Geuse lietboeck, waer in begrepen is den oorspronk van de troublen der Nederlantsche oorlogen, en het gene daer op gevolght is

[fol. 33v]

Duc d'Alba siende, dat de Steden hem begosten af te vallen, beklaeght sich dat hy oyt den Thienden Penningh ge-eyst heeft.

Op de Wijse: Met vreughde willen wy singen.

Duc d'Alba ben ik geheten
Een Man van booser aerdt,
Veel had ick my vermeten,
Mijn naem was wijt vermaert,
Gelijck een wolf de schapen bewaert,
So had ickse ook verbeten
't Is ellick geopenbaert.

Want over-al gingh ick setten

Mijn Spaenjaers hier in 't lant,
De Duytsen te verpletten,
Met sweerdt en oock met brant,
Bruyck ick niet een quaet verstant,
Op de edelste van het lant.

Nu was 't soo verre gekomen,

Ick had mijn best gedaen,
Vrymoedigh sonder schromen
Soo deed ick een vermaen,
Den Thienden Penningh woud' ick ontfaen,
Dit hebben sy vernomen,
Sy gingen my wederstaen.

Fortuyn die liep my tegen

Dat segh ick u goet ront,
Ick en hadde niet verkregen
't Gene daer ick na stont,
Dit werck brocht my heel in den gront,
Och hadt ick stil geswegen
Dat waer ons seer gesont.

Een werk sagmen brouwen,

[fol. 34r]

 

Ten Briel en daer omtrent

 

Zeelant ende der Gouwe,

 

Noort-hollant wel bekent,

 

Hoewel de Prins noch was absent,

 

Sy worden hem getrouwe

 

Haer hart was van my gewent.

 

Raedt, Monnicken en Papen,

 

't Is qualijck met ons gestelt,

 

Och hadt ick doch gheslapen,

 

En ghy behouden u gelt,

 

Wy hebben ons beyden nu seer gequelt,

 

Niemandt en past op ons gapen,

 

Want daer werdt Schrifture vermelt.

 

Nu noch ten alderlesten

 

Worde ick geset ter leur,

 

Soo komt my uytten westen

 

Een nieuwen Gouverneur

 

Met nieuwe Placaten, met nieuwe keur,

 

Dus raet my nu ten besten

 

Waer vint ick nu een open deur.

 

Eylacen in alle hoecken

 

Maek ik de luyden gram,

 

Niemandt en sal my soecken

 

Te Brussel of Amsterdam,

 

Om dat ick veel geldts te leen daer nam,

 

Daerom sy die uyre vervloecken

 

Dat ick in 't Nederlandt quam.

 

Nu moet ick weder gaen trecken

 

Na Spaenjen al is 't my swaer,

 

Veel sullen my begecken,

 

De anderen maecken misbaer,

 

Ick namer soo menighen man van daer

 

Om na Brabant te trecken,

 

Seer weynigh breng ick 'er tot haer.

 

Dit antwoort sal ick geven,

 

Ist dat iemant my vraeght

 

De gene die niet en leven

 

Die zijn te laet beklaeght,

 

Veel zijnder 'swinters van koude geplaeght,

 

De ander in 't velt ghebleven.

 

Haer leven met strijdt ghewaeght.

 

Oorlof is best genomen,

 

Al eer 't nu valt te laet,

 

Duer mach 't hem wel beroemen

 

Dat hy is uyt die gaet,

 

't Is wonder dat daer voor handen staet,

 

Spaenjaerts ghy meught wel schromen,

 

Ghy verwacht een kleyne baet.