sonder spreken,
Als hy hem vont sonder Peert,
Dus bedagt hy t'sijner baet,
Eenen slimmen goeden raet,
| |
| |
Hy ging aen de Vrouw verkonden,
Och ik heb den Bood' gevonden,
Ba, gy hebt immers gelijk,
Dat hy quam van 't Hemelrijk.
Ach! Hy scheyde schier van 't leven,
Somtijdts viel hy op sijn Knien,
Ik heb hem mijn Paert gegeven,
Om dat hy noch soude leven:
Want hy was seer zwaer gelaen,
Dat hy niet en konde gaen:
Och Gebuur ik sal 't u loonen,
Dat gy u goet hert ging toonen,
'k Wil betalen straks u Paert,
Segt my maer wat is het waert.
Sy betaelden hem 't Paert mitsdesen,
En sy sprak geheel verblijdt,
Nu en hoef ik niet te vreesen,
Want hy sal in korten tijdt
In het Paradijs dan sijn,
Want mijn man is uyt de pijn,
't Vrouwken was gerust gestelt,
Wie lagt niet, daer men dit vertelt.
|
|
Auteursrechtvrij