't Geestelijck kruydt-hofken

Het een-en-tsestighste Liedt,
Hoe de natuur haer onder Godts Geest, moet en behoort te buygen.

Op de wijse: Laestmael reed' ick ter Iacht, &c.

O Mijn Schepper en Heer,
V moet ick altijdt loven,
Tot u neem ick mijn keer,
Verhoort my doch daer boven,
Wijckt niet van my t' eeniger tijdt,
Aen u doen ick mijn belijdt,
Want ghy mijn Trooster zijt.

Ghy weet o Heere goet,

Hoe oprecht dat ick 't meene,
Aen u mijn wille doet,
Al sou de natuur weene,
Ick geef my over in u handt,
Ziel en Geest set ick te pandt,
Natuur moet aen een kant.

Hoe wel dat die natuur

Soo garen wil regieren,
En maeckt den Geest wat suur
Met sijn oude manieren
Als stercker komt moet swacker gaen,
Natuur moet bezijden staen,
Maeckt voor den Geest ruym-baen.

[p. 159]

 

Wat soudet schicken seght,

 

Dat twee contrary Heeren,

 

In een goet-meenendt knecht,

 

't Samen souden logeeren?

 

Neen, neen natuur 't mach wesen niet,

 

Ick geef my onder 's Geests gebiet,

 

Al ist u groot verdriet.

 

 

 

Natuur is haest verzaedt,

 

Weest daer dan meed' te vreden,

 

En u vernoegen laet,

 

Buyght u onder 's Geests reden,

 

Wilt ghy, of niet, ghy moeter aen

 

Ick wil letten op 's Geests vermaen,

 

Soo als Godt wil sal 't gaen.

 

 

 

Nu bid ick Heere goedt,

 

Om uwen Geest van boven,

 

Sendt die tot mijn behoedt

 

Dat ick altijdt mach loven,

 

Het gene dat ghy my toe sendt

 

Van nu tot aen mijns levens end,

 

't Waerom is u bekent.

 

 

 

Nu oorelof hier mee

 

Die dit singen of lesen,

 

Ick wensch u Godes vree,

 

Tot een leydtsman in desen,

 

Laet die u leyden na sijn wil,

 

Seght natuure houd u stil,

 

Hebt met Godt geen geschil.