Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

LVII. Blijdschap des geloofs.

1.

O hoe blij te moede,
Gever van al 't goede,

Maakt Gij mij het hart!

Die op U vertrouwen
Doet G'uw heil aanschouwen,

Redt G' uit alle smart.

Nimmermeer

Doet Gij, o Heer,

Vriend en troost in droefenissen!

Mij verkwikking missen

[p. 117]

 

2.

 

'k Zal met zin en lusten

 

In uw' wil berusten,

 

Wat Gij wilt is goed:

 

Niets vermag mijn pogen;

 

Maar uw mededoogen

 

Rust mij toe met moed.

 

Als 't heelal

 

Zich neigt ten val,

 

Als uw oordeel angst zal wekken,

 

Zult Gij mij bedekken,

 

 

 

3.

 

Aan mijn laatste snikken

 

Denk ik zonder schrikken,

 

Mijn Verlosser leeft't

 

't Ligchaam moog verderven,

 

'k Weet, dat Hij, na 't sterven,

 

't Heerlijk wedergeeft.

 

Bange dood,

 

O laatste nood!

 

Doe vrij 't hart van zondaars siddren,

 

Wat heb ik te siddren!

 

 

 

4.

 

Ook voel ik met smarte

 

Zonder die in 't harte

 

Mij met kracht bestrijdt:

 

Doch ooit al die kwade

 

Redt mij uw genade,

 

Naar uw woord, altijd.

 

't Zuchtend hart,

 

Dat in zijn smart

 

Redding van uw gunst blijft wachten,

 

Zult Gij niet verachten.

[p. 118]

 

5.

 

Dat ik in u roeme,

 

U mijn' Vader noeme,

 

Vrij tot U mag treên;

 

Dat ik, als ik sterve,

 

Uwen hemel erve,

 

Komt van U alleen.

 

Dat uw hand

 

Mij houdt in stand,

 

Dat Gij mij behoedt voor 't kwade,

 

O! dat is genade.

 

 

 

6.

 

Jezus, die uw leven

 

Voor mij hebt gegeven,

 

Opdat nimmer nood

 

Hopeloos mij griefde,

 

Groot is uwe liefde,

 

Sterker dan de dood!

 

En ik, Heer!

 

Zou tot uw eer

 

In uw heil mij niet verblijden,

 

U mijn hart niet wijden?

 

 

 

7.

 

U opregt te vreezen

 

Moet mijn blijdschap wezen,

 

Zonder mijn verdriet:

 

Wereldsch vergenoegen,

 

O! dat is 't genoegen

 

Mijner ziele niet;

 

Mijn gemoed

 

Kan al het goed,

 

Waar hier dwazen ooit naar trachten,

 

Rijk is U, verachten.

[p. 119]

 

8.

 

Heeft het goed der aarde

 

Wezenlijke waarde,

 

Schept het vreed in 't hart?

 

Neen! wat zijn vermaken,

 

Daar wij hier naar haken?

 

IJdelheid en smart.

 

Gij verheugt

 

Met ware vreugd;

 

Gij zult allen, die U eeren,

 

Eeuwig weder eeren.

 

 

 

9.

 

Vol van uw genade

 

Trouw behoed voor 't kwade,

 

Leef ik in U blij:

 

Dat die vreugd mijn harte,

 

Is de grootste smarte,

 

Steeds tot sterkte zij!

 

Zoo verblijd

 

Wacht ik den tijd,

 

Om het doodsdal door te streven

 

Naar het eeuwig leven.