|
| |
Het een-en-sestighste Liedt. Nu volcht den inhout van d’ander drie Euangelisten, van Iesus wandelinge, en leven, in ‘t kort vervat, ende als het voorgaende, op de ordinantie van den A.B.C. ghestelt, begrijpende elck vers een Capittel, seer gherijffelijck om van buyten te leeren, ende eerst volght hier Mattheus Euangelie.
| |
| |
| |
Op de wijse: Van den 8. Psalm.
Aenmerckt de Stam, der Vaders hoogh ghepresen,
Driemael veerthien tot Christum uytghelesen,
Ioseph bevreest, d’Enghel hem onderwijsr,
Emanuel ons van een Maecht verrijst.
Bethlehem gheeft de Sterr’ de Wijsen komen,
Hun Offerhand’, Herodes heeft vernomen,
Kinders hy doodt’ Egypten berght den Heer,
Tot hy tot Nazareth weder neemt keer.
Cameelen kleed, Sprinck-haen Iohannes voeden,
In de Woestijn ’t Slanghen gheslacht ten goeden,
Predickt hy boet’ Doopt haer met Water t’saem,
Oock Iesus, wien een Duyve tuyght zijn Naem.
Duyvels aenlegh tot driemael toe moet afwijcken,
d’Enghelen dienst hem eert, die haest laet blijcken,
| |
| |
Als helder licht Gods rijck vier Visschers soet,
Verlatent al, hy doet al rondom goedt.
Elck salich is door acht leeringhs fonteynen,
Licht, Stadt, en Sout, de Wet wil hy niet kleynen,
Toorn, Eedt, cht breuck, Ergernis hy verbiedt,
Leent, gheeft, en lieft u Vyant Godt aensiet.
Fluyt gheen Trompet, in Aelmis doen noch bidden,
Veel woorden schout, Ons’ Vader is in ‘t midden,
Vast, niet gheveynst, vliedt schat, hebt simpel oogh,
Dient Mammon niet de sorgh menich bedroogh.
Gheen Oordeel gheeft, u balck voelt, werpt geen Honden,
Het heyligdom, bidt, soeckt, u werd ghevonden,
De Poort is engh’, elck Boom aen vrucht men kendt,
Niet al gaens’ in, den Steen is ‘t fondament.
Hulp heeft Melaetsch en d’Hooftmans knecht ghepresen,
Oost, West, Gods volck, Koorts’ en veel sieckt ghenesen;
Vos heeft zijn hol, maer ‘t Schipken lijdt tempeest,
Veel Verckens zijn verdroncken deur qua Gheest.
| |
| |
In sijn Stadt werd den Gichtighen ontladen,
Mattheus volcht medecijn doet ghenaden,
Fles barst van Wijn, Iari Dochter leeft,
Bloetganck, Blind’, Stomm’, d’Ooghst-heer ghenesen heeft.
Kracht gheeft hy tvvaelf, om ‘t rijcke Gods verkonden,
Voorseyd, vervolgh, haet, nijd, en geessel wonden,
Doch Slanghs voorsicht, Duyf, Musk’ stelt hy ten toon,
Huys, twist, versaeck, en weldaed vind zijn loon.
Laet Ians boden uyt Christi wercken leeren,
Hy drinckt gheen Wijn, noch draeght gheen sachte kleeren,
‘t Is kinder-spel met Chorasin vol sond’,
Den Vader leert ‘t soet jock in ootmoets grond.
Met ayren rijp den hongher werd verdreven,
Dorr’ hant gheneest, ’s Gheests sond’ werd niet vergheven,
Onnut woort smert, Ninive naemaels doemt,
Gheeft argher maeckt, zijn Moeder tot hem komt.
Neerstich hy leert parabel van den Saeyer,
d’Wtlegh daer by, des Ackers kruyt en Maeyer,
| |
| |
Suerdeech, Visnet, Schat, Peerl’, en Mostert zaet,
Rechtveerdighe blinckt, in ‘t Vaderlant hy gaet.
Om waerheyds tuygh, Iohannes doet men dooden,
En Iesus spijst vijf duysent met vijf brooden,
Wandelt op Zee, daer Petrus neder sinckt,
Wie Soom aenroerd’ ghesontheyds kracht ontfinck.
Phariseen vondt, en hantvvasch’ krenckt Gods Wetten,
Wat buyten is, en kan den Mensch niet smetten,
’t Vrouken van Cana, krijght gaer bede soet,
Vier duysent Man met weynich zijn ghevoedt.
Quellingh sy doen om een teycken van boven,
Haer Suerdeech vliedt, Petrus kan Christ ghelooven,
Sleutels hy krijght, doch ten Sathan hy werdt,
Wie ‘t Kruyce vliedt, der Zielen schaed’ hem smert.
Rustich verschijnt, Christus in volle klaerheydt,
Elias komt, beseten raeckt uyt zwaerheyd,
‘t Gheloof roert Bergh, door vasten vliedt den aert,
Wt des Vismont, Petrus den Cyns vergaert.
| |
| |
Siet hoe een Kindt, ootmoedigheyd komt leeren,
Soeckt dwalende Schaep, wilt Broeders sonde weeren,
Eenheydt krijght beed’ Iesus in ‘t midden staet,
Vergeeft, want hy thien duysent pont ontslaet.
Temteerich sy hem van den Scheyt-brief vraghen,
Hy vesticht d’Echt, Kinders sy tot hem draghen,
Den Ionghelingh gaet zwaer ten Hemel in,
Wie yet verlaet, krijght hondert fout ghewin.
Van Wijngaerts loon, gheeft hy nae synen wille,
Wt puere liefd’, zijn lijden melt hy stille,
Zebedei kind’ren en oock d’ander thien,
Ghebiet hy ‘t leegh, twee blinden ‘t licht aensien.
Wenscht Syons Koninck, gheluck op d’Eselinne,
Wisselaers gaen uyt, den Vijgheboom werd dunne,
Ghelooft ‘t ghebedt, Hoeren gaen voor in ‘t rijck,
Wijngaerdeniers, dooden den Soon publijck.
Ydel zijn sy, die ’s Koninckx Bruyloft smaden,
Om ‘t ydlijck goed, of sonder kleet beraden,
| |
| |
Temteeringh van Cijns Penninck, seven Broers,
’t Grootste Ghebodt maeckt Davids Soon rumoers.
Zoo dat hy haer, die Moyses stoel besitten,
‘t Meesterschap straft, die haer van buyten witten,
Munt’, Ruyt’, vertiend, en laten ‘t noodichst’ staen,
Klock-henn’ hun roept, wee haer die niet en gaen.
Al eer hy komt, voor henen komt verleydingh,
Vernielingh, krijch, vervolgh, en Liefde scheydingh,
Pest, diere tijdt, aerdsche ghesintheyd groot,
Als ter tijdt Noe, daerom ist vvakens noodt.
Ey Maeghden thien en uytghedeylde ponden,
Gelijck hy zijn komst’, in d’alderlaetste stonden,
De Schapen soet, hy van de Bocken scheydt,
d’Een gaen in pijn, d’ander in heerlijckheydt,
Christus ghesalft, eet Paesch-Lam, wordt verraden,
In ‘t Hofken bidt, Iudas vervolcht zijn paden,
Vanght, bindt, leydt hem tot Cayphas, die hem doemt,
Petrus versaeckt, die eerst te hooch hem roemt.
| |
| |
Door laet berouw komt Iudas fel in sneven.
Pylatus heeft Barrabam los ghegheven.
Bespot, ghekruyst wordt Iesus: teyckens schien.
D’Hooftman ghelooft. ‘t Graf is beset met Spien.
Eer ‘t dagh is rijst den Heer der Heerlijckheden,
Wachters verbaest, d’Enghel gheeft d’Vrouwen mijn reden,
Iesus ontmoet haer soet, Wacht werdt misleydt:
Leer, Doop instel, hy blijft in eeuwigheydt.
|
|
Auteursrechtvrij