'tGheestelijck Bloem-hofken
(1637)–Anoniem 'tGheestelijck Bloem-hofken–
AuteursrechtvrijBeplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt
[pagina 604]
| |
Op de wijse: Het reghende seer, en ick word nat.O Heer hoe zwaer is uwen wegh,
Wanneer wy maecken overlegh
Met vleys en bloedt,
Met vleys en bloedt te rade,
‘t En valt ons dan niet licht en soet.
Als wy de Boecken open slaen,
Wy vinden haest gheschreven staen
Dat ons bedroeft,
Dat ons bedroeft van herten,
Om dat ons noch een dinck behoeft.
Verkoopt al wat ghy hebt voorwaer
| |
[pagina 605]
| |
Ghevet den armen allegaer,
En volght my nae,
En volght my nae in ‘t lyden,
Och! wie kan hier op segghen jae?
O Heer, ick wil u volghen voort
Sprack een: daer op heeft hy gehoort,
De Vossen sy,
De Vossen hebben holen,
Maer hier en is gheen troost voor my.
So wie my volght, en niet en haet,
Alle den aerdtschen toeverlaet,
Van Wijf oft Man,
Daer toe zijn eyghen leven,
Mijn Ionger hy niet zijn en kan.
Geen aertsche schatten hier vergaert
V rijckdom zy ten Hemel-vaert,
Want aldaer dijn,
Aldaer dijn schat sal wesen,
| |
[pagina 606]
| |
Aldaer sal oock u herte zijn.
Soo yemand u yet neemt wel eer,
Eysschet niet weer, maer geeft hem meer
Met vrolijckheyd,
Met vrolijckheyd wilt draghen
‘t Quaet, datmen t’onrecht van u seyd.
Hebt lief u vyand in ‘t ghequel,
Iae bidt voor haer, en doetse wel,
Het quaedt verwind,
Verwint met goede wercken,
Op dat ghy wesen meught Gods kind.
Die u vervloeckt, ghebenedijt,
So ghy u vriend slechts vriend’lijck zijt,
Is dat al wat,
Is dat al wat bysonders,
Want de Sondaren doen oock dat.
Maer draegt ghy haer die u doen quaet
Een vriend’lijck hert, en soet ghelaet,
| |
[pagina 607]
| |
Och dat en doet,
Och dat en doet gheen Heyden,
Maer die God’lijck zijn van gemoed.
Natuerlijck mensch begrijpt dit niet,
Kan oock niet doen wat God ghebied,
Ten zy voor al,
Ten zy dat hy versaeckt,
Al wat hy heeft in ‘t aerdtsche dal.
Maer die het alles hier versaeckt,
En dat hy Godes Liefde smaeckt
In zijn ghemoed,
Die sal wel haest bevinden,
Dat Christi Iock is licht en soet.
Soo langh men is onder de wet,
En uyt bedwangh, men hout den tret,
Het gaet soo traegh:
Voor d’onherboren Mensche
En wasser noyt geen meerder plaegh.
| |
[pagina 608]
| |
Daerom nae Schrifts getuygenis,
Hy boven al geluckigh is,
Die hebben kan
Een lust in Gods Geboden,
Spreeckende nacht en dach daer van.
|
|