Een Minneklagt van een Jonkman en een Jonge Dogter.
1.[regelnummer]
O schoonste aller vrouwen,
Die men ter waereld vind,
'k Heb u nog niet vergeeten,
Schoon ik geweest ben uit 't land,
De min blyft onversleeten,
Staat in myn hert geplant.
2.[regelnummer]
Wel Philis hoe durft gy spreeken,
't Is veel te laat myn vrind,
Gy loopt en gy gaat zwieren,
| |
Maar dat zyn geen manieren,
Van een zoo'n trouwe vrind.
3.[regelnummer]
Hoe kunt gy my bezwaaren,
Want in ons kindsche jaaren,
Droegen wy liefde en min,
Maar als wy gingen op schoolen,
Zoo doet de min ons doolen,
Door uwe schoonheid puur.
4.[regelnummer]
't Zyn al verlooren reden,
Ik wil myn liefde en min,
Aan geen manspersoon besteeden,
Die tegen myn eer en zin,
Verlaat zyn Moeder en Vader,
Gy doet als een Verraader,
5.[regelnummer]
Gedenkt de eerste liefde.
Die beide ons hart doorgriefde.
Met een meedoogend harte,
Al door de liefde haar kragt,
Laat gy myn in de smarte,
6.[regelnummer]
Wel Philis gy hebt myn verlaaten,
In 't midden van myn gloed,
En hebt tegen myn gemoed,
In Holland dienst genoomen'
Die zyn Vaderland verlaat,
Mag ik myn lief niet noemen,
Kan ik geen troost meer vinden,
| |
Auteursrechtvrij