Een gheestelijck lust hofken
(1722)–Anoniem Gheestelijck lust hofken, Een–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Ick klaegh u Venus dieren.
WIlt u met my bekeeren
Wereltse dienaers koen,
Tot Godt den Heer der Heeren,
Soo ick begeer te doen:
Al ben ick jonck en groen
Met veel sonden beladen;
Nochtans wil ick my spoen
De werelt te versmaden.
Met den verlooren Soone
Soo sal ick nu opstaen?
Met vast betrouwen schoone
Tot Godt den Vader gaen:
Hy sal my wel ontfaen
| |
[pagina 127]
| |
Door sijn groote genaden,
Want ick wil nu voortaen
De werelt gaen versmaden.
Ick socht des werelts weelden
En haer ghenoechten kleyn,
Ick dansten, en ick speelden
In ydelheyt onreyn:
Ick wandelden gemeyn:
Al in haer breede paden,
Maer nu wil ick certeyn
De werelt gansch versmaden
Hooveerdigh ick vercierden
Mijn lichaem delicaet:
Daer men genoeght' hantierden
Daer was ick vroegh en laet:
Tot alle sonden quaedt
Word' ick als doen geraden,
Nu wil ick metter daedt
De werelt gansch versmaden.
Als ick soo triumpheerden
In alle ydelheyt:
De werelt my vereerden,
Mijn eere wert verbreydt;
Aldus word' ick verleydt
Door haer soete succaden
Maer nu ben ick bereydt
De werelt te versmaden.
Haer lof sal ick af-snijden,
En versaken haer eer;
Haer vreught aen alle zijden
En acht ick nu niet meer:
Want ick soeck Godt den Heer
| |
[pagina 128]
| |
Die my verlost van quaden,
't Is mijn begeerte seer
De werelt te versmaden.
De werelt heeft my bedrogen,
Door haer wellusten sacht:
Mijn hert van my getoogen,
By dage, en by nacht;
Een Geest werd' ick geacht,
Seer groot tot mijnder schaden,
Maer nu heb ick ghedacht
De werelt te versmaden.
Ick heb meest al mijn dagen
Gedient de werelt vroedt,
Dat mach ick wel beklaghen
Beschreven met ootmoedt:
En penitentie goedt
Nu doen, voor mijn misdaden
En door Godts gratie soet
De werelts gansch versmaden.
Ick wil my gaen begeven
Tot alle deughden klaer,
Veranderen mijn leven
Ghestichtigh, en eerbaer,
Heer, wilt mijn helpen daer
Al tot der deughden graden,
Want ick wil nu voorwaer
De werelt gansch versmaden.
Den Prins sal ick versaken,
Van dese werelt ront,
Want hy moet eeuwigh blaken
In der hellen afgrondt:
Met Godt maeck ick verbondt,
| |
[pagina 129]
| |
Die mijn ziel kan verzaden,
Soo dat ick nu terstondt
Die werelt sal versmaden.
|
|